Japonia to piękny kraj - kraj, w którym tradycja miesza się z nowoczesnością, a przeszłość z teraźniejszością. W swej pięknej różnorodności i wyjątkowości, Japonia jest niezwykle tajemnicza, dziwna, a przede wszystkim... szalenie fascynująca. Przyznam szczerze, że do tej pory jakoś specjalnie Krajem Kwitnącej Wiśni się nie interesowałam. Mało tego, podobnie jak większość, o kraju tym myślałam dosyć stereotypowo, nie zastanawiając się nawet - jaka Japonia jest naprawdę, a także... jacy są jej mieszkańcy.

Najlepszym sposobem na poznanie jakiegoś kraju, jest oczywiście jego odwiedzenie. Niestety, nie każdy może sobie na taki wydatek pozwolić, albo inaczej - nie każdy ma w sobie tyle odwagi, aby zostawić to, co znajome (nawet jeśli tylko na chwile) i wyruszyć do... innego, obcego świata. Na szczęście są takie osoby, jak Rafał Tomański, który nie dość, że taką odwagę w sobie odnalazł, to jeszcze postanowił się podzielić tym, co widział i słyszał właśnie tam - w Japonii, w Kraju Kwitnącej Wiśni.

"Tatami kontra krzesła. O Japończykach i Japonii" to książka, która - jak sam autor zaznacza już we wstępie - nie aspiruje do kategorii wyczerpującej monografii. Nie ma też na celu naukowego dowodzenia opisanych w treści teorii. Czym zatem jest tak książka? Ni mniej, ni więcej jak próbą przedstawienia Japończyków ze strony praktycznej i przydatnej, tak, by jak najlepiej każdy z nas mógł ich zrozumieć.

Siedem rozdziałów, z których złożona jest książka - naładowane (tak, to najlepsze określenie) są odpowiedziami na pytania, które większość z nas sobie zadaje, na przykład - dlaczego Japończycy mają skośne oczy? Dlaczego zawsze, bez względu na wiek, kiedy pozują do zdjęcia składają palce w znak V? Albo... co to jest syndrom męża na emeryturze i jak wygląda życie w kapsule?

Ale po kolei... Rozdział pierwszy "Pierwsze wrażenie" - to tutaj dowiadujemy się m.i.n., czym są tytułowe tatami, co oznacza bycie metabo, a także - czym jest fałdka mongolska. Rozdział drugi "Porozumiewanie się w Japonii" przybliża nam ich język i alfabety (tak, alfabety, bo w Japonii używa się równolegle 2 alfabetów - hiragana i katakana). No i jest jeszcze kanji. Trzeci rozdział "Mieszkanie, nauka i praca w Japonii" otwiera przed nami ich małe i ciasne mieszkanka, w których mieszkają całe pokolenia. Czytamy tutaj także o toaletach, które nie dość, że podmywają japońskie tyłki,to jeszcze umilają "czas posiedzenia" przyjemną muzyczką. Mało tego - poznajemy zjawisko, które zbiera coraz większe żniwo, a mianowicie - śmierć z przepracowania. Rozdział czwarty "Japończycy i technologia" opowiada o tym, z czym najczęściej Japonia się nam kojarzy, a więc - o gadżetach. Rozdział piąty "Co Japończycy robią w wolnym czasie?" opisuje ich ulubione sporty (o dziwo, nie jest to sumo), zamiłowanie do książek, a także... syndrom niezmieniania majtek i maszyny, w których można kupić (całkiem legalnie!) używaną bieliznę japońskich nastolatek. Kolejny rozdział, szósty "Jedzenie i zakupy w Japonii" wyjaśnia nam, skąd wziął się zwyczaj jedzenia pałeczkami, czym jest sushi i jak je "wymyślono" oraz... najważniejsze, odpowiada na pytanie - kto, jak i po co wynalazł zupki instant (chińskie zupki). Ostatni, siódmy rozdział "Syndromy i amae" to swoiste podsumowanie - konfrontacja obserwacji autora z najważniejszymi regułami, które rządzą zachowaniem Japończyków.

Oczywiście, to tylko wycinek - zarys tego, co można w książce odnaleźć. Nie sposób wymienić wszystkich ciekawostek, anegdot i faktów, które "przemawiają" do nas z każdej strony, z każdego zdania.

Książkę "Tatami kontra krzesła. O Japończykach i Japonii" czyta się naprawdę rewelacyjnie! Szybko i przyjemnie. Język, którym posługuje się autor jest prosty i zrozumiały, nawet wtedy, kiedy wyjaśnia nam zawiłości w sposobie odczytania japońskiego pisma - tych niezrozumiałych kresek i znaczków.

Książkę Tomańskiego powinni przeczytać nie tylko Ci, których Japonia fascynuje, ale także Ci, którzy znają ten kraj jedynie z perspektywy ogólnie przyjętych stereotypów.

* * *
Naprawdę świetna książka, tylko... dlaczego oprawiona tak mało przyjemną i zachęcającą okładką?! Nie potrafię tego zrozumieć...

Recenzja opublikowana jest na blogu http://strefaksiazki.blogspot.com

Japonia to piękny kraj - kraj, w którym tradycja miesza się z nowoczesnością, a przeszłość z teraźniejszością. W swej pięknej różnorodności i wyjątkowości, Japonia jest niezwykle tajemnicza, dziwna, a przede wszystkim... szalenie fascynująca. Przyznam szczerze, że do tej pory jakoś specjalnie Krajem Kwitnącej Wiśni się nie interesowałam. Mało tego, podobnie jak większość, o...