Bardzo pozytywna książka. Przede wszystkim należy się nagroda za pomysł – stado owiec w roli głównej nie zdarza się często. Co prawda bliżej temu do bajki niż komedii filozoficznej i zdecydowanie bliżej do powieści gotyckiej niż thrillera, ale to już nie wina autorki, że promują ją tak a nie inaczej. Rzeczywiście odnaleźć można kilka zabawnych momentów, ładnie ukazany jest ludzki świat z punktu widzenia owcy; pomimo wielu pułapek, wiążących się z takim ujęciem tematu, Leonie Swann uniknęła banału, a nawet udało jej się zaszczepić trochę starej dobrej magii w owczy ogląd świata. Mamy złowrogi las, mamy zdewastowane zamczysko, które w lepszych czasach było, a jakże, zakładem psychiatrycznym. Mamy demonicznego właściciela zamku, tajemniczych pracowników, pałętających się po obejściu, całkiem żwawą pasterkę i jednego szczwanego lisa. Statecznej postawie owiec optujących za logiką czystego rozumu, naukowym podejściem i prawdą przeciwstawiono dionizyjskie szaleństwo i obłęd, reprezentowane przez kozy. Trudno wytypować mordercę, bo o każdej z pojawiających się osób, które często przez całą książkę nie wypowiadają ani jednego słowa, praktycznie nic nie wiemy, więc wszyscy po równo są podejrzani. Naprawdę dobra rozrywka na co najmniej dwa wieczory, której główną zaletą jest odmiana tematyczna, ale nie można odmówić jej także sprawnie poprowadzonej narracji. „Triumf owiec” jest drugą książką autorki utrzymaną w zwierzęcym klimacie (z opisu na okładce wywnioskowałam iż chodzi o to samo stado), jednak nie mogę wypowiedzieć się na temat wtórności zastosowanych w niej chwytów literackich, bo pierwszej nie widziałam na oczy. Póki co.

Bardzo pozytywna książka. Przede wszystkim należy się nagroda za pomysł – stado owiec w roli głównej nie zdarza się często. Co prawda bliżej temu do bajki niż komedii filozoficznej i zdecydowanie bliżej do powieści gotyckiej niż thrillera, ale to już nie wina autorki, że promują ją tak a nie inaczej. Rzeczywiście odnaleźć można kilka zabawnych momentów, ładnie ukazany jest...