Nie czytałam wcześniej żadnej książki Sylwii Chutnik, niemniej miałam przyjemność usłyszeć co nieco o autorce. Swego czasu zapełniałam pustkę lekcji w liceum lekturą jej felietonów z "Polityki", w których na pierwszy plan przebijała wrażliwość, wiedza historyczna o Warszawie, zaangażowanie i kobiecość. Później w ręcę wpadł mi wywiad z książki Agnieszki Drotkiewicz, w którym Sylwia Chutnik opowiada o swoich wyborach (w trakcie studiów została matką, z zafascynowania Warszawą została przewodniczką), w dodatku wspominała o dwóch stronach swego feminizmu - uczestniczyła w manifach, lecz zarazem działa aktywnie naukowo (jest kulturoznawcą, kończyła gender studies na UW). Odniosłam stąd wrażenie, że - po pierwsze - charakter to ona ma, po drugie - konsekwencji jej nie brak, po trzecie - że kobiecość w jej wydaniu pełna jest wyrazistości.

Jak to wszystko ma się do "Cwaniar"? Otóż następująco: "Cwaniary" to historia babska, bo głównymi bohaterkami są kobiety, ale za to - jakie! Z różnych środowisk, o różnej sytuacji, często doświadczone przez los, za to dzielne i odważne - to je łączy. "Cwaniary" to współczesna powieść łotrzykowska osadzona w Warszawie (dodatkowy smaczek dla Warszawiaków - na pewno znacie miejsca wspomniane w książce), a jej bohaterki - wzorem Robin Hooda - działają w obronie słabych i poniżanych, przemoc jest w ich wydaniu narzędziem sprawiedliwości. Przy tym wszystkim nie są to kobiety pozbawione wad.

Cała powieść jest skąpana w grotesce, momentami ocieka humorem, bo Sylwia Chutnik ma pióro lekkie i pełne skojarzeń. Tworzy pulpową rzeczywistość, w której kobiety pokazują uderzeniem z pięści, czym jest szacunek, babcia wciąż zna kanały jak własną kieszeń, a Halina potrafi "walnąć jednego" i iść na akcję pomimo ósmego miesiąca ciąży. Bohateri nawet pomimo niepowodzeń otrzepują się i idą dalej.

Sylwia Chutnik napisała zabawną powieść, na przekór stereotypom, z pomysłem i ku chwale kobiet. Niech ktoś tylko spróbuje stwierdzić, że w literaturze brakuje charakternych kobiet - oj, już Celina i Halina będą wiedziały, jak go przekonać, że jest inaczej!

Nie czytałam wcześniej żadnej książki Sylwii Chutnik, niemniej miałam przyjemność usłyszeć co nieco o autorce. Swego czasu zapełniałam pustkę lekcji w liceum lekturą jej felietonów z "Polityki", w których na pierwszy plan przebijała wrażliwość, wiedza historyczna o Warszawie, zaangażowanie i kobiecość. Później w ręcę wpadł mi wywiad z książki Agnieszki Drotkiewicz, w którym...