Czego można się spodziewać po autorze, który ma na swoim koncie takie książki jak "Fight Club" Czy " Udław się" ? Z pewnością nie poprawności politycznej i przesadnego dbania o dobre samopoczucie czytelnika.
Chuck Palahniuk prowokuje po raz kolejny. Napisał satyrę zarówno na zidiocenie amerykańskiego społeczeństwa, jak również na totalną indoktrynację młodzieży w państwach reżimowych. Kontrastuje na kartach Pigmeja, z jednej strony rozpasane i nie znające szacunku do nikogo amerykańskie dzieci z ich rówieśnikami z krajów totalitarnych, które od wczesnego dzieciństwa przechodzą pranie mózgu by nienawidzić wszystkiego co amerykańskie, by potępiać zachodniego "Szatana". I jedni i drudzy są w zasadzie tacy sami: gardzą tym co obce i uważają, że tylko ich ustrój jest tym najlepszym.
Dostaje się też religijności. A w zasadzie tej fałszywej fasadzie pobożnej wiary w Boga. Na pokaz bogobojni, w zaciszu swych domów rozpasani. Wychodzi na to, że jedyną religią, którą tak naprawdę wszyscy wyznają jest konsumpcjonizm, w powieści ukazany z twarzą Wal-Martu.
Trzeba powiedzieć, że Pigmej nie jest dla każdego. Miejscami mocno wulgarny i niepoprawny jeżyk jest w stanie odstraszyć. Podobnie jak narracja - specyficzny język głównego bohatera, stylizowany na mowę zagranicznego gościa nie radzącego sobie z wymową i śmiesznie przekręcającego zdania . Jednak jeśli przymknie się na to oko Pigmej stanowi doprawdy doskonałą, choć nie pozbawioną błędów, powieść.

Czego można się spodziewać po autorze, który ma na swoim koncie takie książki jak "Fight Club" Czy " Udław się" ? Z pewnością nie poprawności politycznej i przesadnego dbania o dobre samopoczucie czytelnika.

Chuck Palahniuk prowokuje po raz kolejny. Napisał satyrę zarówno na zidiocenie amerykańskiego społeczeństwa, jak również na totalną indoktrynację młodzieży w państwach...