„Narnio, Narnio, Narnio, przebudź się! Kochaj. Myśl. Mów.”

Tymi oto słowami Lew Aslan tchnął życie w martwy świat krainy Narnii i ukończył swe dzieło stworzenia nowego świata.

Czyż nie wydaje nam się to znajome?

Podobnie Bóg stwarzał świat budząc do życia po kolei wszystkie rzeczy. Oddzielił dzień od nocy, ziemię od nieba, stworzył góry, rzeki i morza a na końcu stworzenia i tchnął w nie życie.

C.S.Lewis niejednokrotnie udowadnia w swoim cyklu o Narnii, że owa kraina symbolizuje Raj. Wszystko tam jest idealne, pełne dobrości i niekończącej się radości.

Ale nawet do idealnego świata potrafi zagościć zło, którym w tym przypadku jest Jadis - Zła Czarownica, która moim zdaniem jest odzwierciedleniem samego szatana. Wystarczy chociażby przypomnieć sobie scenę w rajskiego ogrodu, w którym kusiła Digory’ego aby zjadł owoc z cudownego drzewa. Chłopiec jednak w przeciwieństwie do biblijnej Ewy powstrzymał się. Jednak to on sam przedtem sprowadził zło do nowej, pięknej krainy. Tak, brzmi to wszystko znajomo.

Zawsze się zastanawiałam jaki cel miał Lewis tworząc tę książkę. Prawdopodobnie pisał ją podczas wojny bądź w jej okolicach. Może książka miała dawać nadzieję, że Bóg tak naprawdę nie opuszcza ludzi chociaż mogłoby się wydawać, że podczas wojny Pan zapomniał o swych owieczkach i już ich nie kocha. Myślę, że Bóg także wystawia nas na pewną próbę. Czy pomimo bólu będziemy potrafili nadal w niego wierzyć i mu ufać. Podobnie wystawił na próbę Hioba.

Książka może być także przestrogą. Przestrogą, żebyśmy nauczyli się kochać i dbać o drugiego człowieka oraz nie zapominać o Bogu bo inaczej nasza sadzawka wyschnie. Powinniśmy zapomnieć o tych kłótniach i o tym, że pieniądze otworzą nam drogę na wszystkie a otworzyć się na drugiego człowieka. Inaczej przestaniemy rozumieć co mówią inni. Tak jak wuj Andrzej nie rozumiał już potem mowy zwierząt i Aslana. Tak smutno się to wszystko skończy.

Sądzę, że wiele osób może nie postrzegać tego w taki sposób jak ja. Ja piszę to jako chrześcijanka więc nie bierzcie do siebie wszystkich słów jakie tutaj piszę. To tylko moja opinia o tej książce.

Uwielbiam cykl „Opowieści z Narnii”. Czytałam już kiedyś całą serię a teraz zaczynam od nowa.
Przygoda, którą przeżywam czytając te książki daje mi poczucie radości i spokoju, a nawet nadziei na lepsze życie po śmierci.

„Narnio, Narnio, Narnio, przebudź się! Kochaj. Myśl. Mów.”

Tymi oto słowami Lew Aslan tchnął życie w martwy świat krainy Narnii i ukończył swe dzieło stworzenia nowego świata.

Czyż nie wydaje nam się to znajome?

Podobnie Bóg stwarzał świat budząc do życia po kolei wszystkie rzeczy. Oddzielił dzień od nocy, ziemię od nieba, stworzył góry, rzeki i morza a na końcu...