Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Człowiekiem być nie warto - Aniołem nie warto. - Pierwszy z Archaniołów po kilku wiekach, tak jak my po kilku latach bytu, uczuł nudę w sercu swoim i zapragnął potężniejszych sił. - Trza być Bogiem lub nicością. -

Człowiekiem być nie warto - Aniołem nie warto. - Pierwszy z Archaniołów po kilku wiekach, tak jak my po kilku latach bytu, uczuł nudę w serc...

Kiedy rodzi się nadzieja, serce i umysł zaczynają inaczej funkcjonować. Lecz kiedy nadzieja zostanie zawiedziona, ludzie popadają w rozpacz, a rozpacz rodzi bezsilność.

Kiedy rodzi się nadzieja, serce i umysł zaczynają inaczej funkcjonować. Lecz kiedy nadzieja zostanie zawiedziona, ludzie popadają w rozpacz,...

Może lepiej byłoby się nie spotykać? Może lepiej na zawsze pozostać w oddaleniu od siebie, zachowując pieczołowicie w sercu to marzenie o spotkaniu. Wtedy mógłby żyć tą nadzieją. Jest ona niewielkim, lecz ważnym źródłem ciepła rozgrzewającym go od środka. Niewielki płomyczek, który uchronili od wiatru, osłaniając starannie dłonią. Wystawiony na porywiste wichry rzeczywistości, może został łatwo zdmuchnięty.

Może lepiej byłoby się nie spotykać? Może lepiej na zawsze pozostać w oddaleniu od siebie, zachowując pieczołowicie w sercu to marzenie o sp...

Zapada długie milczenie. Trwa tak długo, jakby ktoś poszedł na drugi koniec długiego wąskiego pokoju, wyjął słownik, coś w nim sprawdził i wrócił.

Zapada długie milczenie. Trwa tak długo, jakby ktoś poszedł na drugi koniec długiego wąskiego pokoju, wyjął słownik, coś w nim sprawdził i w...

Życie jest jedynie rezultatem serii irracjonalnych, a czasami całkowicie przypadkowych wydarzeń.

Życie jest jedynie rezultatem serii irracjonalnych, a czasami całkowicie przypadkowych wydarzeń.

Niekiedy czas płynie tak powoli i sugestywnie, że trudno to znieść. A niekiedy przeskakuje po kilka stopni naraz.

Niekiedy czas płynie tak powoli i sugestywnie, że trudno to znieść. A niekiedy przeskakuje po kilka stopni naraz.

Coś się wtedy stało. Co się stało? No, co się stało? - pytała siebie. Nie wiedziała, jak wygląda, i nie była tego ciekawa. Aż nagle ujrzała swoje dłonie i przyszła jej do głowy cudownie prosta myśl: te ręce należą do mnie. To są m o j e ręce. Następnie poczuła kołatanie w piersi i znowu odkryła coś nowego: jej własne bicie serca. Miała to od zawsze? Tę bijącą rzecz? Poczuła się jak głupiec i wybuchnęła głośnym śmiechem.

Coś się wtedy stało. Co się stało? No, co się stało? - pytała siebie. Nie wiedziała, jak wygląda, i nie była tego ciekawa. Aż nagle ujrzała ...

Wszyscy boją się tego, co nieuniknione, a potem bohatersko leczą coś, czego mogliby uniknąć.

Wszyscy boją się tego, co nieuniknione, a potem bohatersko leczą coś, czego mogliby uniknąć.

Gigantyczny mężczyzna przebrany za kobietę tańczył - jeśli tak to można nazwać, gdyż w gruncie rzeczy szurał nogami to w jedną, to w drugą stronę w atłasowych klapkach. Światło migotało na białej satynowej sukni, grubej warstwie pudru na jego policzkach, przędzy szklanej białej peruki, pustych, nie skupionych oczu. Osobnik obserwował swoje ciało w lustrze, tańczył sam ze sobą, bezgłośnie wymawiał słowa piosenki, huczącej z głośników, ponurej, monotonnej, rytmicznej. Srebrne boa drżące na gładkich i potężnych ramionach, sylwetka dziwaczna, niezaprzeczalnie zmysłowa, piękna w swej upiorności. Dla mnie w każdym razie. Wszyscy jesteście aniołami. Czysty teatr, wspanialszy niż wszystko. Modlę się.

Gigantyczny mężczyzna przebrany za kobietę tańczył - jeśli tak to można nazwać, gdyż w gruncie rzeczy szurał nogami to w jedną, to w drugą s...