Droga do Zielonego Wzgórza

Tę książkę powinnam oceniać z dwóch perspektyw.

Jako fanka Ani z Zielonego Wzgórza - i tu moja ocena będzie negatywna. Bo książka, która z założenia zdaje się miała być "kontynuacją" absolutnie nie wpisała się w charakter, klimat serii.

Jako przeciętny czytelnik nie "związany" z Anią - wciąż nie wypada ta pozycja najlepiej. Dużo tu przerysowania, słaba konstrukcja postaci, chociaż sama fabuła całkiem niezła.

Tę książkę powinnam oceniać z dwóch perspektyw.

Jako fanka Ani z Zielonego Wzgórza - i tu moja ocena będzie negatywna. Bo książka, która z założenia zdaje się miała być "kontynuacją" absolutnie nie wpisała się w charakter, klimat serii.

Jako przeciętny czytelnik nie "związany" z Anią - wciąż nie wypada ta pozycja najlepiej. Dużo tu przerysowania, słaba konstrukcja...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Dawno już nie miałam okazji czytać książki tak ujmująco ciepłej a jednocześnie tak silnie prowokującej do autorefleksji. Budge Wilson okazuje się być nader zręczną kontynuatorką spuścizny L.M. Montgomery zarówno pod względem stylu, problematyki, sposobu kreowania postaci czy, wreszcie, treści. Autorka przedstawia losy Ani Shirley w sposób barwny i wzruszający, a częste i nierzadko bardzo pomysłowe nawiązania do faktów znanych z książek Montgomery sprawiają, że "Droga Do Zielonego Wzgórza" jest czymś więcej, niż tylko godnym polecenia dodatkiem do serii. W moim odczuciu jest to pozycja obowiązkowa, którą należy przeczytać w pierwszej kolejności tak ze względu na zawarte w niej wątki, jak i po prostu dlatego, że okazuje się lepsza, niż niejedna z części właściwych.

Dawno już nie miałam okazji czytać książki tak ujmująco ciepłej a jednocześnie tak silnie prowokującej do autorefleksji. Budge Wilson okazuje się być nader zręczną kontynuatorką spuścizny L.M. Montgomery zarówno pod względem stylu, problematyki, sposobu kreowania postaci czy, wreszcie, treści. Autorka przedstawia losy Ani Shirley w sposób barwny i wzruszający, a częste i...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jako wielka fanka Ani czułam się rozczarowana, czytając tę książkę. Absolutnie nie oddawała klimatu rudowłosej z Zielonego Wzgórza. Przemyślenia 5,6-latki wydawały się zbyt dojrzałe, nawet jak na tak doświadczone losem dziecko. Z radością rozpoczęłam całą serię od nowa, żeby zatrzeć nieprzyjemne wrażenie po lekturze.

Jako wielka fanka Ani czułam się rozczarowana, czytając tę książkę. Absolutnie nie oddawała klimatu rudowłosej z Zielonego Wzgórza. Przemyślenia 5,6-latki wydawały się zbyt dojrzałe, nawet jak na tak doświadczone losem dziecko. Z radością rozpoczęłam całą serię od nowa, żeby zatrzeć nieprzyjemne wrażenie po lekturze.

Pokaż mimo to

Jest to początek historii rudowłosej Ani Shirley. Różni się od serii Ani z Zielonego Wzgórza. Książka przybliża jak wyglądała droga Ani na Zielone Wzgórza.

Jest to początek historii rudowłosej Ani Shirley. Różni się od serii Ani z Zielonego Wzgórza. Książka przybliża jak wyglądała droga Ani na Zielone Wzgórza.

Pokaż mimo to

Autorka średnio oddała klimat książek L.M.Montgomery. Kiedy Ania zaszła w ciążę, nawet nie padło słowa "ciąża", autorka unikała pisania o kobiecej fizjologii. W tej książce już na dzień dobry matka Ani dzieli się spostrzeżeniami, że spóźnia jej się okres. Jakoś mi zazgrzytało. Poza tym to nie ta Ania, która znamy. Na pocieszenie piękne rysunki!

Autorka średnio oddała klimat książek L.M.Montgomery. Kiedy Ania zaszła w ciążę, nawet nie padło słowa "ciąża", autorka unikała pisania o kobiecej fizjologii. W tej książce już na dzień dobry matka Ani dzieli się spostrzeżeniami, że spóźnia jej się okres. Jakoś mi zazgrzytało. Poza tym to nie ta Ania, która znamy. Na pocieszenie piękne rysunki!

Pokaż mimo to

+

+

Pokaż mimo to

Oto przed Wami największe czytelnicze rozczarowanie roku 2018. Książka, którą tak chciałam przeczytać i w której pokładałam tak wielkie nadzieje, okazała się niestety bardzo, ale to bardzo słaba. Nie ma co ukrywać, jest mi trochę przykro z tego powodu, ale cóż zrobić, nie będę żadnej recenzji słodzić na siłę, czasem trzeba po prostu przełknąć rozczarowanie i postarać się zapomnieć o danej pozycji jak najszybciej.

"Droga do Zielonego Wzgórza" trafiła na moją listę książek do przeczytania już bardzo dawno temu, ale nie było nam jakoś po drodze. Jestem wielką fanką Lucy Maud Montgomery, bardzo chciałam więc przekonać się, jak Budge Wilson - pochodząca z Nowej Szkocji w Kanadzie, a więc z miejsca, gdzie wychowała się Ania Shirley - przedstawi losy rudej dziewczynki, zanim jeszcze przybyła do Cuthbertów.

Nie wystarczy powiedzieć, że się zawiodłam. To po prostu nie jest TA Ania. Gdzie jej wieczne gafy? Gdzie przygody? Chyba nie powiecie mi, że zaczęła popełniać błędy dopiero po tym, jak przybyła na Zielone Wzgórze? Bo tutaj widzę po prostu posłuszną i poukładaną dziewczynkę, która ma co prawda dużo do roboty, ale też przyjaciół od groma.

Czy można Anią Shirley nazwać dziewczynkę, która popełnia kradzież? Oczywiście, ma potem wyrzuty sumienia, ale u Montgomery Maryla mówiła, że wadą Ani jest roztargnienie, a nie zły charakter.

Ale zacznijmy od początku, według schematu: śmierć rodziców - pani Thomas - pani Hammond - sierociniec. Przede wszystkim, trzeba przyznać, że rodzice Ani byli bardzo głupimi ludźmi, przynajmniej jeśli chodzi o to, co jest u Wilson. Weźmy matkę dziewczynki - gdy sąsiadka sugeruje jej, że może jest w ciąży, Berta robi wielkie oczy - jak to?! To niemożliwe! Potem przegląda swój profil w lustrze i następuje olśnienie, bo brzuszek ciążowy już widać, a ona tego nie ogarnęła. Ojciec, Walter, wcale nie jest lepszy. Specjalnie lezie tam, gdzie panuje febra, nie zważając na to, że sam może się zarazić, narażając też żonę i noworodka. Jak można się spodziewać, oczywiście zaczyna chorować, co jednak potem robi? Ukrywa swoją chorobę przed żoną (naucza też dalej w szkole, bo uczniowie chyba się nie pochorują, no nie?), bo po co ma się martwić. A potem - surprise! Berta zaraża się i obydwoje umierają.

Następnie pani Thomas. U Montgomery niewrażliwa kobieta, nazywająca rodziców Ani smarkaczami, u Wilson ubóstwiająca Shirleyów, dobrze ich wspominająca. A mąż pijak? Owszem, jest, ale przy tym to dla Ani nieomal przyjaciel, tak naprawdę bardzo ją kochający. Poza tym, z "Ani na uniwersytecie" dowiadujemy się, że pani Thomas miała dzieci dopiero po tym, jak przyjęła do siebie Anię, a u Wilson było ich już wtedy całkiem sporo. Mało tego, najstarsza córka Thomasów, Eliza, wychowywała Anię, kochając ją przy tym jak własne dziecko. Dziewczynka miała też mnóstwo przyjaciół - pana Jajczarza, panią Archibald, pannę Henderson, a w szkole Sadie (a podobno przyjaciółki nigdy nie miała!).

Dalej - pani Hammond. W "Ani z Zielonego Wzgórza" oceniona raczej niezbyt dobrze, u Wilson ją w sumie polubiłam. Tu Ania miała najwięcej roboty, ale przecież musiała pomagać swojej opiekunce, w końcu ośmioro małych dzieci to nie przelewki. Sierociniec też był dobrze przedstawiony. Tak więc te dwa etapy w życiu Ani były okej, szkoda tylko, że zajmują mniej niż 1/4 całej książki.

Ale nie myślcie sobie, że to podnosi jakoś bardzo poziom powieści. Myślałam bowiem, że apogeum absurdu Wilson uzyskała, kiedy podczas pobytu u Hammondów Ania nazwała jednego kota Gilbert, prawdziwy facepalm zrobiłam jednak, gdy już podczas opisu podróży z panią Spencer znalazłam pół strony poświęcone zachwytowi Ani nad pięknym, pociągowym sedesem.

Podsumowując, nie polecam. Jeśli kiedyś czytaliście "Anię z Zielonego Wzgórza" i pamiętacie piąte przez dziesiąte, to będziecie pewnie zadowoleni, ale jeśli macie w głowie całe cytaty z tej książki, będziecie nieustannie łapać się za głowę, dziwiąc się, dlaczego wszystko zostało tak bardzo zmienione.

https://arnikaczyta.blogspot.com/2018/11/budge-wilson-droga-do-zielonego-wzgorza.html

Oto przed Wami największe czytelnicze rozczarowanie roku 2018. Książka, którą tak chciałam przeczytać i w której pokładałam tak wielkie nadzieje, okazała się niestety bardzo, ale to bardzo słaba. Nie ma co ukrywać, jest mi trochę przykro z tego powodu, ale cóż zrobić, nie będę żadnej recenzji słodzić na siłę, czasem trzeba po prostu przełknąć rozczarowanie i postarać się...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Chyba nie ma na świecie osoby, która nie znałaby wspaniałej historii rudowłosej Ani Shirley, Ani - nie Andzi, osóbki obdarzonej fantastyczną wyobraźnią i pogodą ducha. Klasyka klasyk.
Z obawą sięgnęłam po "Drogę do Zielonego Wzgórza",bo wiadomo, że nikt nie jest w stanie zastąpić talentu Pani L.L.Montgomery, bałam się - na szczęście zupełnie niesłusznie.
Okazało się, że Autorka, która wykazała się wielką odwagą zmierzając się z jednym z arcydzieł literatury dziecięcej, poprowadziła narrację równie ciekawie i sprawnie, choć oczywiście widać pewne różnice.
Podobnie zatytułowane rozdziały i bohaterowie pozwalają znów poczuć niezapomnianą atmosferę "Ani z Zielonego Wzgórza", choć historia tu opowiedziana dotyczy lat od narodzin aż do zamieszkania Ani u Maryli i Mateusza.
Autorce nie udało się uniknąć pewnych powtórek czy to fabularnych, czy postaciowych, niektóre są kalkami z "Ani..." np. historia uczęszczania Ani do szkoły czy poznawania nowych przyjaciół. Nie jest to jednak jakaś większa wada.
Ogółem bardzo pogodna i pozytywna lektura na jesienne dni, nie tylko dla dzieci, także dla dorosłych, którzy wychowywali się na serii o Ani. Pamiętam, że każdą z części pochłaniałam po parę razy, a gdy kończyłam "Rillę ze Złotego Brzegu", zaczynałam "Anię z Zielonego Wzgórza" od nowa. Do tej pory mam sentyment do tego cudownego rudzielca o bujnej wyobraźni, a "Drogę .." polecam gorąco, mimo że wiadomo, jak się skończy ;)

Chyba nie ma na świecie osoby, która nie znałaby wspaniałej historii rudowłosej Ani Shirley, Ani - nie Andzi, osóbki obdarzonej fantastyczną wyobraźnią i pogodą ducha. Klasyka klasyk.
Z obawą sięgnęłam po "Drogę do Zielonego Wzgórza",bo wiadomo, że nikt nie jest w stanie zastąpić talentu Pani L.L.Montgomery, bałam się - na szczęście zupełnie niesłusznie.
Okazało się, że...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Dobrze było wrócić do perypetii sympatycznego Rudzielca :)
Bałam się,że autorka podejmując się stworzenia historii Ani od momentu jej narodzin,polegnie w zderzeniu z legendą p.Montgomery.Na szczęście stało się inaczej, bo wszystko tu się zgrywa z tym co pierwotna autorka wymyśliła.
Czyta się lekko mając w pamięci to o czym już wiemy z powieści Lucy Montgomery.
Dobrze ,że autorka weszła w styl narracji następnych tomów przez co nie odstają one od całej serii.
Myślę ,że jest to obowiązkowa pozycja dla wszystkich tych, którzy z zapartym tchem śledzili losy sieroty z bardzo wybujałą wyobraźnią i gorącym sercem.

Dobrze było wrócić do perypetii sympatycznego Rudzielca :)
Bałam się,że autorka podejmując się stworzenia historii Ani od momentu jej narodzin,polegnie w zderzeniu z legendą p.Montgomery.Na szczęście stało się inaczej, bo wszystko tu się zgrywa z tym co pierwotna autorka wymyśliła.
Czyta się lekko mając w pamięci to o czym już wiemy z powieści Lucy Montgomery.
Dobrze ,że...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książkę czyta się dość przyjemnie, jednak dla mnie jest to książka o jakiej tam sierotce, a nie o Ani z Zielonego Wzgórza. W cyklu zawsze podkreślane było, że przed przybyciem na Zielone Wzgórze nikt nie chciał Ani, nie miała przyjaciół, wszyscy się z niej naśmiewali i nie spotykało jej nic dobrego. Tutaj okazuje się, że gdzie tylko się pojawiła, Anię otaczały życzliwe osoby, choć nie zawsze umiały to okazać. Brakuje mi opisów wybuchu temperamentu Ani oraz słynnych gaf wynikających z rozmarzenia. Pozostaje mi rozczarowanie.

Książkę czyta się dość przyjemnie, jednak dla mnie jest to książka o jakiej tam sierotce, a nie o Ani z Zielonego Wzgórza. W cyklu zawsze podkreślane było, że przed przybyciem na Zielone Wzgórze nikt nie chciał Ani, nie miała przyjaciół, wszyscy się z niej naśmiewali i nie spotykało jej nic dobrego. Tutaj okazuje się, że gdzie tylko się pojawiła, Anię otaczały życzliwe...

więcej

mniej

Pokaż mimo to