No i co z wielkiej chmury mały deszcz a szkoda bo potencjał tej postaci bardzo duży. Czytanie mnie zmęczyło i skupiłem się na oglądaniu cudownych i niezapomnianych fotek z życia Dodka

No i co z wielkiej chmury mały deszcz a szkoda bo potencjał tej postaci bardzo duży. Czytanie mnie zmęczyło i skupiłem się na oglądaniu cudownych i niezapomnianych fotek z życia Dodka

Pamiętam, że jako bardzo młoda osoba oglądając przed laty cykl „W starym kinie” najbardziej czekałem na filmy z udziałem Adolfa Dymszy oraz Antoniego Fertnera. Aktorzy obdarzeni fenomenalnym talentem komediowym, potrafiący wywołać uśmiech widza samym gestem czy mimiką. Łączy ich anatema, jaką zostali objęci po wojnie, wskutek podjęcia pracy zawodowej w czasach okupacji.
Z tym większym zaciekawieniem kupiłem ten duży objętościowo tom w małej księgarence w Polanicy Zdroju. I tu niemiły zgrzyt. Jakkolwiek niezwykle cenię sobie monografie autorstwa Pana Romana, którymi systematycznie poszerza naszą wiedzę o czołowych aktorach sceny komediowej i kabaretowej, to ta książka wpisuje się do kategorii „wypadek przy pracy”. Informacji wprawdzie moc, wiele szczegółów na temat przedwojennego teatru i filmu, ale czyta się z dużym mozołem. Gdzieś zniknął styl, który sprawiał że czytając zapominałem o całym świecie. Za dużo lepszą część uznaję ostatnie partie książki, w których autor omawia czasy powojenne i schyłek życia „Dodka”. Przygnębiająca, acz prawdziwa to historia. Chciałoby się szczerze polecić wszystkim tę biografię, ale w sumie jest dedykowana tylko dla zagorzałych miłośników talentu Adolfa Dymszy.

Pamiętam, że jako bardzo młoda osoba oglądając przed laty cykl „W starym kinie” najbardziej czekałem na filmy z udziałem Adolfa Dymszy oraz Antoniego Fertnera. Aktorzy obdarzeni fenomenalnym talentem komediowym, potrafiący wywołać uśmiech widza samym gestem czy mimiką. Łączy ich anatema, jaką zostali objęci po wojnie, wskutek podjęcia pracy zawodowej w czasach okupacji.
Z...

Dziwna sprawa: Autor zebrał przebogaty materiał, nawet znał osobiście Dymszę (rzecz bezcenna przy pisaniu o kimś!),do tego bohater to postać niezmiernie barwna, tak bardzo, że gdyby Adolf Bagiński urodził się w Ameryce i trafił do Hollywood, to wymienialiby go PRZED Charlie Chaplinem, Busterem Keatonem, Haroldem Lloydem. Powinna więc powstać książka smakowita. Tymczasem czytając miałem wciąż nieznośny niedosyt; Roman Dziewoński nader skąpo pisze o filmowych rolach Dymszy i wciąż powtarza, że jego role sceniczne to ho-ho, tyle, że na tych enigmatycznych zapewnieniach, że ho-ho, "szkoda, że Państwo tego nie widzą" się kończy. Narracja pełna aluzyjek, niedomówień, mocno koturnowej tajemniczości po pewnym czasie męczy. Dziewoński jr. traktuje bohaterów opisywanych w swoich książkach biograficznych tak bardzo osobiście, że właściwie pisze je już niemal tylko dla siebie.

Dziwna sprawa: Autor zebrał przebogaty materiał, nawet znał osobiście Dymszę (rzecz bezcenna przy pisaniu o kimś!),do tego bohater to postać niezmiernie barwna, tak bardzo, że gdyby Adolf Bagiński urodził się w Ameryce i trafił do Hollywood, to wymienialiby go PRZED Charlie Chaplinem, Busterem Keatonem, Haroldem Lloydem. Powinna więc powstać książka smakowita. Tymczasem...