W pewnym sensie książka odpowiada na pytanie zawarte w tytule: "Czy androidy marzą o elektrycznych owcach". Androidy w książce dzielą się na modele. Im nowszy model tym android bardziej ludzki. Najnowszy model Nexus 6 niewiele odbiega od prawdziwego człowieka zewnętrzną powłoką. Wizualnie jest nie do odróżnienia. Jednak dla sprawnego funkcjonariusza policji Ricka wystarczy niewiele aby odróżnić podróbkę od oryginału. Taką ma pracę, jednak fakt, że androidy są do nas tak podobne stawia bohatera przed nie małym dylematem: Czy eliminować je z zimną krwią, czy traktować je "po ludzku" Dla mnie wszystkie androidy były tylko bezdusznymi maszynami zachowania typu urywanie tak cennemu w epoce radioaktywnego pyłu pająkowi nóg bez wyrzutów sumienia? Androidy tym zachowaniem są na etapie beztroskiego kilkulatka bezrozumnego i zarozumiałego, okrutnego. Przejawy wszelkiego uczucia skierowane są ku niszczeniu- zepchnięcie kozy z budynku, zabijanie ludzi by dostać się na Ziemię. Androidy udają i naśladują, nie są dobre bo niczego dobrego nie wnoszą, gdyby zostały same ze swoją sztucznością i brakiem empatii w ogóle nie czytał bym dalej.

Dotrwałem do końca bo interesowały mnie rozterki głównego bohatera i jego przeżycia, które odczuwał sercem, których nie miał zaprogramowanych i nie wybierał spośród kilku milionów zachowań jak androidy. Człowiek odczuwa spontanicznie, często później żałując podjętych decyzji. Są momenty zbliżenia do androidów typu "programator nastroju". Ciekawe jak długo ludzki rozum poddawał się tego typu stymulacjom i jak słabe osoby były od tego uzależnione. Jest cała masa która nas poróźnia, jest mnóstwo błędów które popełnił bohater bo jest tylko człowiekiem. jest wiele podobieństw androidów do ludzi ale wszystkie są tylko programami. Nigdy i nigdzie żaden robot czy android bez organicznego mózgu i systemu nerwowego nie będzie i nie byłby w stanie być ludzki i odczuwać normalnych uczuć. gdyby był taki zrozumiałbym rozterki bohatera oraz jego odczucia, przypuszczam też że zrozumiałbym lepiej tę książkę, jednak nie potrafię zrozumieć uczuć które są mi obce, bo zarówno przedmiot nieożywiony typu wazon jak i elektroniczna owca budzi we mnie odczucia zupełnie inne niż osoba mi bliska jak żona czy córka. Mechaniczne żaby i cały mechaniczny chłam można naprawić i przeprogramować, można odtworzyć za pomocą dysku pamięci. Androidy nie czują i nie żyją, pomimo, że wydaje im się inaczej ponieważ nie znają innego uczucia oprócz tego które im wszczepiono.

Książka w moim odczuciu nie dosięga do pięt "Cieplarni" mimo wszystko polecam, bo również traktuje o człowieczeństwie i granicach które wytycza. Książka jest łatwa, szybka i przyjemna, tematyka nie wymaga aż nadto zbyt głębokich przemyśleń, bo są podane suche odpowiedzi jak na tacy. Jest to klasyka i nie zniechęcam nikogo by ominąć tą pozycję.

W pewnym sensie książka odpowiada na pytanie zawarte w tytule: "Czy androidy marzą o elektrycznych owcach". Androidy w książce dzielą się na modele. Im nowszy model tym android bardziej ludzki. Najnowszy model Nexus 6 niewiele odbiega od prawdziwego człowieka zewnętrzną powłoką. Wizualnie jest nie do odróżnienia. Jednak dla sprawnego funkcjonariusza policji Ricka wystarczy...