Ci, którzy znają życiorys Ingeborg Bachmann, nie będą mogli oprzeć się pokusie doszukiwania się w Malinie i Ivanie Paula Celana i Maxa Frischa. Być może słusznie, ale Marcel Reich-Ranicki określił "Malinę" raczej jako poetyckie sprawozdanie z choroby, moim zdaniem nie bez racji. O Malinie wiemy tyle, że jest współlokatorem narratorki i że pracuje w muzeum. Bohaterka, rozemocjonowana intelektualistka, jest uwikłana w niemożliwy romans z Ivanem, przeciętnym, zdecydowanie wyidealizowanym przez nią mężczyzną pracującym w finansach, który traktuje ją lekceważąco i nigdy nie ma dla niej czasu, podczas gdy ona całkowicie się zatraca w tej wyniszczającej relacji. Malina w tym wszystkim zdaje się być współlokatorem również w znaczeniu metaforycznym, jest chłodnym komentarzem do tego, co przeżywa kobieta. Chwilami chciałoby się powiedzieć, że jest to stary dobry głos rozsądku, zwłaszcza kiedy kobieta prosi go o to, żeby wyszedł z mieszkania, kiedy ma zamiar spotkać się z Ivanem, czyli dosłownie wygania go, kiedy ma zamiar popełnić coś niemądrego. Malina zabiera jej tabletki nasenne, których zażyła za dużo. On też pomaga jej uporać się z koszmarami. Ostatecznie w zakończeniu powieści Malina odbiera telefon od Ivana i mówi, że to pomyłka i że w tym mieszkaniu nie ma żadnej kobiety. Ona sama nie potrafiła nigdy odmówić Ivanowi, Malina, jej alter-ego, zrobił więc to, na co ona nigdy by się nie zdobyła: zakończył ten związek, "uśmiercił" jedną ze stron. "To było morderstwo." - przeczytamy w ostatnim zdaniu. Trudno powiedzieć, czy Ivan to któryś z mężczyzn Ingeborg Bachmann. Wiemy, że ciężko przeżyła rozstanie z Maxem Frischem i że Paul Celan był jej kochankiem. Niemniej jednak powieść została wydana krótko przed śmiercią Bachmann, czyli po latach nadużywania leków na uspokojenie i alkoholu. Moje osobiste wrażenie po przeczytaniu tej trudnej w odbiorze powieści: Bachmann bardziej rozprawia się ze sobą niż z którymkolwiek z wyżej wymienionych panów.

Ci, którzy znają życiorys Ingeborg Bachmann, nie będą mogli oprzeć się pokusie doszukiwania się w Malinie i Ivanie Paula Celana i Maxa Frischa. Być może słusznie, ale Marcel Reich-Ranicki określił "Malinę" raczej jako poetyckie sprawozdanie z choroby, moim zdaniem nie bez racji. O Malinie wiemy tyle, że jest współlokatorem narratorki i że pracuje w muzeum. Bohaterka,...