Gdyby pozbawić ludzkość możliwości zawierania małżeństw lub życia w konkubinacie, zapewne nastałyby czasy, w których zakochani musieliby umawiać się na randki do końca swych dni. W obliczu tego stwierdzenia można również zapytać o sytuację odwrotną - czy mógłby istnieć świat bez „randkowania”? Piotr Szarota ponownie udziela odpowiedzi twierdzącej. Dodaje również, że jego opisu należy szukać w prozie Houellebecq'a.

„Anatomia randki” to esej, którego przedmiotem analizy są zaloty. Szarota opowiada o uniwersalnej potrzebie zaistnienia kontaktów międzyludzkich opartych na flircie i wzajemnej adoracji. Na podstawie listów, anonsów prasowych i kinematografii lat pięćdziesiątych pokazuje jak bardzo Polacy potrafili manipulować nastrojami wokół kwestii moralnych. Wskazuje, na to, że „randkowanie” nie zawsze było równie dostępne, jak obecnie. Co więcej, Szarota zrezygnował z dość oczywistych odwołań do ewolucji. Mężczyźni w „Anatomii randki” boją się wchodzenia w relacje. Uprawiają romantyczny eskapizm. Nie są przedstawieni jako łowcy na polowaniu. Raczej dążą do zawiązania relacji romantycznej w odmianie przysłowiowej „miłości od pierwszego wejrzenia”, choć uczucie to jest dla nich obiektem zarówno westchnień, jak i obaw.

Kobiety nie są mocną częścią tej książki. Na ich temat nie zostało powiedziane nic, co mogłoby zatrząść dotychczasowym stanem wiedzy. Ten brak rekompensuje jednak kolejna śmiała teza na temat tego, że coraz więcej osób „pierwszy związek traktuje jako swego rodzaju próbę i przygotowanie do następnego”.

Jak teza o powszechnym i coraz częstszym pragnieniu zmiany partnera ma się do wizji współczesnego mężczyzny szukającego „tej jedynej na całe życie”? Być może od zakochanych nie należy oczekiwać racjonalnego zachowania... Szarocie (na szczęście) nie wystarcza tak proste wyjaśnienie. „Anatomia randki” ukazuje nam takie aspekty zalotów, które - choć znajome - opisane na kartach książki, po prostu szokują.

Gdyby pozbawić ludzkość możliwości zawierania małżeństw lub życia w konkubinacie, zapewne nastałyby czasy, w których zakochani musieliby umawiać się na randki do końca swych dni. W obliczu tego stwierdzenia można również zapytać o sytuację odwrotną - czy mógłby istnieć świat bez „randkowania”? Piotr Szarota ponownie udziela odpowiedzi twierdzącej. Dodaje również, że jego...