Niesamowite,że na tych 439 stronach mogłam poczuć magię,którą zazwyczaj doznawałam przy lekturze książek pani Montgomery,a jednak pani Wilson udało się dorównać mojemu ideałowi. Mając tę książkę w rękach czułam bijące od niej ciepło i autentyczność,często załamywałam ręce,czytając o okropnych losach Ani,ale i był obecny śmiech. Niesamowite,że dzięki temu jeszcze bardziej wierzę w przeznaczenie,los zapisany w gwiazdach mimo,że to wszystko jest fikcją. Czuję,jakby Ania żyła naprawdę i wyobrażam sobie jej dom,nawet miejsce,gdzie znajduje się jej grób i to jest już trochę niepokojące :D Cieszę się,że nie dałam się zwieść marnym opiniom moich znajomych,którzy to cały czas narzekali,jak ta książka jest nudna i bez wyrazu. Jak bardzo oni się mylą i po części im współczuję. Skupiając się ponownie na dziele pani Wilson chcę jedynie dodać,że bardzo się cieszę,iż podjęła się tak wielkiego wyzwania,bo większość by się poddała lub wyłożyła na początku drogi,a ta oto pisarka pokazała klasę i talent,który pozwolił jej na napisanie tego prequelu,który wiele aspektów mi rozjaśnił. Gorąco polecam,a zwłaszcza tym,którzy dopiero rozpoczynają przygodę z cyklem o rudowłosej romantyczce,aby właśnie od tej książki zaczęli :)

Niesamowite,że na tych 439 stronach mogłam poczuć magię,którą zazwyczaj doznawałam przy lekturze książek pani Montgomery,a jednak pani Wilson udało się dorównać mojemu ideałowi. Mając tę książkę w rękach czułam bijące od niej ciepło i autentyczność,często załamywałam ręce,czytając o okropnych losach Ani,ale i był obecny śmiech. Niesamowite,że dzięki temu jeszcze bardziej...