Kresowa ziemianka opowiada o swoim życiu w pierwszej połowie XX wieku. Warto przeczytać. Można coś dla siebie w tym wyszukać.
Słodkie opisy tamtych miejsc, ludzi i czasów.
Gorzkie losy ludzi,którzy stracili majątki i pozycję.
A pozostali katolikami, patriotami, umieją dawać i przyjmować np cudzą pomoc. Wzruszająca momentami , choćby powrót męża z łagru.

Kresowa ziemianka opowiada o swoim życiu w pierwszej połowie XX wieku. Warto przeczytać. Można coś dla siebie w tym wyszukać.
Słodkie opisy tamtych miejsc, ludzi i czasów.
Gorzkie losy ludzi,którzy stracili majątki i pozycję.
A pozostali katolikami, patriotami, umieją dawać i przyjmować np cudzą pomoc. Wzruszająca momentami , choćby powrót męża z łagru.

książka z lamusa. wspomnienia w formie wywiadu, które zadziwiają fenomenalną pamięcią (interpretacją/konfabulacją?) narratorki. kopalnia wiedzy o życiu tzw. Kresów i ich mieszkańców. tu Kresów litewskich, co podkreślam, bo mamy tendencję do wrzucania wszystkich do jednego, wschodniego worka. żywe źródło, które obecnie stanowi świetną podstawę do analizy ówczesnych postaw. na przykład wobec kwestii chłopskich, żydowskich. właściwie nie istniały. dla wybranych. przeżywają zbyt duży szok wraz z końcem hermetycznego życia niektórych pokoleń. choć charakteru odmówić im nie wypada. po stokroć stają na nogi. i gdy muszą prowadzą pierwsze nowoczesne pensjonaty w swoich dobrach. sic! nie spotkałam się wcześniej z takim pragmatyzmem w literaturze dworkowej. a może szukałam w niej innych uniesień? dziś z perspektywy ewentualnej córki fornala nie mam złudzeń, że ten świat nie mógł trwać.

książka z lamusa. wspomnienia w formie wywiadu, które zadziwiają fenomenalną pamięcią (interpretacją/konfabulacją?) narratorki. kopalnia wiedzy o życiu tzw. Kresów i ich mieszkańców. tu Kresów litewskich, co podkreślam, bo mamy tendencję do wrzucania wszystkich do jednego, wschodniego worka. żywe źródło, które obecnie stanowi świetną podstawę do analizy ówczesnych postaw....

"Panią na Berżenikach" czytało któreś z państwa Borejków w "Ciotce Zgryzotce", a opis tej lektury brzmiał smakowicie, więc pogrzebałam w antykwariatach i za śmieszną sumę zakupiłam. Literacko nijak ma się do wspomnień Konwickiego czy Miłosza, ale spragnionych konkretnych wieści o życiu polskich ziemian na Litwie w burzliwej pierwszej połowie XX wieku na pewno ta książka usatysfakcjonuje. Bo mamy tu sielskość czasów pokoju, dramaty obu wojen, kult pracy i miłości ziemi, losy tych ludzi po wygnaniu ich z rodzimych sadyb, a wszystko to osadzone w bardzo konkretnej rzeczywistości wśród konkretnych odmian hodowanych jabłek, różnych ras drobiu, sposobów wytwarzania sera itd. I ten charakterystyczny dla polskiego ziemiaństwa ton - duma z efektów pracy, żal, że została ona przerwana, i ślad refleksji nad tym, co zostało zrobione nie tak.

"Panią na Berżenikach" czytało któreś z państwa Borejków w "Ciotce Zgryzotce", a opis tej lektury brzmiał smakowicie, więc pogrzebałam w antykwariatach i za śmieszną sumę zakupiłam. Literacko nijak ma się do wspomnień Konwickiego czy Miłosza, ale spragnionych konkretnych wieści o życiu polskich ziemian na Litwie w burzliwej pierwszej połowie XX wieku na pewno ta książka...

Cudownie opowiedziana historia.

Cudownie opowiedziana historia.

Och, jaka piękna książka! O niezwykłym miejscu i ludziach w czasach które minęły bezpowrotnie. Kresy wschodnie, rodzinny majątek, życie w pałacu i losy rodziny Heleny stanowią przedmiot rozmowy autora z Heleną Stankiewiczową. Bohaterka snuje swoją opowieść barwnie, z niesamowitą dokładnością o czasach swojego dzieciństwa, młodości i dorosłego życia, w którym było mnóstwo zawirowań i przygód. Jednak największe wrażenie robią opisy życia w majątku, w czasach jego największej "świetności"- wychowanie dzieci, guwernantki, powozy,służące, codzienne posiłki dla rodziny, obiady dla gości, którzy licznie odwiedzali majątek. Bo gości tu witało się z wielką radością. Oto opis co znajdowało sie w spiżarni:
"Na podestach stały worki z różnymi gatunkami mąki i kasz. Nad nimi wisiały szynki, kiełbasy, polędwice, wędzona dziczyzna. Suche kiełbasy przechowywano w zbożu w specjalnych pojemnikach. Stały beczki ze starką, gąsiory z nalewkami: wiśniówka, śliwowica, tarniówka. W otwartych beczkach trzymano groch, fasolę, w zamkniętych - masło solone i miód. Na półkach leżały butelki z winem. Stare wina, węgrzyn przechowywano w specjalnej piwnicy, w której byłam chyba tylko raz. Na kołkach wisiały kosy cebuli, czosnku, majeranku. Na półkach stały słoje z migdałami, rodzynkami, suszonymi śliwkami, osobno konfitury. Pod sufitem wisiały suszone borowiki. Nie sposób opisać czego tam nie było, no i tego zapachu. Gdyby Poniemuń miał przetrwać oblężenie, jedzenia chyba by nie brakło.
- Dla kogo były wszystkie te frykasy?
Dla gości. Ilekroć przyjeżdżali do Poniemunia, podejmowaliśmy ich tak, żeby do końca życia tego nie zapomnieli. Ciągle ktoś nas odwiedzał. Goście byli mile widziani, przerywali monotonię życia w majątku oddalonym o czterdzieści kilometrów od Kowna. To przysłowiowe: "Gość w dom, BÓg w dom" było u nas jak jedenaste przykazanie, którego bardzo przestrzegaliśmy(...)"

Wilno z Matką Boską Ostrobramską, Kowno, piękne okoliczne krajobrazy, Niemen wijący się leniwie to tło wydarzeń, gdzie żyła ta niezwyke interesująca rodzina, której historię warto poznać. Pani Helena opowiada tak, że "słucha się" jej z zapartym tchem. Polecam zapoznać się z tą książką i poznać tych wszystkich ludzi o którch ona opowiada, "zobaczyć" miejsca, które opisuje i za kórymi tęskni później do końca swojego życia. Warto poznać jej życie, ludzi z którymi była związana, przodków, przyjaciół, których miała w swoim życiu, zwykłych i nadzwyczajnych bohaterów tej książki.
Nie sposób opisać tu wszystkiego, co chciałoby sie powiedzieć o tej książce, ale napiszę tylko, że to jest jedna z tych pozycji, które pamięta się długo. Oj, pamięta się!

Och, jaka piękna książka! O niezwykłym miejscu i ludziach w czasach które minęły bezpowrotnie. Kresy wschodnie, rodzinny majątek, życie w pałacu i losy rodziny Heleny stanowią przedmiot rozmowy autora z Heleną Stankiewiczową. Bohaterka snuje swoją opowieść barwnie, z niesamowitą dokładnością o czasach swojego dzieciństwa, młodości i dorosłego życia, w którym było mnóstwo...

Dobrze się czyta i daje nam jeszcze raz wrócić na Litwę

Dobrze się czyta i daje nam jeszcze raz wrócić na Litwę

Ciekawa opowieść o zmiennych losach bohaterki.

Ciekawa opowieść o zmiennych losach bohaterki.