Wszelkie wyobrażenia na temat aniołów opierają się tym, że owe istoty są uosobieniem dobra i zapewniają ludziom bezpieczeństwo, że ich zadaniem jest chronienie nas i wskazywanie odpowiedniej drogi, gdy zbłądzimy. Jednak L. A. Weatherly zupełnie inaczej przedstawiła te stworzenia. Anioły wcale nie są dobre. To pasożyty żerujące na ludzkiej energii. Nieświadomi niczego ludzie wielbią je, a na znak ich kultu zakładają Kościoły Aniołów, co prowadzi ich do zguby. Członkowie tego stowarzyszenia doznają anielskiego poparzenia, na wskutek czego tracą zmysły i mylą dobro ze złem.

Willow Fields wyróżnia się od swoich rówieśników. Nosi całkowicie niemodne ubrania, które kupuje w sklepach z odzieżą używaną, świetnie zna się na samochodach i nigdy w życiu nie miała chłopaka, a to wszystko sprawia, że w oczach kolegów jest dziwadłem. Jakby tego było mało, nastolatka posiada pewien dar – potrafi przepowiadać przyszłość i wcale się tego nie wstydzi, tylko śmiało rozgłasza otoczeniu, chcąc nieść tym samym dobro. Pewnego dnia najpopularniejsza dziewczyna w szkole prosi Willow, aby ta jej pomogła podjąć właściwą decyzję, zaglądając w jej przyszłość. Ta chwila niesie za sobą niewyobrażalne konsekwencje.

Na tym świecie istnieją także ludzie, którzy wiedzą jak okropnymi stworzeniami są anioły. Są to ZA – Zabójcy Aniołów, którzy pracują dla CIA, tworząc projekt “Anioł”. Jednym z najmłodszych, a zarazem najzdolniejszych członków tego stowarzyszenia jest siedemnastoletni Alex, który w swoim życiu nie może narzekać na nudę. Chłopak posiada kilka tożsamości, niczym James Bond, nie ma stałego miejsca zamieszkania, rodziny, ani przyjaciół. Jego świat kręci się wokół smsów z namiarami na anioły do unicestwienia, które dostaje od tajemniczych informatorów. Właśnie jeden z takich smsów pozwolił mu na swojej drodze spotkać Willow.

Gdyby to były jedyne elementy tej książki, śmiało stwierdziłabym, że jest to powieść idealna. Wreszcie coś innego, napisanego lekkim i przystępnym językiem, nic – tylko czytać! Jednak jak każda książka, tak i “Anioł” ma swoje minusy. Po pierwsze: popularny motyw ucieczki, który jest już chyba standardem dla paranormal romance. Ci dobrzy – chłopak i dziewczyna – uciekają przed tymi złymi; ona musi zapomnieć o swojej rodzinie, którą porzuciła, więc skupia się na towarzyszu podróży, w którym się zakochuje, a on odwzajemnia jej uczucie. Po drugie: romans. W sumie to nie mam nic przeciwko delikatnie wplecionym wątkom romantycznym, jednak to, z czym spotkałam się w tej książce jest po prostu przesłodzone i wyolbrzymione. Przez te kilka rozdziałów, w których był opisany rozkwit miłości Willow i Aleksa przebrnęłam z wielkim trudem.

Wielki plus daję za zakończenie, które jest całkowicie nieprzewidywalne i niejednoznaczne. Każdy czytelnik może sobie sam dopowiedzieć dalsze losy zakochanych. Jak na taki typ książki spodziewałam się cukierkowego happy endu, jednak widać, że L. A. Weatherly choć trochę odeszła od schematu, co mnie bardzo cieszy. “Anioł” to nie jest kolejny tasiemiec, z którego nie można się wyplątać, tylko jedyna część tej historii, za co daję kolejny plus.

Jeśli chodzi o pomysł, zwroty akcji i kreację bohaterów – jestem na tak! Uwielbiam odmiany, przedstawianie na nowo stworzeń, wykreowanych już wcześniej przez ludzką wyobraźnię. Jednak jeśli chodzi o romans, to całkowicie bym go tu wyrzuciła z fabuły. Był stanowczo niepotrzebny i tylko przeciągnął o kilkadziesiąt stron książkę. Moja ocena to 6/10. “Anioł” to opowieść, która co prawda nie zapiera oddechu w piersiach, jednak jest dość ciekawą pozycją i powinien po nią sięgnąć każdy, kto cierpi na alergię na szary i nudny świat.

Wszelkie wyobrażenia na temat aniołów opierają się tym, że owe istoty są uosobieniem dobra i zapewniają ludziom bezpieczeństwo, że ich zadaniem jest chronienie nas i wskazywanie odpowiedniej drogi, gdy zbłądzimy. Jednak L. A. Weatherly zupełnie inaczej przedstawiła te stworzenia. Anioły wcale nie są dobre. To pasożyty żerujące na ludzkiej energii. Nieświadomi niczego ludzie...