Władca skinął dłonią. Lusterko upadło na podłogę, a duch lisicy stanął obok mnicha w mroku. Postąpiłeś właściwie i zapłacisz wysoką cenę - rzekł Władca zwracając się do mnicha. - Zatem ja ze swej strony zrobię coś dla ciebie. Dam ci trochę czasu, byś mógł pożegnać się z lisicą. Duch lisiej panny rzucił się na ziemię u stóp króla snów. - Ale przysiągłeś mi pomóc! - rzekła gniewnie. I pomogłem. - To niesprawiedliwe - zaprotestowała. Nie - zgodził się Władca. - Istotnie. A potem spokojny, niewzruszony, pozostawił ich dwoje samych. Oto wszystko, co historia opowiada nam o tej chwili: zostawił ich samych, by mogli się pożegnać. Może uczynili to oficjalnie, niezręcznie, zachowując dystans - pomiędzy mężczyzną, który wyrzekł się świata i lisim duchem - przepaść, której nie da się przekroczyć. Z całą pewnością mogło tak być. Pamiętając jednak wszystko, co uczynili jedno dla drugiego, można zgadywać, że w owym czasie kochali się. Albo przynajmniej o tym śnili. Może.

Władca skinął dłonią. Lusterko upadło na podłogę, a duch lisicy stanął obok mnicha w mroku. Postąpiłeś właściwie i zapłacisz wysoką cenę - rzekł Władca zwracając się do mnicha. - Zatem ja ze swej strony zrobię coś dla ciebie. Dam ci trochę czasu, byś mógł pożegnać się z lisicą. Duch lisiej panny rzucił się na ziemię u stóp króla snów. - Ale przysiągłeś mi pomóc! - rzekła gni...