Każdy z nas zna książki kucharskie, w których jeden przepis na milion nadaje się do wykorzystania. Reszta, to jakieś dyrdymały okraszone ciekawymi zdjęciami dań, które za cholerę w realu nie będą tak wyglądały, że o smaku nie wspomnę.

Ta książka, jest całkowitym tego przeciwieństwem.
Wydana w 1979 roku, zawiera w sobie zbiór tradycji, wartości, dziedzictwa historycznego naszego kraju w postaci przepisów kuchni staropolskiej. Można tak, naprawdę.
Na dodatek, przeważająca ich część, to istne skarby, coś na kształt sekretnych babcinych przepisów (jak piernik staropolski, czy masa makowa), z których z powodzeniem można korzystać!
Sięgam po to dzieło, nie tylko kiedy przyjdzie mi ochota zrobić rodzinie pączki czy struclę, ale tak po prostu...Czasami, czytam tylko umieszczone między rozdziałami gawędy opisujące polskie obyczaje, ale bywa też, że same przepisy, po lekturze których nabieram takiej ochoty na babkę muślinową, że tylko siłą woli powstrzymuję się przed rozbiciem 24 jaj, utarciu żółtek z 30 dag cukru....
Tylko siłą woli, bo ta książka to istna magia!!!
Znalazłam także dodatkowy plus, a jest nim czcionka.
O ile gawędy wydrukowane są drobnym druczkiem, o tyle przepisy solidną czcionką, tak aby za lat dziesiąt, kiedy oczy już nie te i pamięć również, bez problemu móc odczytać wybrany przepis, bo zasługują one na pamięć, na częste wykorzystywanie i przekazywanie ich z pokolenia na pokolenie.

Każdy z nas zna książki kucharskie, w których jeden przepis na milion nadaje się do wykorzystania. Reszta, to jakieś dyrdymały okraszone ciekawymi zdjęciami dań, które za cholerę w realu nie będą tak wyglądały, że o smaku nie wspomnę.

Ta książka, jest całkowitym tego przeciwieństwem.
Wydana w 1979 roku, zawiera w sobie zbiór tradycji, wartości, dziedzictwa historycznego...