Na początek dygresja - nie przepadam za poezją. Skutecznie obrzydzili mi ją poloniści, nieustannie próbując dociec "co poeta miał na myśli".
Pani Wisława należy do nielicznych wyjątków dowodzących, że wiersz może być zrozumiały nie tylko dla polonisty. Pisze cudowną refleksyjną poezję, a także równie wspaniałe choć gatunkowo lżejsze limeryki, moskaliki i lepieje (kto nie wie o co chodzi, niech sięgnie po "Rymowanki dla dużych dzieci") oraz felietony.
Ten zbiorek to druga część jej recenzji, a właściwie wrażeń i refleksji o lekturach. Niektóre są dowcipne, inne ironiczne, jeszcze inne melancholijne. Wszystkie powalają erudycją autorki.
Kto chciałby od naszej noblistki dowiedzieć się CO CZYTAĆ, srodze się zawiedzie. Tym bardziej, że dobór lektur pani Wisia ma przedziwny. Czy komuś wpadłoby do głowy sięgnąć po książkę pt."Papierosy są boskie"? Albo "Guzik w literaturze"? Inne sprawa, że pisze o nich tak, że chciałoby się to właśnie przeczytać.
Książeczka ta przybliża nam panią Wisławę i każdy, kto chciałby dowiedzieć się co Ją ciekawi, bawi czy wzrusza, będzie zachwycony!

Na początek dygresja - nie przepadam za poezją. Skutecznie obrzydzili mi ją poloniści, nieustannie próbując dociec "co poeta miał na myśli".
Pani Wisława należy do nielicznych wyjątków dowodzących, że wiersz może być zrozumiały nie tylko dla polonisty. Pisze cudowną refleksyjną poezję, a także równie wspaniałe choć gatunkowo lżejsze limeryki, moskaliki i lepieje (kto nie...