Najnowsze artykuły
- ArtykułyLicho nadal nie śpi, czyli książki z motywami słowiańskimiSonia Miniewicz40
- ArtykułyAkcja recenzencka! Wygraj egzemplarz książki „Dziewczyna o mocnym głosie“LubimyCzytać1
- ArtykułyCzytamy w weekend. 6 września 2024LubimyCzytać307
- Artykuły„U schyłku czasów“ . Weź udział w konkursie, aby wygrać książki!LubimyCzytać8
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Thorstein Veblen
Źródło: http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/e/e9/Veblen3a.jpg
1
7,1/10
Pisze książki: nauki społeczne (psychologia, socjologia, itd.)
Urodzony: 30.07.1857Zmarły: 03.08.1929
Ekonomista i socjolog amerykański pochodzenia norweskiego.
Trudna i powikłana kariera akademicka Veblena zaczęła się dopiero w 1891 po objęciu stanowiska wykładowcy ekonomii na University of Chicago. Sławę i uznanie oraz ostre ataki polemistów przyniosła wydana w 1899 Teoria klasy próżniaczej (The Theory of the Leisure Class),podstawowe dzieło instytucjonalizmu. Doktryna ekonomiczna Veblena została wyłożona szerzej w Teorii działalności przedsiębiorczej (The Theory of Business Enterprise, 1904).
W późniejszych latach Veblen wykładał na Stanford University (1906-1909) i University of Missouri (1911-1918),aby w czasie I wojny światowej na krótko zatrudnić się w administracji do spraw wyżywienia. Wykładał także w latach 1918-1926 w nowo założonej New School for Social Research.
Ukazują się jego kolejne prace: Instynkt dobrej roboty (The Instinct of Workmanship, 1914),Imperialne Niemcy i rewolucja przemysłowa (Imperial Germany and the Industrial Revolution, 1915) oraz Własność wyobcowana i działalność przedsiębiorcza w ostatnim okresie: przypadek Ameryki (Absentee Ownership and Business Enterprise in Recent Times: The Case of America, 1923).
Veblen wyróżnił 4 stadia rozwoju kulturowego człowieka: erę dzikości, erę barbarzyństwa, stadium quasi-pokojowego rozwoju wytwórczości oraz fazę pokojowej organizacji wytwórczości. Twierdził, że klasa próżniacza jest najlepiej widoczna w najwyższych stadiach ery barbarzyństwa. Cechą klasy próżniaczej jest nieprodukcyjność oraz próżnowanie na pokaz (nieprodukcyjne użytkowanie czasu, świadczące o finansowych możliwościach danego człowieka). Klasa próżniacza wg Veblena dzięki swojej liczebności kształtuje i podtrzymuje nawyki w kwestii dobrego smaku i estetyki.
Był on również pierwszym człowiekiem, który podjął się próby definiowania "czasu wolnego". Dla niego czas wolny oznacza całość czasu poza czasem pracy. Uważał on, że czas wolny który ma do dyspozycji decyduje o jego społecznym usytuowaniu, o przynależności do określonej klasy społecznej.
Dzielił też zawody na pieniężne (utrwalające cechy łupieżczego ducha),nieekonomiczne i produkcyjne.
Trudna i powikłana kariera akademicka Veblena zaczęła się dopiero w 1891 po objęciu stanowiska wykładowcy ekonomii na University of Chicago. Sławę i uznanie oraz ostre ataki polemistów przyniosła wydana w 1899 Teoria klasy próżniaczej (The Theory of the Leisure Class),podstawowe dzieło instytucjonalizmu. Doktryna ekonomiczna Veblena została wyłożona szerzej w Teorii działalności przedsiębiorczej (The Theory of Business Enterprise, 1904).
W późniejszych latach Veblen wykładał na Stanford University (1906-1909) i University of Missouri (1911-1918),aby w czasie I wojny światowej na krótko zatrudnić się w administracji do spraw wyżywienia. Wykładał także w latach 1918-1926 w nowo założonej New School for Social Research.
Ukazują się jego kolejne prace: Instynkt dobrej roboty (The Instinct of Workmanship, 1914),Imperialne Niemcy i rewolucja przemysłowa (Imperial Germany and the Industrial Revolution, 1915) oraz Własność wyobcowana i działalność przedsiębiorcza w ostatnim okresie: przypadek Ameryki (Absentee Ownership and Business Enterprise in Recent Times: The Case of America, 1923).
Veblen wyróżnił 4 stadia rozwoju kulturowego człowieka: erę dzikości, erę barbarzyństwa, stadium quasi-pokojowego rozwoju wytwórczości oraz fazę pokojowej organizacji wytwórczości. Twierdził, że klasa próżniacza jest najlepiej widoczna w najwyższych stadiach ery barbarzyństwa. Cechą klasy próżniaczej jest nieprodukcyjność oraz próżnowanie na pokaz (nieprodukcyjne użytkowanie czasu, świadczące o finansowych możliwościach danego człowieka). Klasa próżniacza wg Veblena dzięki swojej liczebności kształtuje i podtrzymuje nawyki w kwestii dobrego smaku i estetyki.
Był on również pierwszym człowiekiem, który podjął się próby definiowania "czasu wolnego". Dla niego czas wolny oznacza całość czasu poza czasem pracy. Uważał on, że czas wolny który ma do dyspozycji decyduje o jego społecznym usytuowaniu, o przynależności do określonej klasy społecznej.
Dzielił też zawody na pieniężne (utrwalające cechy łupieżczego ducha),nieekonomiczne i produkcyjne.
7,1/10średnia ocena książek autora
92 przeczytało książki autora
367 chce przeczytać książki autora
2fanów autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Najnowsze opinie o książkach autora
Teoria klasy próżniaczej Thorstein Veblen
7,1
Książka byłaby genialna, gdyby nie ciągłe powracanie do tego samego. Zmęczyłam się przeszukiwaniem konkretnych myśli.
Struktura raczej usypiająca.
Poza tym - niewiarygodna rzecz.
Nadal aktualna.
Może nie nosimy dziś gorsetów, ale nosimy szpilki. Wiele młody kobiet robi z siebie lalki - co też pokazuje "jaka jestem piękna i nic nie robię, tylko wydaję pieniądze".
Marnotrawstwo na pokaz jest wszędzie. Samochody kupowane na pół roku. Takie, w których nikogo nie przewieziesz, ani nigdzie dalej się nie dostaniesz, bo walizka Ci nie wejdzie do bagażnika, którego prawie nie ma.
Buty za pięć tysięcy, płaszcze za naście, sukienki na jeden raz, do wyjścia na galę. Ostrzykiwanie bóg wie czym, poprawienie twarzy, jakby poza nią nic nie było na świecie.
Kwintesencja konsumpcji na pokaz.
Veblen był prorokiem. :)
Szkoda tylko, że większość z nas o tym nie wie i dalej idziemy tą drogą...
Książka powinna być lekturą obowiązkową w liceum!
Teoria klasy próżniaczej Thorstein Veblen
7,1
Jedna z najważniejszych książek, jakie przeczytałem w życiu. Veblen genialnie wytłumaczył społeczne źródła różnych ludzkich zachowań.Ogólnie sens jest taki, że wszystko zrobimy, aby udowodnić bliźnim, że mamy pieniądze, nie musimy pracować fizycznie, stać na na służbę etc. Oczywiście, książka pisana była sto lat temu, więc pewne sprawy się zdezaktualizowały, ale istota ciągle świeża. Wybieram kilka ciekawych przykładów: 1.)król Francji zginał w płomieniach od palącej się szaty, bo akurat w pobliżu nie było służącego, który odsunąłby królewskie krzesło od kominka. Osobiste przesuwanie krzesła było uwłaczające. 2.)Kobiety nosiły gorsety, aby udowadniać, że nie muszą ciężko pracować. Gorset utrudniał oddychanie, w takim stroju w pole się nie pójdzie.Dziś gorsetów nie ma( prawie),ale kobiety malują paznokcie - sens sprawy, wg Veblena,taki sam. Lakier krzyczy: te ręce nie pracują fizycznie. Kamerdyner ( dziś raczej prywatny ochroniarz) powinien być wysoki, przystojny: w ten sposób pracodawca kamerdynera mówi, że stać go o na opłacanie osiłka, tylko po to by nudził się przy drzwiach i czasem naciskał klamkę. Wszyscy w jakimś stopniu podlegamy skrzywieniom kulturowym , opisanym przez Veblena. Warto to sobie uświadomić, bo robimy mnóstwo rzeczy, jedynie dlatego, ze inni tak robią. Veblen otwiera nam oczy.