Toni Morrison – Umiłowana (1987) (8.7)

Toni Morrison – Umiłowana (1987) (8.7)

📖🐲
To tłumaczenie jest o niebo lepsze i wreszcie zrozumiałe. Książki w poprzednim przekładzie nie byłam w stanie skończyć, bo tłumaczka nie oddała ducha tej opowieści. A jest ona oczywiście trudna, pełna bólu, rozpaczy i złości, frustracji i niezrozumienia. To ciekawe spojrzenie na winę i karę i możliwość odkupienia. Poza tym rozliczenie się z tak zwanymi "dobrymi białymi", czy "dobrymi właścicielami niewolników". Polecam przeczytać, ale tylko w tym nowym tłumaczeniu Kai Gucio.

📖🐲
To tłumaczenie jest o niebo lepsze i wreszcie zrozumiałe. Książki w poprzednim przekładzie nie byłam w stanie skończyć, bo tłumaczka nie oddała ducha tej opowieści. A jest ona oczywiście trudna, pełna bólu, rozpaczy i złości, frustracji i niezrozumienia. To ciekawe spojrzenie na winę i karę i możliwość odkupienia. Poza tym rozliczenie się z tak zwanymi "dobrymi...

1. Mam wrażanie, że to kolejna książka z kategorii nagradzane i doceniane przez krytyków niezrozumiałe dla reszty.
2. Bardzo rwana struktura, trudna do utrzymania w polu uwagi, przenikanie się światów realnych z magicznym.
3. Tematyka jest poruszająca, ale forma i wykonanie wydaje się chaotyczne, zniechęcające.

1. Mam wrażanie, że to kolejna książka z kategorii nagradzane i doceniane przez krytyków niezrozumiałe dla reszty.
2. Bardzo rwana struktura, trudna do utrzymania w polu uwagi, przenikanie się światów realnych z magicznym.
3. Tematyka jest poruszająca, ale forma i wykonanie wydaje się chaotyczne, zniechęcające.

4.2* - serduszko boli

4.2* - serduszko boli

Trochę krzywdzące te moje siedem gwiazdek. Zauważyłam, że z Pulitzerem i innymi czysto literackimi nagrodami mi nie po drodze, wychodzą moje braki filologiczne. Historia mi się w warstwie fabularnej podobała, gorzej z wyciągnięciem, drugiego, trzeciego dna, symboliki itd. Jest jedno może mylne przemyślenie, jakby sumienie Sethe zostało spersonifikowane i żyło razem z nią. Co byłoby bardzo trafne, bo będąc w dialogu z sumieniem, słuchając się go, dyskutując z nim, zaprzeczając lub poddając się jego podszeptom cały czas jesteśmy z nim w kontakcie tak jakbyśmy byli w związku z drugą osobą. Wyjaśnienie odautorskie i od wydawcy jest inne, choć przywiązałam się do mojego i myślę, że summa summarum wciąż jestem blisko ogólnego przesłania książki, mimo że rozminęłam się z symboliką.

Trochę krzywdzące te moje siedem gwiazdek. Zauważyłam, że z Pulitzerem i innymi czysto literackimi nagrodami mi nie po drodze, wychodzą moje braki filologiczne. Historia mi się w warstwie fabularnej podobała, gorzej z wyciągnięciem, drugiego, trzeciego dna, symboliki itd. Jest jedno może mylne przemyślenie, jakby sumienie Sethe zostało spersonifikowane i żyło razem z nią....

hej , siostrzyczko
polećmy na Księżyc
mówisz . że to Cię nie obchodzi
i że masz dość kłamstw

nie potrzebujesz żadnych wichur
żadnych poematów
żadnych nadziei z zewnątrz
żadnych schowków wewnątrz
jest dobrze?

No no no NOIR DESIR


nie , nie . nie....i nawet za bardzo nie wiem dlaczego?....książka nagradzana , autorka uznana , temat ważki....co ci chłopie nie pasuje?
Może po prostu jestem głupi(prawdopodobne) , brak mi empatii(możliwe ),głosuję na Hołownię? (nie nie nie)....

hej , siostrzyczko
polećmy na Księżyc
mówisz . że to Cię nie obchodzi
i że masz dość kłamstw

nie potrzebujesz żadnych wichur
żadnych poematów
żadnych nadziei z zewnątrz
żadnych schowków wewnątrz
jest dobrze?

No no no NOIR DESIR


nie , nie . nie....i nawet za bardzo nie wiem dlaczego?....książka nagradzana , autorka uznana , temat ważki....co ci chłopie nie pasuje?
Może...

Dotarło do mnie wiele zachwytów nad książką, jednak nie będę ukrywać, że mnie ona nie zafascynowała tak bardzo.
Przyznaję, że autorka poruszyła niezwykle istotny temat jeśli chodzi o historię, a mianowicie kwestię niewolnictwa. Ponadto, w książce podnoszone są problemy: gwałtów, dzieciobójstw oraz relacji i traktowania osób czarnoskórych i białych.
Zmienność perspektywy z jakiej poznajemy dane sprawy pozwala na szersze spojrzenie, jednak z drugiej strony wymaga również dużej uwagi od czytelnika. Poetyckość języka przenosi nas na inny poziom w interpretacji powieści, ale także zmusza do skupienia. Nie jest to łatwa lektura.

Dotarło do mnie wiele zachwytów nad książką, jednak nie będę ukrywać, że mnie ona nie zafascynowała tak bardzo.
Przyznaję, że autorka poruszyła niezwykle istotny temat jeśli chodzi o historię, a mianowicie kwestię niewolnictwa. Ponadto, w książce podnoszone są problemy: gwałtów, dzieciobójstw oraz relacji i traktowania osób czarnoskórych i białych.
Zmienność perspektywy z...

Matko, jakie to było dobre! Książka rozbiła moje serce na milion kawałków. Do teraz mam łzy w oczach. Nie wiem czy ktoś w bardziej przejmujący sposób byłby w stanie opowiedzieć o przerażającym losie czarnych niewolników. Dla mnie arcydzieło! Jedna z najlepszych książek jakie przeczytałam w swoim życiu.

Matko, jakie to było dobre! Książka rozbiła moje serce na milion kawałków. Do teraz mam łzy w oczach. Nie wiem czy ktoś w bardziej przejmujący sposób byłby w stanie opowiedzieć o przerażającym losie czarnych niewolników. Dla mnie arcydzieło! Jedna z najlepszych książek jakie przeczytałam w swoim życiu.

Fabuła / Zwroty akcji 7/10
Bohaterowie 8/10
Świat Przedstawiony 8/10
Narracja / Styl / Humor 7/10
Przesłanie / Problematyka 9/10
Klimat / Subiektywne odczucia 7/10

PODSUMOWUJĄC 8/10

Fabuła / Zwroty akcji 7/10
Bohaterowie 8/10
Świat Przedstawiony 8/10
Narracja / Styl / Humor 7/10
Przesłanie / Problematyka 9/10
Klimat / Subiektywne odczucia 7/10

PODSUMOWUJĄC 8/10

Nudne toto jak flaki z olejem jest w każdym języku, amerykańska pompatyczność, ale przynajmniej wydanie Świata Książki pochodziło z czasów, gdy książki jeszcze tłumaczyli tłumacze (1996 rok),a nie zakolegowane panienki, co trzaskają dwie książki miesięcznie. To nowe nie do przebrnięcia.
Jeśli już musicie przeczytać, nie wierzcie wpisom płatnych klakierów, sięgnijcie po przekład Renaty Gorczyńskiej.

Nudne toto jak flaki z olejem jest w każdym języku, amerykańska pompatyczność, ale przynajmniej wydanie Świata Książki pochodziło z czasów, gdy książki jeszcze tłumaczyli tłumacze (1996 rok),a nie zakolegowane panienki, co trzaskają dwie książki miesięcznie. To nowe nie do przebrnięcia.
Jeśli już musicie przeczytać, nie wierzcie wpisom płatnych klakierów, sięgnijcie po...