Jeżeli wybierasz się na Wyspy Owcze - polecam, jako uzupełnienie informacji z przewodników.
Mnóstwo faktów, podanych żartobliwie, z przychylnością.
Trochę misz-masz, ale nie nudny!
Będę śledziła książki tych autorów.

Jeżeli wybierasz się na Wyspy Owcze - polecam, jako uzupełnienie informacji z przewodników.
Mnóstwo faktów, podanych żartobliwie, z przychylnością.
Trochę misz-masz, ale nie nudny!
Będę śledziła książki tych autorów.

książka, choć ma już parę lat, jest chyba najlepszą pozycją o Wyspach Owczych na polskojęzycznym rynku. autorzy rzetelnie przedstawili wyspy i jej mieszkańców. widać, że znają życie miejscowych, a nie są turystami, którzy tylko powierzchownie obserwowali tamtejsze realia.

książka, choć ma już parę lat, jest chyba najlepszą pozycją o Wyspach Owczych na polskojęzycznym rynku. autorzy rzetelnie przedstawili wyspy i jej mieszkańców. widać, że znają życie miejscowych, a nie są turystami, którzy tylko powierzchownie obserwowali tamtejsze realia.

"To święto [Ólavsoka] powinno nazywać się Dniem Oderwania od Rzeczywistości lub Dniem Głupawych Pogaduszek"
Ta książka zdecydowanie powstała podczas tego święta.

"To święto [Ólavsoka] powinno nazywać się Dniem Oderwania od Rzeczywistości lub Dniem Głupawych Pogaduszek"
Ta książka zdecydowanie powstała podczas tego święta.

Czytam trochę reportaży, żeby zobaczyć jak się żyje gdzie indziej, żeby czegoś się dowiedzieć o innych kulturach. Niespecjalnie wiem, czy czegoś się dowiedziałam o Wyspach Owczych, po przeczytaniu tej książki. Jest to dosyć banalny, wtórny i drobiazgowy w ten mało ciekawy sposób. Niby koloryt lokalny, ale wystarczyło go tylko na pół książki. Zmęczyła mnie ta lektura.

Czytam trochę reportaży, żeby zobaczyć jak się żyje gdzie indziej, żeby czegoś się dowiedzieć o innych kulturach. Niespecjalnie wiem, czy czegoś się dowiedziałam o Wyspach Owczych, po przeczytaniu tej książki. Jest to dosyć banalny, wtórny i drobiazgowy w ten mało ciekawy sposób. Niby koloryt lokalny, ale wystarczyło go tylko na pół książki. Zmęczyła mnie ta lektura.

To jest reportaż? styl: opowieści różnej treści. Temat zacny ale narracja nudnawa. Spodziewałam się czegoś innego. Czuć różnicę między W. Tochmanem, który prowadzi narrację wartko jak koń w galopie - trzeba się trzymać mocno siodła. A tu nic mnie nie porwało. Szkoda.

To jest reportaż? styl: opowieści różnej treści. Temat zacny ale narracja nudnawa. Spodziewałam się czegoś innego. Czuć różnicę między W. Tochmanem, który prowadzi narrację wartko jak koń w galopie - trzeba się trzymać mocno siodła. A tu nic mnie nie porwało. Szkoda.

Lubisz reportaże? Często po nie sięgasz?
Przyznaję, że reportaż to jeden z moich ulubionych gatunków literackich.
Właśnie skończyłam lekturę "81:1. Opowieści z Wysp Owczych" Marcina Michalewskiego i Macieja Wasilewskiego od @wydawnictwoczarne.
To co mnie skusiło do sięgnięcia po tę konkretną książkę to miejsce opisywane przez dwójkę podróżników reportażystów. Wyspy Owcze są mi bowiem kompletnie nieznane. Gdy więc pojawiła się okazja, żeby dowiedzieć się czegoś więcej o wulkanicznym archipelagu na północy Atlantyku, pomyślałam: czemu nie?
Co otrzymałam po otworzeniu książki? Po pierwsze bardzo dobry i wciągający początek! Potem było różnie. A to dlatego że reportaż "81:1. Opowieści z Wysp Owczych" przywodzi na myśl spotkanie z gawędziarzami, którzy przytaczają najróżniejsze anegdoty z wędrówki, którą właśnie zakończyli. Niektóre historie wzruszyły mnie, inne zadziwiły. Były też takie, które szczerze mnie rozbawiły. A jak to przy opowieściach, wkradły się gdzieniegdzie te nudne, co to się przy nich ziewnie i wylecą z głowy w mig. Czasami te fragmenty wybijały mnie z rytmu czytania. Na szczęście sporo jednak było tych ciekawych.
Najbardziej urzekło mnie podejście autorów do Farerów - mieszkańców Wysp Owczych. Marcin Michalewski i Maciej Wasilewski poznali ich osobiście, z wieloma zżyli się, lub może nawet zaprzyjaźnili. Z książki wybrzmiewa szacunek, serdeczność do Farerów. Jest tu też pewien rodzaj pisarskiej czułości i ciepła, który powodował, że gdzieniegdzie reportaż czytało mi się jak literaturę z nurtu hygge. Aż żałowałam, że teraz jest środek upalnego lata, bo aż prosiło się, żeby wskoczyć pod kocyk i wypić gorącą herbatę o imbirowym aromacie.
Na pytanie czy reportaż zachęcił mnie do odwiedzenia Wysp Owczych, odpowiadam: tak.
To jednak mało prawdopodobne, że tak się stanie. Zawsze jednak mogę wrócić do ulubionych fragmentów „81:1. Opowieści z Wysp Owczych”.
Komu polecam ten reportaż? Przede wszystkim tym, którzy lubią gawędziarski styl snucia historii. A także tym, których ciekawi jacy są Farerzy. Dzięki „81:1. Opowieści z Wysp Owczych” można poznać ich bliżej.

Lubisz reportaże? Często po nie sięgasz?
Przyznaję, że reportaż to jeden z moich ulubionych gatunków literackich.
Właśnie skończyłam lekturę "81:1. Opowieści z Wysp Owczych" Marcina Michalewskiego i Macieja Wasilewskiego od @wydawnictwoczarne.
To co mnie skusiło do sięgnięcia po tę konkretną książkę to miejsce opisywane przez dwójkę podróżników reportażystów. Wyspy Owcze...

Napisany świetnym stylem reportaż w interesującej formule wielu migawek, a treść mięsista i doskonale przyprawiona smaczkami. Polecam ciekawym świata, a jeszcze bardziej tym, którzy mieli okazję zobaczyć Wyspy Owcze na żywo. To, co się widziało, nabiera nowej głębi, pozwala więcej zrozumieć. Nie przepadam za literaturą faktu, bo lektura to dla mnie głównie przeżycie emocjonalne, ale w tym przypadku - danie palce lizać.

Napisany świetnym stylem reportaż w interesującej formule wielu migawek, a treść mięsista i doskonale przyprawiona smaczkami. Polecam ciekawym świata, a jeszcze bardziej tym, którzy mieli okazję zobaczyć Wyspy Owcze na żywo. To, co się widziało, nabiera nowej głębi, pozwala więcej zrozumieć. Nie przepadam za literaturą faktu, bo lektura to dla mnie głównie przeżycie...

Migawki z historii i codzienności Wysp Owczych, miszmasz różnych wątków. Ciekawe.

Migawki z historii i codzienności Wysp Owczych, miszmasz różnych wątków. Ciekawe.

Bardzo mi szkoda tej książki. Zawiera bardzo dużo ciekawych informacji, ale są one anegdotyczne. Liczyłam na coś innego. Myślałam, że będzie trochę więcej o historii tego kraju, a prawie nic o tym nie ma. Ten reportaż porusza tak wiele historyjek, że nawet człowiek z perfekcyjną pamięcią, nie byłby w stanie zapamiętać, co dana historia poruszała, bo tematycznie skaczemy ,,z kwiatka na kwiatek".

Bardzo mi szkoda tej książki. Zawiera bardzo dużo ciekawych informacji, ale są one anegdotyczne. Liczyłam na coś innego. Myślałam, że będzie trochę więcej o historii tego kraju, a prawie nic o tym nie ma. Ten reportaż porusza tak wiele historyjek, że nawet człowiek z perfekcyjną pamięcią, nie byłby w stanie zapamiętać, co dana historia poruszała, bo tematycznie skaczemy ,,z...

Niestety książka jest napisana okropnie, chaotycznie. Ciężko się to czyta, ciężki styl. Niektóre fragmenty chyba na prawdę nie warte publikacji puste i nijakie.
Najgorsza książka literetury faktu jaką czytałem w ciągu ostatnich lat.

Niestety książka jest napisana okropnie, chaotycznie. Ciężko się to czyta, ciężki styl. Niektóre fragmenty chyba na prawdę nie warte publikacji puste i nijakie.
Najgorsza książka literetury faktu jaką czytałem w ciągu ostatnich lat.