Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Niechcący przeczytałam tę książkę jako pierwszą z tej serii, tym samym wiedziałam, kto był mordercą w pierwszej części, ale w sumie niewielka strata.
Lubię poczytać powieści Pauliny Świst dla oderwania się od innych lektur lub kiedy mam czytelniczy zastój. Jej książki mają swoje plusy - szybko się je czyta i są napisane prostym językiem, czasami zbyt prostym, dużo w nim wulgaryzmów, miejscami ma się wrażenie, że robią one za przecinki ;)
Co do samej fabuły - powoli staje się to trochę nudne, bo każda książka Pani Świst ma podobny schemat. Jest piękna wyszczekana bohaterka, która trzyma się wyłącznie z facetami, przy okazji mając do nich dość słaby gust (wiecznie coś nie tak było z byłymi głównych bohaterek), postaci męskie to oczywiście przystojni mężczyźni, którzy są oczarowani główną bohaterką. Jak zwykle głównej bohaterce grozi niebezpieczeństwo i wybawia ją jej Alvaro a czasami nawet dwóch. Trochę to wszystko zaczyna się robić wtórne i męczące. Czytam w sumie z przyzwyczajenia i ochoty oderwania się od jakichś cięższych książek, bo czasami każdemu przyda się taki restart, ale pozwoliłam sobie wyrazić swoją opinię na temat powtarzalności w książkach. Liczę na jakiś powiew świeżości i przełamanie tego schematu ;) Poprzednie książki podobały mi się bardziej.
Na pewno z ciekawości sięgnę po kolejne części i inne wydania, ale już bez większego entuzjazmu.

Niechcący przeczytałam tę książkę jako pierwszą z tej serii, tym samym wiedziałam, kto był mordercą w pierwszej części, ale w sumie niewielka strata.
Lubię poczytać powieści Pauliny Świst dla oderwania się od innych lektur lub kiedy mam czytelniczy zastój. Jej książki mają swoje plusy - szybko się je czyta i są napisane prostym językiem, czasami zbyt prostym, dużo w nim...

Pokładałam duże nadzieje, co do kolejnej części o Gerardzie Edlingu i niestety się zawiodłam. Co prawda akcja idzie szybko, plot twist goni plot twist, ale chyba trochę tego za dużo, plus niektóre wydarzenia są bardzo odrealnione. I jest to kolejna seria, w której autor musiał wplątać bohaterów z innej (Daniel Werner), co robi się już zwyczajnie męczące, dodatkowo rola tego bohatera w tej książce urywa się bez żadnego wyjaśnienia. Rozwiązanie zagadki kto jest Ekstremistą również okazuje się zawodem, przekombinowane. Epilog pomijam, bo na koniec autor postanowił zafundować nam telenowelę... Do Behawiorysty i Iluzjonisty chętnie powrócę i są to moje ulubione książki Mroza i jeśli ktoś lubi je tak, jak ja, polecam na nich zakończyć tę serię, ponieważ trzeci tom nie trzyma tak dobrego poziomu.

Pokładałam duże nadzieje, co do kolejnej części o Gerardzie Edlingu i niestety się zawiodłam. Co prawda akcja idzie szybko, plot twist goni plot twist, ale chyba trochę tego za dużo, plus niektóre wydarzenia są bardzo odrealnione. I jest to kolejna seria, w której autor musiał wplątać bohaterów z innej (Daniel Werner), co robi się już zwyczajnie męczące, dodatkowo rola tego...

Najsłabsza powieść tej autorki. Główni bohaterowie są zwyczajnie irytujący i infantylni - Livia skupiona na swoim wymarzonym przyjęciu urodzinowym, które ma zastąpić wesele, które się nie odbyło, Adam przekonany, że jego córka na pewno nie zdążyła na lot i żyje (i dlatego nie można się z nią w ogóle skontaktować, logiczne). Każde z nich skupione na swoich tajemnicach, co jest dość męczące. Tę książkę czyta się z ciągłym pytaniem z tyłu głowy "Kiedy to wszystko się wyda?".

Najsłabsza powieść tej autorki. Główni bohaterowie są zwyczajnie irytujący i infantylni - Livia skupiona na swoim wymarzonym przyjęciu urodzinowym, które ma zastąpić wesele, które się nie odbyło, Adam przekonany, że jego córka na pewno nie zdążyła na lot i żyje (i dlatego nie można się z nią w ogóle skontaktować, logiczne). Każde z nich skupione na swoich tajemnicach, co...