Na "Bezduszną" natrafiałam w bibliotece kilkukrotnie i o ile opis książki był całkiem intrygujący i zachęcający, o tyle w dziwny sposób wygięta modelka z okładki za każdym razem z powodzeniem odstraszała mnie od lektury. Któregoś razu jednak, gdy znów ujrzałam zdeformowane ciało kobiety z parasolką, parokrotnie wyrecytowałam w myślach utarty slogan "nie oceniaj książki po okładce" i podstawiłam książkę panu bibliotekarzowi pod nos w celu zeskanowania kodu.

"Bezduszna" to powieść dla tych wszystkich, których zmęczyły oklepane scenariusze paranormalnej miłości, w których główną bohaterką jest zwykła, nieciekawa a często głupiutka i denerwująca nastolatka. Alexia Tarabotti nie jest nastolatką a już na pewno nie jest zwykła i głupiutka. Alexia to niezależna, uparta i inteligentna stara panna z poczuciem humoru, która nie pozwala sobie w kaszę dmuchać. Na dodatek nie posiada duszy, co chroni ją przed wpływem istot nadprzyrodzonych, odbierając im cechy nadludzkie.

Bezduszna panna Tarabotti zamieszkuje XIX-wieczny Londyn. Mieszkańców miasta nie dziwi istnienie nadprzyrodzonych, którzy zamieszkują te same okolice, przechadzają się tymi samymi ścieżkami i bywają na tych samych przyjęciach. Niejednokrotnie wręcz wizja przemiany w wampira czy wilkołaka jest dla ludzi kusząca.

Gdy w mieście zaczynają pojawiać się nowe wampiry, do których stworzenia nie przyznają się okoliczne ule, ponadto gdy w nieznanych okolicznościach znikają wampiry stare i znane, śledztwo wszczyna Biuro Ultranaturalnych Spraw, na czele z Lordem Macconem, wilkołakiem alfa londyńskiej watahy. Trzeba tu koniecznie wspomnieć, iż choć bronią się przed tym z całych sił, Lord Maccon i Alexia Tarabotti nie potrafią być odporni na swoje wdzięki.

Książka w porównaniu do innej wampirzo-wilkołaczej literatury, jaką czytałam, jest niesamowicie zabawna. To właśnie to urzekło mnie w niej najbardziej. Styl autorki jest lekki, Carriger świetnie operuje ironią. Przemyślenia głównej bohaterki, dialogi z Lordem Macconem i sceny erotyczne potrafią wywołać głośny śmiech. W rezultacie książkę czyta się bardzo szybko.

Polecam. Jak już wspomniałam, jest to świetna alternatywa dla paranormalnych, młodzieżowych historii miłosnych, które śmieszą nie dialogami a poziomem jaki reprezentują. Dla wszystkich znudzonych taką literaturą, "Bezduszna" powinna być świetnym wyborem.

Na "Bezduszną" natrafiałam w bibliotece kilkukrotnie i o ile opis książki był całkiem intrygujący i zachęcający, o tyle w dziwny sposób wygięta modelka z okładki za każdym razem z powodzeniem odstraszała mnie od lektury. Któregoś razu jednak, gdy znów ujrzałam zdeformowane ciało kobiety z parasolką, parokrotnie wyrecytowałam w myślach utarty slogan "nie oceniaj książki po...