Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ostatnimi czasy skończyłam trylogię Royal Sylwii Zandler i zamiast skupiać się na ostatnim tomie postanowiłam, że naskrobię coś na temat całej serii. Historia opowiada o związku zwykłej dziewczyny z Ameryki - Vivian, która przyjeżdża do Anglii na stypendium, gdzie po dostaniu pracy w pałacu poznaje brytyjskiego monarchę – Luka. Całość opiera się na systemie brytyjskiej monarchii, ale żeby się nikt nie doczepił mamy inne nazwiska i inny ród. W sumie współczesna rodzina królewska robi nam tutaj za podstawę pomysłu i tyle by z niej było. I mam co do tego zabiegu dość mieszane uczucia. Pierwszy tom był bardzo dobry. Vivian z Lukiem od początku się nie lubią, ale jednocześnie non stop na siebie wpadają i dogryzają całym mnóstwem żartów rodem z gimnazjum. Przy tym tomie bawiłam się najlepiej. Autorka idealnie trafiła w moje gusta całą poprowadzoną historią a pierwszy tom miał zakończenie, które na upartego śmiało można było zostawić i zrobić z tego dobrą jednotomówkę. Niestety przy obecnych oczekiwaniach rynku autorzy coraz częściej są pytani czy dadzą radę z danej historii stworzyć trylogię. No i nie są. Drugi tom to już swoista zapchaj dziura, która istnieje tylko po to, żeby powstał tom trzeci, który nam rozwiąże wszystkie problemy a to też bez szału i jsk się można spodziewać na ostatniej stronie. Czytając mam wrażenie, że połowę z tego wszystkiego można by śmiało wyciąć i wyrzucić, bo tylko zapycha strony. Autorka gubi się też nieco w pałacowym świecie. Etykieta nie istnieje, służba wyzywa gości a rodzina królewska odpierdziela takie rzeczy, że można nad tym jedynie załamywać ręce. Rozumiem, że jest to fikcyjny dwór jednak mocno bazujący na tym prawdziwym i chyba lepiej dla autorki byłoby tu stworzyć drugą Genowię niż brnąć w to co zaczęła. Mnie osobiście wybryki ich wszystkich raziły później tak bardzo, że miałam ochotę rzucić to w kąt, ale byłam na trzecim tomie i jakoś to przebrnęłam do końca. Wydaje mi się, że Vivian traci charakter z każdym kolejnym tomem. Jej początkowe dogryzki w stronę księcia znikają by w końcu ustąpić planom życia jako kura domowa z odkurzaczem w ręku dopóki Luke nie zostanie królem i nie będzie trzeba zamieszkać w pałcacu.
Trochę szkoda mi tej serii. Pierwszy tom był naprawdę bardzo dobry i sporo się przy nim naśmiałam natomiast ginie on gdzieś przy słabszych dalszych tomach.

Ostatnimi czasy skończyłam trylogię Royal Sylwii Zandler i zamiast skupiać się na ostatnim tomie postanowiłam, że naskrobię coś na temat całej serii. Historia opowiada o związku zwykłej dziewczyny z Ameryki - Vivian, która przyjeżdża do Anglii na stypendium, gdzie po dostaniu pracy w pałacu poznaje brytyjskiego monarchę – Luka. Całość opiera się na systemie brytyjskiej...

Już sam początek sprawił, że myślałam, że książka będzie przewidywalna. Znaczy... była, ale nie aż tak mocno. Przede wszystkim z rzeczy na plus, główna bohaterka nie jest typową główną bohaterką z jaką zazwyczaj się spotykamy. Ma nadwagę i duży problem z akceptacją swojego ciała dodatkowo napędzany przez matkę, której nie umie się postawić. Małymi krokami, ale z czasem się to zmienia. Tej próby samoakceptacji jest tak dużo, że momentami przebija nawet wątek o wampirach.
Jeśli chodzi o tematykę to Cała Wieczność nie wnosi nic nowego. Wiedzę o wampirach główna bohaterka – Lily i jej przyjaciółka czerpią z popkultury co bywa nieco irytujące. Mamy też sztampowy dość motyw młodej dziewczyny, która przez przypadek zmienia się w wampira i stara się kontrolować swój głód oraz 400-stu letniego wampira, który nikogo tak mocno nie kochał i ogólnie to trochę nie ogarnia w życie.
Ogólnie na plus, przyjemnie się czytało i było sporo śmiesznych momentów. Lekka komedia romantyczna, gdzie jakimś cudem wątek fantastyczny został zepchnięty daleko na drugi plan.

Już sam początek sprawił, że myślałam, że książka będzie przewidywalna. Znaczy... była, ale nie aż tak mocno. Przede wszystkim z rzeczy na plus, główna bohaterka nie jest typową główną bohaterką z jaką zazwyczaj się spotykamy. Ma nadwagę i duży problem z akceptacją swojego ciała dodatkowo napędzany przez matkę, której nie umie się postawić. Małymi krokami, ale z czasem się...

Przyznaję stało się coś dziwnego. Nie czytam takich książek. Aż tu nagle poznaje swoją RomanSiare, która poleca mi jakieś dziwne rzeczy do przeczytania i skończyłam właśnie tu. Przysięgam, gdyby moje młodsze ja zobaczyło, co czytam to chyba wysłało by mnie po leki. Cóż, trzeba być otwartym na różne gatunki a do tego jeśli czyta się z kimś tą samą książkę i można omawiać ją na bieżąco to nie można odmawiać, prawda?
The Science of Temptation opowiada o zakazanej relacji studentki psychologii – Brianny z jej profesorem Reedem. Brianna jest typem kujonki w wyciągniętym swetrze i okularach natomiast nocą zrzuca to wszystko by przeistoczyć się w pół nagą pracownicę nocnego klubu. Kiedy podczas jednej z nocnych zmian w jej miejscu pracy pojawia się jej wykładowca jest przekonana, że dzięki masce i innemu niż na co dzień ubiorowi nie zostanie rozpoznana. Cóż... motyw kiedy następnego dnia na uczelni Reed wyprowadza ją z błędu jest jednym z moich ulubionych.
Science czytało się nad wyraz lekko i przyjemnie. Pochłonęłam ją całą w dnia dni i pomimo prawie 400 stron wydała mi się strasznie krótka. Sceny erotyczne występują, ale nie dominują całej narracji. Bohaterowie starają się poznać siebie nawzajem, co następuje wyważenie i stopniowo. Zaczynamy standardowo od słownych przepychanek i dopiero gdzieś przy końcu książki Brianna
z Reedem lubią się na tyle, żeby spędzać czas w swoim towarzystwie.
A potem na koniec już myślisz, że będzie dobrze a Julia Cwaniara Popiel robi tak, że jest źle (chyba) i gryziesz okładkę z frustracji, bo przed tobą drugi tom a ona go jeszcze nie napisała a ty musisz wiedzieć co dalej i tak się nie robi. W sumie to rozegrała to dobrze (chyba) bo jak wyjdzie kolejna część to ja ją chyba przedpremierowo zamówię.
Podsumowując: jak ktoś lubi Age Gap i wyższość profesora nad uczennicą to polecam. Jak ktoś nie lubi to też polecam, bo może polubi.

Przyznaję stało się coś dziwnego. Nie czytam takich książek. Aż tu nagle poznaje swoją RomanSiare, która poleca mi jakieś dziwne rzeczy do przeczytania i skończyłam właśnie tu. Przysięgam, gdyby moje młodsze ja zobaczyło, co czytam to chyba wysłało by mnie po leki. Cóż, trzeba być otwartym na różne gatunki a do tego jeśli czyta się z kimś tą samą książkę i można omawiać ją...