To moje drugie spotkanie z twórczością Nessera. Dawno temu, gdy jeszcze pożyczałem książki z biblioteki, a nie kupowałem, przeczytałem "Drugie życie pana Roosa", bo akurat wpadło mi w ręce. Na "Lubimy czytać" wystawiłem tylko ocenę tej książki, bez opinii. Dlaczego? A no dlatego, że trudno było mi ją opisać. Czytałem i...podobała mi się, jednak nie jako kryminał. O dziwo spodobał mi się ten niezwykle długi wątek obyczajowy. Nawet wiem, dlaczego. Mimo że młodszy od pana Roosa, miałem w swoim życiu bardzo podobny moment jak on. Toteż z pasją śledziłem jego losy, życząc mu szczęścia i spokoju w jego samotni oraz owym drugim życiu.
Później nastąpił wątek kryminalny i zapamiętałem go jako bardzo słaby, bez polotu... Pościgi po hotelach i takie tam, o ile dobrze pamiętam, co ciekawe, wątek obyczajowy cały czas mam w głowie. Jakiś czas później wkręciłem się w kryminały (głównie skandynawskie). Czytałem wszelkich klasyków gatunku, ale Nessera pomijałem, bo "Drugie życie..." jako kryminał wydało mi się po prostu słabe.
Po latach postanowiłem dać szansę autorowi, kupiłem za śmieszne pieniądze i wziąłem się do czytania - tym razem we właściwej kolejności. Efekt? Początkowo pomyślałem, oho! Znowu mamy obyczajówkę... Tym razem tego nie chciałem... Ale, o dziwo, dobrze się to czytało, choć już nie mogłem się doczekać, aż w końcu pojawi się osławiony Gunnar B. Po prawie 2oo stronach (!) ukazał się wreszcie...:-)
Nie wiem, czym to jest spowodowane, że książka przypadła mi do gustu, bo wątek kryminalny jest dość prosty, niezbyt zaskakujący itp., ale jako całość to wszystko jest dobre! Chyba zadziałał tu sposób w jaki pisze Nesser, ma interesujący styl. Przypadły mi do gustu rozważania Gunnara, rozmowy z Bogiem to duży plus książki, ubawiłem się.
Na pewno przeczytam pozostałem powieści z inspektorem Barbarottim, zwłaszcza że już kupiłem, ale zastanawiam się, czy zawsze u Nessera występuje tak długi wstęp do kryminału...? Czas pokaże, oby nie, bo schematy w kryminałach na dłuższą metę bardzo im szkodzą...
Mimo słabszych momentów, polecam.

To moje drugie spotkanie z twórczością Nessera. Dawno temu, gdy jeszcze pożyczałem książki z biblioteki, a nie kupowałem, przeczytałem "Drugie życie pana Roosa", bo akurat wpadło mi w ręce. Na "Lubimy czytać" wystawiłem tylko ocenę tej książki, bez opinii. Dlaczego? A no dlatego, że trudno było mi ją opisać. Czytałem i...podobała mi się, jednak nie jako kryminał. O dziwo...