Najnowsze artykuły
- ArtykułyHłasko, powrót Malcolma, produkcja dla miłośników „Bridgertonów” i nie tylkoAnna Sierant1
- ArtykułyAkcja recenzencka! Wygraj książkę „Cud w Dolinie Poskoków“ Ante TomiciaLubimyCzytać1
- Artykuły„Paradoks łosia”: Steve Carell i matematyczny chaos Anttiego TuomainenaSonia Miniewicz1
- ArtykułyBrak kolorowych autorów na liście. Prestiżowy festiwal w ogniu krytykiKonrad Wrzesiński13
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Thorstein Veblen
Źródło: http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/e/e9/Veblen3a.jpg
1
7,1/10
Pisze książki: nauki społeczne (psychologia, socjologia, itd.)
Urodzony: 30.07.1857Zmarły: 03.08.1929
Ekonomista i socjolog amerykański pochodzenia norweskiego.
Trudna i powikłana kariera akademicka Veblena zaczęła się dopiero w 1891 po objęciu stanowiska wykładowcy ekonomii na University of Chicago. Sławę i uznanie oraz ostre ataki polemistów przyniosła wydana w 1899 Teoria klasy próżniaczej (The Theory of the Leisure Class),podstawowe dzieło instytucjonalizmu. Doktryna ekonomiczna Veblena została wyłożona szerzej w Teorii działalności przedsiębiorczej (The Theory of Business Enterprise, 1904).
W późniejszych latach Veblen wykładał na Stanford University (1906-1909) i University of Missouri (1911-1918),aby w czasie I wojny światowej na krótko zatrudnić się w administracji do spraw wyżywienia. Wykładał także w latach 1918-1926 w nowo założonej New School for Social Research.
Ukazują się jego kolejne prace: Instynkt dobrej roboty (The Instinct of Workmanship, 1914),Imperialne Niemcy i rewolucja przemysłowa (Imperial Germany and the Industrial Revolution, 1915) oraz Własność wyobcowana i działalność przedsiębiorcza w ostatnim okresie: przypadek Ameryki (Absentee Ownership and Business Enterprise in Recent Times: The Case of America, 1923).
Veblen wyróżnił 4 stadia rozwoju kulturowego człowieka: erę dzikości, erę barbarzyństwa, stadium quasi-pokojowego rozwoju wytwórczości oraz fazę pokojowej organizacji wytwórczości. Twierdził, że klasa próżniacza jest najlepiej widoczna w najwyższych stadiach ery barbarzyństwa. Cechą klasy próżniaczej jest nieprodukcyjność oraz próżnowanie na pokaz (nieprodukcyjne użytkowanie czasu, świadczące o finansowych możliwościach danego człowieka). Klasa próżniacza wg Veblena dzięki swojej liczebności kształtuje i podtrzymuje nawyki w kwestii dobrego smaku i estetyki.
Był on również pierwszym człowiekiem, który podjął się próby definiowania "czasu wolnego". Dla niego czas wolny oznacza całość czasu poza czasem pracy. Uważał on, że czas wolny który ma do dyspozycji decyduje o jego społecznym usytuowaniu, o przynależności do określonej klasy społecznej.
Dzielił też zawody na pieniężne (utrwalające cechy łupieżczego ducha),nieekonomiczne i produkcyjne.
Trudna i powikłana kariera akademicka Veblena zaczęła się dopiero w 1891 po objęciu stanowiska wykładowcy ekonomii na University of Chicago. Sławę i uznanie oraz ostre ataki polemistów przyniosła wydana w 1899 Teoria klasy próżniaczej (The Theory of the Leisure Class),podstawowe dzieło instytucjonalizmu. Doktryna ekonomiczna Veblena została wyłożona szerzej w Teorii działalności przedsiębiorczej (The Theory of Business Enterprise, 1904).
W późniejszych latach Veblen wykładał na Stanford University (1906-1909) i University of Missouri (1911-1918),aby w czasie I wojny światowej na krótko zatrudnić się w administracji do spraw wyżywienia. Wykładał także w latach 1918-1926 w nowo założonej New School for Social Research.
Ukazują się jego kolejne prace: Instynkt dobrej roboty (The Instinct of Workmanship, 1914),Imperialne Niemcy i rewolucja przemysłowa (Imperial Germany and the Industrial Revolution, 1915) oraz Własność wyobcowana i działalność przedsiębiorcza w ostatnim okresie: przypadek Ameryki (Absentee Ownership and Business Enterprise in Recent Times: The Case of America, 1923).
Veblen wyróżnił 4 stadia rozwoju kulturowego człowieka: erę dzikości, erę barbarzyństwa, stadium quasi-pokojowego rozwoju wytwórczości oraz fazę pokojowej organizacji wytwórczości. Twierdził, że klasa próżniacza jest najlepiej widoczna w najwyższych stadiach ery barbarzyństwa. Cechą klasy próżniaczej jest nieprodukcyjność oraz próżnowanie na pokaz (nieprodukcyjne użytkowanie czasu, świadczące o finansowych możliwościach danego człowieka). Klasa próżniacza wg Veblena dzięki swojej liczebności kształtuje i podtrzymuje nawyki w kwestii dobrego smaku i estetyki.
Był on również pierwszym człowiekiem, który podjął się próby definiowania "czasu wolnego". Dla niego czas wolny oznacza całość czasu poza czasem pracy. Uważał on, że czas wolny który ma do dyspozycji decyduje o jego społecznym usytuowaniu, o przynależności do określonej klasy społecznej.
Dzielił też zawody na pieniężne (utrwalające cechy łupieżczego ducha),nieekonomiczne i produkcyjne.
7,1/10średnia ocena książek autora
91 przeczytało książki autora
363 chce przeczytać książki autora
1fan autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Najnowsze opinie o książkach autora
Teoria klasy próżniaczej Thorstein Veblen
7,1
Książka byłaby genialna, gdyby nie ciągłe powracanie do tego samego. Zmęczyłam się przeszukiwaniem konkretnych myśli.
Struktura raczej usypiająca.
Poza tym - niewiarygodna rzecz.
Nadal aktualna.
Może nie nosimy dziś gorsetów, ale nosimy szpilki. Wiele młody kobiet robi z siebie lalki - co też pokazuje "jaka jestem piękna i nic nie robię, tylko wydaję pieniądze".
Marnotrawstwo na pokaz jest wszędzie. Samochody kupowane na pół roku. Takie, w których nikogo nie przewieziesz, ani nigdzie dalej się nie dostaniesz, bo walizka Ci nie wejdzie do bagażnika, którego prawie nie ma.
Buty za pięć tysięcy, płaszcze za naście, sukienki na jeden raz, do wyjścia na galę. Ostrzykiwanie bóg wie czym, poprawienie twarzy, jakby poza nią nic nie było na świecie.
Kwintesencja konsumpcji na pokaz.
Veblen był prorokiem. :)
Szkoda tylko, że większość z nas o tym nie wie i dalej idziemy tą drogą...
Książka powinna być lekturą obowiązkową w liceum!
Teoria klasy próżniaczej Thorstein Veblen
7,1
Odnalazłam w tej książce kilka problemów i zagadnień, które poruszę w pracy licencjackiej, a które w pewien sposób uznać można za konsekwencje myśli Rousseau.
Termin "Klasa próżniacza" określa grupę ludzi, którzy oddają się szalonej konsumpcji, otaczają się zbytkiem i odwracają od zajęć użytecznych, które są domeną ludzi zajmujących się pracą produkcyjną.
W "Teorii klasy próżniaczej" Veblen wyróżnia 4 stadia rozwoju kulturowego człowieka: erę dzikości, erę barbarzyństwa, stadium quasi-pokojowego rozwoju wytwórczości oraz fazę pokojowej organizacji wytwórczości. Autor twierdzi, że klasa próżniacza jest najbardziej zauważalna w najwyższych stadiach ery barbarzyństwa. Klasę próżniaczą cechuje przede wszystkim bezproduktywność, otaczanie się zbytkiem oraz marnotrawstwo na pokaz.
Punkt widzenia autora wydał mi się niezwykle interesujący, a jego zainteresowania wielopoziomowe, bowiem książka zahacza również o zagadnienia z dziedziny estetyki, filozofii społecznej, socjologii religii, czy kultu religijnego, który jak się okazuje też może być ujmowany, jako przejaw pewnego próżniactwa.
Polecam! ;)