Bardzo pozytywna książka. Jak zwykle brytyjscy emeryci wpadają na pomysł by osiąść na starość w ciepłej Andaluzji. Opisy ich perypetii byłyby nużące i wtórne, bo co rusz czytam takie wspomnienia czy relacje, ale mamy tu do czynienia z prawdziwymi miłośnikami zwierząt. Gdy osiedlili się w Andaluzji, wiele czworonogów cieszyło się z polepszenia swojej pieskiej egzystencji. Widać autentyczną miłość i zaangażowanie autorki. Wzruszająco opowiada o małych i większych pieskach czy kotkach które przygarnęli. Charlie, kundel nieokreślonej maści był pierwszy. Poruszył mnie humanitaryzm "Brytoli". Doskonale zasymilowali się z autochtonami, czego przykładem jest zafundowana Lourdes wycieczka do Londynu. Z humorem i przymrużeniem oka opisują kocie i psie podrzutki, nie pomstując na bezduszność właścicieli, którzy wykorzystywali ich opinie obrońców zwierząt. Mamy i porody, i karmienie smoczkiem psich osesków, i przygarnięte psie oraz kocie nieszczęścia jak ślepy Radar, bezuszny Ocho itp. Dzięki podopiecznym nieraz przeżywali niesamowite przygody, uzyskali status rodziny zastępczej dla bezdomnych zwierzaków, które po rekonwalescencji dostawały nowe domy. Naprawdę cieszę się, że w dobie znieczulicy i przedmiotowego traktowania zwierząt, tutaj mamy zaprzeczenie tych trendów. Prawdziwa gratka dla czytelników którzy zaśmiewali się czytając opowieści o Deweyu czy Marleyu.

Bardzo pozytywna książka. Jak zwykle brytyjscy emeryci wpadają na pomysł by osiąść na starość w ciepłej Andaluzji. Opisy ich perypetii byłyby nużące i wtórne, bo co rusz czytam takie wspomnienia czy relacje, ale mamy tu do czynienia z prawdziwymi miłośnikami zwierząt. Gdy osiedlili się w Andaluzji, wiele czworonogów cieszyło się z polepszenia swojej pieskiej egzystencji....