Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Debiuty bywają różne: raz lepsze, raz gorsze, a czasami… lepiej nie mówić. W tym przypadku mamy do czynienia z debiutem z tej pierwszej grupy – zdecydowanie udany. Autor miał ciekawy pomysł na fabułę, który mimowolnie wpasował się w aktualną sytuację pandemiczną. „Pełnia zapomnienia” opowiada o pandemii, tylko innego rodzaju niż tak, która aktualnie nas dotyka. Autor pokazuje jak mogą wyglądać zachowania ludzi w sytuacjach nietypowych, jest to ciekawe studium osobowości. Postaci zostały dobrze wykreowane, są wyraziste i jakieś. Brakowało mi jedynie pozamykania niektórych wątków, ale biorąc pod uwagę fakt, że jest to pierwsza część trylogii, myślę że to wykalkulowany zamiar, żeby czytelnik czekał na dalsze losy bohaterów. A na pewno będzie czekał, tak jak ja. :) Jest to zasługa lekkiego pióra Bartosza Niegrebeckiego, dzięki któremu czas spędzony z tą powieścią był przyjemnością.

Debiuty bywają różne: raz lepsze, raz gorsze, a czasami… lepiej nie mówić. W tym przypadku mamy do czynienia z debiutem z tej pierwszej grupy – zdecydowanie udany. Autor miał ciekawy pomysł na fabułę, który mimowolnie wpasował się w aktualną sytuację pandemiczną. „Pełnia zapomnienia” opowiada o pandemii, tylko innego rodzaju niż tak, która aktualnie nas dotyka. Autor...