Każdą książkę Irvinga Stone'a - jeśli czytam ją po raz pierwszy - czytam stosunkowo długo. Dawkuję ją sobie w starannie odmierzonych porcjach starając się pozostać z bohaterem powieści jak najdłużej. Lubię, kiedy powoli rozwija się przede mną droga jego życia i osiągnięć, kiedy wydarzenia następują w swoim, niespiesznym tempie. To jak wchodzenie po raz pierwszy do miejsca, które budzi zachwyt - nie biegnę od razu do kresu, ślepa na wszystko naokoło - zatrzymuję się przy każdym pięknym detalu, zanim zrobię następny krok.
"Opowieść o Darwinie", ponad 700-stronicowe tomiszcze, była ze mną wystarczająco długo, żeby nacieszyć się nią w pełni. A jednak, kiedy dziś dotarłam do ostatniej strony, czuję żal, że kolejna podróż w towarzystwie pana Stone'a dobiega końca. Wrócę do tej powieści jeszcze nie raz, ale to już nigdy nie będzie ten pierwszy, ten czas zachwytu i podziwu.
O samej powieści - cóż mogę powiedzieć. Dowiedziałam się mnóstwa ciekawych rzeczy na temat Karola Darwina, jego pracy naukowej, życia prywatnego. Urzekła mnie Piaskowa Ścieżka, mam nadzieję, że kiedyś będę miała własną...

Każdą książkę Irvinga Stone'a - jeśli czytam ją po raz pierwszy - czytam stosunkowo długo. Dawkuję ją sobie w starannie odmierzonych porcjach starając się pozostać z bohaterem powieści jak najdłużej. Lubię, kiedy powoli rozwija się przede mną droga jego życia i osiągnięć, kiedy wydarzenia następują w swoim, niespiesznym tempie. To jak wchodzenie po raz pierwszy do miejsca,...