Jack London to znany pisarz książek przygodowych i nawet jednej o tematyce fantastycznej jaką kiedyś przeczytałem. Sięgając po A niech to żółwie Tasmana! miałem nadzieje na przyjemną i dobrą opowieść, bo powieść jest krótka i zapowiadała się ciekawie. Dlatego postanowiłem dać jej szansę i przeczytać.

Książka A niech to żółwie Tasmana! jest historią o dwóch braci i ich córkach, który razem zamieszkują pod jednym dachem. Fryderyk jako osoba majętna, jego brat jako osoba nie mająca majątku, lecz przez swoje burzliwe życie doświadczona i mająca wiele znajomych. Autor kreśli obraz dwójki braci odmiennych z wybranymi drogami po drodze i wyborami jakich dokonali kiedyś rzutujących na obecne życie. Przedstawia Toma Traversa jako awanturnika, podróżnika, poszukiwacza przygód i bogactwa w czasie swoich wypraw. Do niego właśnie lgną młodzi i dawni kompani chcący kolejny raz posłuchać opowieści z jego życia. Bardzo dobrze wypada przedstawienie relacji łączących go z córką na zasadzie przyjaciół, którzy mogą zrozumieć się bez słów. Kontrast stanowi jego brat jaki wybrał ścieżkę dobrobytu i zarabiania pieniędzy na dom lub lepsze życie nieraz ryzykując wiele po drodze. Wraz z córką prowadzi interes i stara się zarobić na utrzymanie wszystkiego. Zderzenie początkowo dwóch światów nie odbiega od zwyczajnego życia jakie prowadzą podczas zamieszkania ze sobą. Jednocześnie wraz z rozwojem wydarzeń widać kto żył pełnią życia, a kto bał się lub poświęcił się na prowadzeniu interesu rezygnując ze swoich marzeń. Autor ukazuje różnicę pomiędzy braćmi wynikającą z pójściem innymi drogami przez cały czas. Tom Travels jest przez swoje wyprawy i przygody szczęśliwym człowiekiem mającym wielu przyjaciół spotkanych na swojej drodze. Kontrast pojawia się u Fryderyka pojmującego jak wiele może stracił w swoim życiu za sprawą nie zrealizowanych marzeń. Jego dom staje się obiektem schadzek i spotkań wielu osób przychodzących do jego brata. Opowieść naprawdę wciąga i porusza tematykę drogi jaką wybierze się, relacji z najbliższymi, szczęśliwego życia i spotkaniami z nie widzianymi krewnymi jacy mogą okazać się niezwykle pouczające. Także relacji między ojcem i córką mającą wydźwięk przyjaciół i bliskości rozumienia się bez słów. Bohaterowie mimo długości książki zostali nakreśleni bardzo dobrze i wypadają ciekawie. Mają cechy charakteru i swojego zachowania. Jednocześnie nie są papierowi, ale posiadają głębie i podczas czytania stają się nam bliscy. Można ich polubić i poczuć nawet nić sympatii do nich w czasie czytania. Relacje pomiędzy postaciami zostały bardzo dobrze ukazane. Świetnie napisana historia, potrafiąca wywołać emocje w czasie czytania z niezwykle ciekawym zakończeniem. Finał naprawdę świetny, poruszający, dający do myślenia i udany ze wszech miar, który spodobał mi się.

Książka A niech to żółwie Tasmana! jest pozycją przygodową poruszającą tematykę relacji między ojcem i córką, przyjazdu dawno nie widzianego brata i jego kłopotów jakie po drodze miał. Jednocześnie widać tutaj różnicę pomiędzy braćmi, nie zrealizowane marzenia i bogatsze życie Toma żyjącego pełnią życia za wszelką cenę względem Fryderyka mającego bogactwo, ale niestety monotonne życie. Akcję poprowadzono w równym tempie i szybko do przodu bez przerwy. Wiele działo się w czasie czytania. Nie brakowało emocji jakie pojawiały się czasami i pod koniec w finale. Autor świetnie sobie poradził tworząc może krótką, ale treściwą opowieść jaką dostałem. Wydarzenia zgrabnie poprowadzone i wciągnęły mnie od samego początku. Nie sposób nudzić się przy tej krótkiej opowieści i tak nie stało się w moim przypadku. Sięgając po małą książeczkę nie spodziewałem się takiej wspaniałej historii w klimatach przygodowych jaką dostałem. Autor spisał się bardzo dobrze i stworzył ciekawą opowieść jaką pochłania się szybko i wzbudza pewne emocje w czasie czytania. Niespodzianką stała się A niech to żółwie Tasmana! w pozytywnym znaczeniu tego słowa i cieszę się z sięgnięcia po nią. Nie spodziewałem się tego co otrzymałem i miło spędziłem z książką czas w przyjemny sposób czytając. Dlatego chętnie kiedyś znów może będę miał okazje do przeczytania coś autora i skuszę się na jego powieści lub zbiory opowiadań jakie wydano. A niech to żółwie Tasmana! to pozycja dla każdego kto lubi powieści przygodowe z dobrą warstwą obyczajowości. Książka na tyle ciekawa, ze pewnie do niej wrócę jeszcze kiedyś i ponownie przeczytam.

Jack London to znany pisarz książek przygodowych i nawet jednej o tematyce fantastycznej jaką kiedyś przeczytałem. Sięgając po A niech to żółwie Tasmana! miałem nadzieje na przyjemną i dobrą opowieść, bo powieść jest krótka i zapowiadała się ciekawie. Dlatego postanowiłem dać jej szansę i przeczytać.

Książka A niech to żółwie Tasmana! jest historią o dwóch braci i ich...

Spodziewałam się czegoś lepszego po ostatnim opowiadaniu Jacka Londona. Tymczasem dostałam krótką historię bazującą na polaryzacji dwóch biegunów pełną dualistycznego postrzegania świata. Biało-czarne postaci narysowane grubą kreską nie posiadały tego, co typowe dla człowieka - nieoczywistych niuansów i sprzeczności.

Spodziewałam się czegoś lepszego po ostatnim opowiadaniu Jacka Londona. Tymczasem dostałam krótką historię bazującą na polaryzacji dwóch biegunów pełną dualistycznego postrzegania świata. Biało-czarne postaci narysowane grubą kreską nie posiadały tego, co typowe dla człowieka - nieoczywistych niuansów i sprzeczności.

Jedna z najmądrzejszych książek jakie czytałam. Całą mądrość i absurdalność życia zawarta w małej i cieniutkiej książeczce. Niesamowite

Jedna z najmądrzejszych książek jakie czytałam. Całą mądrość i absurdalność życia zawarta w małej i cieniutkiej książeczce. Niesamowite

Krótka opowieść, całkiem interesująca o tym jak pogoń za pieniądzem może nam przesłonić życie. Poruszający koniec, zderzenie dwóch światów. Polecam, daje do myślenia.

Krótka opowieść, całkiem interesująca o tym jak pogoń za pieniądzem może nam przesłonić życie. Poruszający koniec, zderzenie dwóch światów. Polecam, daje do myślenia.

Krótkie opowiadanie Jacka Londona "A niech to żółwie Tasmana!" warto przeczytać uważnie, a nawet podialogować sobie z bohaterami robiąc w czytaniu przerwy na kilka minut rozmyślania.

Dwaj bracia, Tom i Fryderyk, bardzo różnią się między sobą. Córka jednego jest nad wyraz żywa, przyrządza mikstury, które zwaliłyby z nóg każdego. Córka drugiego jest miła choć powściągliwa we wszystkim.

Tom i jego córka Polly mają ożywcze podejście do życia: młodość, śmiech, radość, pikniki, wycieczki, rejsy. Przyciągają jak magnez. Polly jest spontaniczna, czasem rani, czasem oszukuje i nie przejmuje się brakiem pieniędzy. W razie czego stryj Fryderyk pomoże. Jest jednak sympatyczna, lubiana przez ludzi.

Fryderyk jest rozważny i ostrożny, zawsze opanowany, ciężko pracujący, by utrzymać posiadany majątek, a jego córka Maria to wcielenie opanowania i spokoju ducha, "była dzieckiem takim, jakiego należało oczekiwać po małżeństwie z rozsądku - normalnym, sztywnym i bezbarwnym" (s. 27-28). Jest dobrze wychowana, uporządkowana i przewidywalna.

W opowiadaniu pojawia się coraz więcej pytań i narasta konflikt. Na początku moja sympatia jest zdecydowanie po stronie Toma i Polly, która nie rozumie jak mężczyzna może żyć naprawdę, jeśli nigdy nie pocałował namiętnie kobiety i nigdy nie bił się z innym mężczyzną? A taki był Fryderyk. Z trudem dostrzegał świat spoza logiki zysku i straty. Uważał, że wypracowanie spokojnej egzystencji musi kosztować wiele wysiłku. Nie da się żyć beztrosko a zarazem odpowiedzialnie. Nie raz musiał Fryderyk ratować z opresji swojego brata awanturnika i włóczykija.

Którzy z bohaterów opowiadania Jacka Londona przegrali życie, a którzy je wygrali? W miarę czytania odpowiedź na to pytanie staje się coraz mniej jednoznaczna. Warto, czy nie warto być lekkomyślnym? Czym jest smakowanie życia? Ciekawych pytań, zainspirowanych tym opowiadaniem, można postawić więcej. W jakim stopniu charakter człowieka może się zmienić? Czy człowiek raz ukształtowany musi takim pozostać na zawsze, aby być sobą?

"Człowiek może spać tylko w jednym łóżku naraz"- mówi Tom. To opowiadanie jest dla mnie arcydziełem.

Krótkie opowiadanie Jacka Londona "A niech to żółwie Tasmana!" warto przeczytać uważnie, a nawet podialogować sobie z bohaterami robiąc w czytaniu przerwy na kilka minut rozmyślania.

Dwaj bracia, Tom i Fryderyk, bardzo różnią się między sobą. Córka jednego jest nad wyraz żywa, przyrządza mikstury, które zwaliłyby z nóg każdego. Córka drugiego jest miła choć powściągliwa we...

Ostatnie opowiadanie Jacka Londona napisane przed śmiercią pisarza.
Można by powiedzieć, że taki testament pisarza do swoich czytelników, by postawili sobie pytanie o cel i sens życia. Co jest ważniejsze: praca, bogactwo i pozycja czy miłość, przyjaźń, przygoda i zabawa.
Odpowiedź leży zapewne gdzieś pośrodku, ważne by zachować umiar i nie dać zakuć się kajdany obowiązku.
W pewien sposób przypominała mi Kaina i Abla czy przypowieść o synu marnotrawnym.
Krótka, ale pouczająca.

Ostatnie opowiadanie Jacka Londona napisane przed śmiercią pisarza.
Można by powiedzieć, że taki testament pisarza do swoich czytelników, by postawili sobie pytanie o cel i sens życia. Co jest ważniejsze: praca, bogactwo i pozycja czy miłość, przyjaźń, przygoda i zabawa.
Odpowiedź leży zapewne gdzieś pośrodku, ważne by zachować umiar i nie dać zakuć się kajdany...

Piękne opowiadanie o tym, że jeśli będziesz ciężko pracować i pomagać w razie potrzeby bratu/dziecku/przyjacielowi, który wyruszy w świat możesz liczyć się z tym, że któregoś dnia, ów poszukiwacz przygód udowodni ci, że to on tak naprawdę przeżył życie, ty zaś jesteś frajerem.

Piękne opowiadanie o tym, że jeśli będziesz ciężko pracować i pomagać w razie potrzeby bratu/dziecku/przyjacielowi, który wyruszy w świat możesz liczyć się z tym, że któregoś dnia, ów poszukiwacz przygód udowodni ci, że to on tak naprawdę przeżył życie, ty zaś jesteś frajerem.

Opowieść o dwóch odmiennych charakterem braciach, z których jeden poznaje, że nie najważniejszym w życiu jest praca i pozycja, lecz przyjaźń i uczucia dla innych.

Opowieść o dwóch odmiennych charakterem braciach, z których jeden poznaje, że nie najważniejszym w życiu jest praca i pozycja, lecz przyjaźń i uczucia dla innych.

Tak krótkie opowiadanie, a tak wspaniałe. Morał płynący z tej lektury jest dosyć oczywisty. W wielu filmach oraz książkach twórca stara nam się przekazać, żebyśmy korzystali z życia oraz fakt, że pieniądze szczęścia nie dają. Jednak w książce London'a są dwa czynniki, które wyróżniają te opowiadanie od reszty dzieł, które w tak banalny sposób starają się nam przekazać ideologi "Carpe diem". Pierwszą kwestią jest język. Niewątpliwie amerykański pisarz miał talent. Te niby banalne dialogi, które zawierają kilka wspaniałych sentencji, potrafią złapać za serce. Kolejną kwestią jest fakt, iż jest to pożegnalne dzieło autora, jedno z ostatnich. Pewien sposób podsumowania własnego życia i przekazania jakieś wartościowej idei. Piękna forma pożegnania. Po tej lekturze zabieram się z wielką chęcią po inne pozycje od Jack'a London'a.

Tak krótkie opowiadanie, a tak wspaniałe. Morał płynący z tej lektury jest dosyć oczywisty. W wielu filmach oraz książkach twórca stara nam się przekazać, żebyśmy korzystali z życia oraz fakt, że pieniądze szczęścia nie dają. Jednak w książce London'a są dwa czynniki, które wyróżniają te opowiadanie od reszty dzieł, które w tak banalny sposób starają się nam przekazać...

Prosta w odbiorze i jasna w przekazie. Polecana szczególnie dla tych zabieganych, zapracowanych. Krótka, ale skutecznie motywująca do dosłownie chwili zastanowienia nad własnym życiem, a mianowicie nad tym, czy żyjemy tak, jak tego pragniemy.

Prosta w odbiorze i jasna w przekazie. Polecana szczególnie dla tych zabieganych, zapracowanych. Krótka, ale skutecznie motywująca do dosłownie chwili zastanowienia nad własnym życiem, a mianowicie nad tym, czy żyjemy tak, jak tego pragniemy.