Niby wszystko ok, a jednak... Nie ten klimat, nie ten smak. Jakoś mało tu Pana Samochodzika. I w postaci i w fabule. Powieść bardziej kojarzy się z mało dynamicznym kryminałem retro w stylu Herculesa Poirota niż z zabawną i intrygującą młodzieżową przygodówką.

Niby wszystko ok, a jednak... Nie ten klimat, nie ten smak. Jakoś mało tu Pana Samochodzika. I w postaci i w fabule. Powieść bardziej kojarzy się z mało dynamicznym kryminałem retro w stylu Herculesa Poirota niż z zabawną i intrygującą młodzieżową przygodówką.

Jako wielka fanka Pana Samochodzika nie wiem, co mam sądzić o tej książce. Wcale, lub w niewielkim stopniu, przypomina moją ukochaną serię. Skąd się wzięli Herakliusz i mistrz (zresztą dziwny i wkurzający)? Babie Lato, wielka miłość i narzeczona Pana Samochodzika? Ta postać nie jest nawet podobna do tej dziewczyny z poprzednich części. Postać Batury dodana chyba tylko po to, żeby go uśmiercić. W każdym razie nie związana z akcją. A liczyłam, że to on okaże się tajemniczym szefem. Wehikuł też mógł "polec" w lepszej sprawie. Ogólnie, to zupełnie inna książka, niż poprzednie części. I czyta się tragicznie, ponieważ styl jakiś taki zagmatwany, a jednocześnie infantylny. Czuję się zawiedziona i zniesmaczona.

Jako wielka fanka Pana Samochodzika nie wiem, co mam sądzić o tej książce. Wcale, lub w niewielkim stopniu, przypomina moją ukochaną serię. Skąd się wzięli Herakliusz i mistrz (zresztą dziwny i wkurzający)? Babie Lato, wielka miłość i narzeczona Pana Samochodzika? Ta postać nie jest nawet podobna do tej dziewczyny z poprzednich części. Postać Batury dodana chyba tylko po...

Gdyby autor-kontynuator przeczytał wszystkie poprzednie książki autorstwa Nienackiego tak po 20 razy (co nie jest specjalnym osiągnięciem; wiele moich ulubionych książek czytałam setki razy),to lepiej wczułby się w klimat i nie popełniłby aż tylu rzeczowych błędów. Posadowienie powieści w czasach bliższych współczesnym (lata 90.) i pozostawienie mentalności bohaterów na poziomie lat 60. i 70. po prostu zgrzyta. Jaki chłopiec w latach dziewięćdziesiątych zachowywał się i mówił tak jak trójka urwisów? Znacznie lepiej byłoby bez tego "uwspółcześniania". A poza tym niektóre wątki urywają się raptownie, nie został wykorzystany ich potencjał (cała afera związana z Nieborowem to zdecydowanie pomysł na kolejny tomik). Przeczytałam przez sentyment, ale pozostał smutek i lekki niesmak.

Gdyby autor-kontynuator przeczytał wszystkie poprzednie książki autorstwa Nienackiego tak po 20 razy (co nie jest specjalnym osiągnięciem; wiele moich ulubionych książek czytałam setki razy),to lepiej wczułby się w klimat i nie popełniłby aż tylu rzeczowych błędów. Posadowienie powieści w czasach bliższych współczesnym (lata 90.) i pozostawienie mentalności bohaterów na...

Jeśli lubisz serię Nienackiego o Panu samochodziku to gorąco odradzam Ci tę książkę. Bardzo słaba książka, która jest dla mnie obrazą i zbezczeszczeniem wspaniałej serii o Panu Samochodziku. Dlaczego tak uważam? Otóż: 1. Książki nie napisał Zbigniew Nienacki, lecz jego kolega Jerzy Ignaciuk. Widać to nie tylko po dużo słabszym stylu pisania, lecz także po zniszczeniu kilku podstawowych zasad, który stworzyły tę wspaniałą serię. W istocie książka ta to przerobiona przez Ignaciuka powieść Nienackiego pt. "Zabójstwo Herakliusza Pronobisa" i na siłę dorzucona do serii o Panu Samochodziku. 2. Doklejony pod koniec powieści ni z gruszki ni z pietruszki wątek z Baturą w ogóle nie ma nic wspólnego z samą treścią tej powieści, bo ta postać w niej nie występowała. Nie wiem, po co Ignaciuk dodał ten wątek, ale jest on słaby, żałosny i niepotrzebny. Duży błąd. 3. Zupełnie niepotrzebny (a pod względem literackim źle zrobiony) jest dla mnie wątek z samochodem. Jest to obraza dla każdego prawdziwego fana Pana Samochodzika.

Jeśli lubisz serię Nienackiego o Panu samochodziku to gorąco odradzam Ci tę książkę. Bardzo słaba książka, która jest dla mnie obrazą i zbezczeszczeniem wspaniałej serii o Panu Samochodziku. Dlaczego tak uważam? Otóż: 1. Książki nie napisał Zbigniew Nienacki, lecz jego kolega Jerzy Ignaciuk. Widać to nie tylko po dużo słabszym stylu pisania, lecz także po zniszczeniu kilku...

Poprzez brak czasu troszeczkę mi zajęło przejście przez ten ostatni tom przygód Pana Tomasza autorstwa Nienackiego.
W tym tomie akcja przenosi nas do ruin Sulejowskiego klasztoru, pałacu w Nieborowie oraz Przeklętnika.
Tajemnica pewnego ukrytego skarbu, morderstwo?, typy spod ciemnej gwiazdy i oczywiście niezawodny Pan Samochodzik.
Czytając zauważyłem pewne podobieństwa do książek Agathy Christie czyli poprzeczka postawiona dość wysoko przez autora. Ale również początek końca pewnej epoki, zaczątek nowego. Od ioskem wrażenie że autor w tym tomie żegna się ze swoimi czytelnikami, żegna się ze starymi bohaterami przytaczając nowych, innychoze mają nadzieję że dalsze losy przygód Pana Samochodzika podchwyci ktoś i zakontynuuje. I tak się oczywiście stało. Z sentymentem podszedłem do tego tomu. Warto przeczytać tą książkę która niczym klamra zamyka pewien rozdział ale otwiera zupełnie nowy :) polecam

Poprzez brak czasu troszeczkę mi zajęło przejście przez ten ostatni tom przygód Pana Tomasza autorstwa Nienackiego.
W tym tomie akcja przenosi nas do ruin Sulejowskiego klasztoru, pałacu w Nieborowie oraz Przeklętnika.
Tajemnica pewnego ukrytego skarbu, morderstwo?, typy spod ciemnej gwiazdy i oczywiście niezawodny Pan Samochodzik.
Czytając zauważyłem pewne podobieństwa...

Przeciętne zakończenie serii.

Przeciętne zakończenie serii.

Książka opowiada o muzealniku, który posiada niezwykły samochód pomagający mu osiągnąć cel w wielu przełomowych momentach. Tom opowiada o poszukiwaniach testamentu rycerza Bałdrzycha, który pochował w Polsce swoje bogactwa przed ucieczką za granicę. Jednocześnie z Panem Samochodzikiem poszukiwaniem skarbu zainteresowała się grupa złodziei, którzy starają się utrudnić mu odnalezienie testamentu by samemu rozwiązać zagadkę.

Książka opowiada o muzealniku, który posiada niezwykły samochód pomagający mu osiągnąć cel w wielu przełomowych momentach. Tom opowiada o poszukiwaniach testamentu rycerza Bałdrzycha, który pochował w Polsce swoje bogactwa przed ucieczką za granicę. Jednocześnie z Panem Samochodzikiem poszukiwaniem skarbu zainteresowała się grupa złodziei, którzy starają się utrudnić mu...

Rewelacyjne połączenie polskiego Jamesa Bonda z Indiana Jonesem. Przygody, pościgi, źli złoczyńcy ukarani. Jak tego nie kochać?
Niby młodzieżówka, ale dla wszystkich!
Będzie chwilami nostalgicznie.

Rewelacyjne połączenie polskiego Jamesa Bonda z Indiana Jonesem. Przygody, pościgi, źli złoczyńcy ukarani. Jak tego nie kochać?
Niby młodzieżówka, ale dla wszystkich!
Będzie chwilami nostalgicznie.

Kolejna książka o Panu Samochodziku, jakże odmienna od swoich poprzedniczek, jednak wcale nie gorsza.
Pan Tomasz wciąż z tym samym humorem, nałogami i mądrościami. Zagadki do rozwiązania tez są. Odnoszę jednak wrażenie, że jakby na drugim miejscu. Znalezienie skarbu było dodatkiem do całej książki.
Pozytywnie zaskoczyło mnie wprowadzenie pomocnika Pana Samochodzika. Czy to jednak oznacza, że pan Tomasz ustępuje miejsca młodszym.

Kolejna książka o Panu Samochodziku, jakże odmienna od swoich poprzedniczek, jednak wcale nie gorsza.
Pan Tomasz wciąż z tym samym humorem, nałogami i mądrościami. Zagadki do rozwiązania tez są. Odnoszę jednak wrażenie, że jakby na drugim miejscu. Znalezienie skarbu było dodatkiem do całej książki.
Pozytywnie zaskoczyło mnie wprowadzenie pomocnika Pana Samochodzika. Czy to...

Kilka miesięcy temu żona sprezentowała mi komplet Samochodzików. Po trzydziestu kilku latach odświeżyłem sobie serię, w większości wypadków trzyma wysoki poziom, zaskakująco przyjemne są pozycje prequelowe. Z rozpędu postanowiłem przeczytać dwie ostatnie pozycje pod nazwiskiem "Nienacki". O ile "Kolekcjoner" jest w miarę poprawny, to powyższa książka jest tragiczna. Styl, w którym jest napisana, jest tak ciężki, że musiałem się zmuszać, żeby nie rzucić tym o ścianę. Próba transplantacji książki "prawdziwego Nienackiego" z lat 50-tych do czasów w miarę obecnych, została zrealizowana w sposób tragiczny, język jest pełen anachromizów, zwrotów i pojęć dzisiaj już nie używanych. Trudno niezauważyć ostrego cięcia w końcówce, gdzie doklejone jest łączenie z nową serią. Ogolnie historia ma pewien potencjał ale nie w tej realizacji.

Kilka miesięcy temu żona sprezentowała mi komplet Samochodzików. Po trzydziestu kilku latach odświeżyłem sobie serię, w większości wypadków trzyma wysoki poziom, zaskakująco przyjemne są pozycje prequelowe. Z rozpędu postanowiłem przeczytać dwie ostatnie pozycje pod nazwiskiem "Nienacki". O ile "Kolekcjoner" jest w miarę poprawny, to powyższa książka jest tragiczna. Styl, w...