Piotr Szarota

Ostatnio przypadają mi do gustu książki, których celem jest pokazanie miasta i ludzi z perspektywy konkretnego roku. Bodaj pierwszą był „1913. Rok przed burzą” Floriana Illiesa. Po latach patrzę na ten pamiętny rok z perspektywy wiedeńskiej i jestem zauroczony książką Pana Piotra. Może dlatego, że miałem okazję spacerować uliczkami Wiedniem i tym łatwiej było mi sobie wyobrazić, że kroczę śladami Oskara Kokoschki, Sigmunda Freuda, Alfreda Adlera, Ludwiga Wittgensteina, Gustava Klimta, Almy Mahler, Berthy von Suttner, Egona Schiele i innych. Wszystko płynie w swoim niespiesznym rytmie, przy zapachu aromatycznej kawy. Po prostu miasto filozofii oraz sztuk wszelakich. Zaskakujące są tamte spotkania znanych osób, ich wzajemne relacje: przyjaźnie, romanse i antypatie. I ta świadomość, że ten świat istniał ledwie wiek temu, zaś w perspektywie półrocza ulegnie całkowitej destrukcji. I już nic nie będzie takie samo. Wartościowa książka, dzięki której miło spędziłem czas i dane mi było smakować poszczególne słowa i zdania.