Dla osób nie będących pasjonatamj Japonii: jest to książka zawierająca barwne wspomnienia ciekawego człowieka, którą szybko się czyta, która dodatkowo zaciekawia opisywanymi czasami.

Dla osób nie będących pasjonatamj Japonii: jest to książka zawierająca barwne wspomnienia ciekawego człowieka, którą szybko się czyta, która dodatkowo zaciekawia opisywanymi czasami.

Książkę szybko się czyta, między innymi dlatego, że co kilka stron pojawiają się "obrazy", przedstawiające głównie wędrowców na głównych szlakach. Aby lepiej zrozumieć książkę, warto zapoznać się wcześniej z tematyką samurajów, okresu Edo czy też samej kultury Japonii.
Każdy rozdział (a są one krótkie) to zazwyczaj inne wydarzenie czy też inny wątek, choć niektóre łączą się ze sobą. A jako, że to autobiografia, można stwierdzić, że wszystko jest ze sobą połączone, gdyż stanowi życie autora.
Jedyny minus tej książki (dla mnie) to to, że często gubiłem się w opowiadanej sytuacji, przez co musiałem wracać kilka zdań wcześniej aby zrozumieć historię. Nie wiem czy spowodowane jest to stylem pisania, czy też nie byłem dostatecznie skupiony na czytaniu.

Książkę szybko się czyta, między innymi dlatego, że co kilka stron pojawiają się "obrazy", przedstawiające głównie wędrowców na głównych szlakach. Aby lepiej zrozumieć książkę, warto zapoznać się wcześniej z tematyką samurajów, okresu Edo czy też samej kultury Japonii.
Każdy rozdział (a są one krótkie) to zazwyczaj inne wydarzenie czy też inny wątek, choć niektóre łączą...

Po ukończeniu lektury zdecydowanie mogę stwierdzić, że jest ona skierowana do dojrzałych czytelników. Samo zainteresowanie Japonią to za mało, aby ją przyjąć i zrozumieć. Przedstawia ona w zupełnie inny - niecodzienny sposób - sylwetki i kult samurajów, ich życie, sposób bycia i rozumowania, a także system wartości. Jeżeli ktoś uważa, że samuraje już z samej racji posiadania tego tytułu byli honorowi, uczciwi i sprawiedliwi to mogą się zdziwić. Powinni oni tacy być, jednakże nie oznacza to, że wszyscy tacy byli.Oszustwa, machloje, ubóstwo, rozpusta i pijańswto to tylko część prawdziwego życia tych samurajów, którzy z pewnych przyczyn zboczyli na margines społeczny zapominając o duchu bushido.

Pozycja ta ukazuje także w barwny sposób, czasami drobiazgowy pewne elementy z życia codziennego feudalnej Japonii. Obrazuje nam przebieg i znaczenie pewnych zwyczajów, a także zdradza po troszku hierarchię jaka panowała pośród społeczeństwa. "Spowiedź samuraja" pomimo iż napisana prostym językiem stanowi doskonałe i łatwe do zrozumienia źródło wiedzy o trudnym życiu zwykłego, posiadającego wady samuraja.

Po ukończeniu lektury zdecydowanie mogę stwierdzić, że jest ona skierowana do dojrzałych czytelników. Samo zainteresowanie Japonią to za mało, aby ją przyjąć i zrozumieć. Przedstawia ona w zupełnie inny - niecodzienny sposób - sylwetki i kult samurajów, ich życie, sposób bycia i rozumowania, a także system wartości. Jeżeli ktoś uważa, że samuraje już z samej racji...

Spowiedź Samuraja. Tytuł mówi sam za siebie.

Wspaniałe źródło dla osób zafascynowanych Japonią, mentalnością Japończyków czy samurajami - w końcu to książka autobiograficzna napisana przez Katsu Kokichiego, bezrobotnego samuraja żyjącego w schyłkowym okresie Edo, który na "stare late" postanowił opisać swoje życie, głównie dla potomstwa... ku przestrodze.

Katsu towarzyszymy od wczesnych jego lat. Obserwujemy go jak jest jeszcze dzieckiem, jak powoli dorasta, wdaje się w walki z sąsiadami, ucieka z domu, żebrze, odnajduje pasje, wkłada w nie całe serce, pomaga przyjaciołom, staje się mistrzem w swojej sztuce, itd., itd...

Z pewnym rozczuleniem spoglądam na książkę, której autor twierdzi, że kto chciałby zwać się prawdziwym człowiekiem, nie powinien go naśladować. Jak ze wstydem spogląda wstecz i dostrzega same wady swojego charakteru i złe ścieżki postępowania. Ja odniosłam zupełnie inne wrażenie - szczególnie z czasem Katsu sporo zrozumiał i dojrzał, zawsze miał czas by wysłuchać, pomóc czy użyczyć gotówki przyjaciołom, nawet gdy sam niewiele jej miał, zawsze też dawał drugą szansę. Myślę, że w dzisiejszych czasach uszedłby za stosunkowo porządnego człowieka. Ale to właśnie największa zaleta tej książki - widać z pierwszej osoby co liczyło się dawniej, jakie cechy były najbardziej pożądane wśród ludzi, co wypadało, czego nie, co przynosiło wstyd, a co napawało dumą.

Klimatu dodatkowo dopełnią liczne ilustracje Ando Hiroshigego.
Baardzo polecam lekturę :)

Spowiedź Samuraja. Tytuł mówi sam za siebie.

Wspaniałe źródło dla osób zafascynowanych Japonią, mentalnością Japończyków czy samurajami - w końcu to książka autobiograficzna napisana przez Katsu Kokichiego, bezrobotnego samuraja żyjącego w schyłkowym okresie Edo, który na "stare late" postanowił opisać swoje życie, głównie dla potomstwa... ku przestrodze.

Katsu...