„Tymczasem zaś strzeżcie się bardzo, żebyście i wy nie zarazili się chorobą pogardy i szyderstwa”
Wyobraź sobie, że żyjesz w świecie, w którym nie ma zwierząt. Ptaki nie śpiewają, nie szczeka pies, nie brzęczy mucha. O ich niegdysiejszym istnieniu dowiadujesz się jedynie od kilkorga osób w wiosce. Czasem Twoi rodzice się zapomną i zaćwierkają w zabawie jak ptak albo zamiauczą jak kot, by po chwili przywołać się do porządku, a Ciebie skarcić za niewygodne pytania.
Wieś w środku lasu i niby typowa społeczność. Wśród mieszkańców jest zdesperowana stara panna i rozmawiający ze strachem na wróble rolnik. Oraz chłopiec, który opowiada o snach pełnych zwierząt. Pewnego dnia znika w lesie. Kiedy wraca, mówią o nim: „uwaga, to ten, co zachorował na rżycę”.
Książkę „Nagle w głębi lasu” Amosa Oza czyta się do góry nogami, a właściwie od tyłu (dosłownie - tak została oddana forma hebrajskiego oryginału). A kiedy się już zacznie, okaże się, że ta baśń dla każdego pokolenia to miniarcydzieło. Jest historią o samotności, zemście, Bogu, demonie, naturze, strachu, miłości, wykluczeniu, dostosowaniu się, poświęceniu, nienawiści... Łatwiej powiedzieć, o czym nie jest, choć i tu miałabym problem. „Nagle w głębi lasu” uczy i uświadamia, pobudza do refleksji, pokazuje skutki bezmyślnego, egoistycznego działania człowieka względem innych i siebie samego. Jest też niczym przypowieść, opatrzona niezwykłymi ilustracjami.
„A co, jeśli znów zaczną drwić? Albo się znęcać? Co będzie, jeśli znów obudzi się we mnie pragnienie, by dokuczać i robić na złość, żeby odegrać się na wszystkich? - Przerwał na moment, po czym dodał: - A co będzie, jeśli rośli i krzepcy chłopi (...) znów zaczną okładać psy pałkami, smagać konie batem i truć bezpańskie koty, a myszy topić w beczkach z pomyjami, i znów zaczną chodzić ze strzelbami do lasu, żeby mordować sarny? (...) Oczywiście, że krowy wszyscy przyjmą z powrotem z radością, konie z otwartymi ramionami, tak samo kury znoszące im jajka, kozy, gęsi, owce i gołębie. (...) Ale co poczną ze szczurami? Z robakami? Co spotka tam karaluchy, komary i domowe pająki? Co stanie się tam z Nimim? I ze mną?”
Wyobraź sobie, że w Twoim świecie nie ma zwierząt i prawdopodobnie nigdy nie będzie. A potem przeczytaj „Nagle w głębi lasu”. Sobie i swojemu dziecku.

„Tymczasem zaś strzeżcie się bardzo, żebyście i wy nie zarazili się chorobą pogardy i szyderstwa”
Wyobraź sobie, że żyjesz w świecie, w którym nie ma zwierząt. Ptaki nie śpiewają, nie szczeka pies, nie brzęczy mucha. O ich niegdysiejszym istnieniu dowiadujesz się jedynie od kilkorga osób w wiosce. Czasem Twoi rodzice się zapomną i zaćwierkają w zabawie jak ptak albo...