Bardzo dobra książka, forma pamiętnika, czyta się ją lekko i przyjemnie.
Mam wrażenie, że książka jest autentyczna autorka nie próbuje na siłę krytykować swojego byłego męża- artystę, często go też chwali, dlatego też przekaż stworzony przez p. Natalie jak dla mnie jest prawdziwy. Niestety moje wrażenia dotyczące Sołżenicyna trochę się zmieniły po tej lekturze, wydaje mi się, że chyba na gorsze, po zyskaniu międzynarodowego rozgłosu, stał się innym człowiekiem
chyba,że nie nam maluczkim jest dane oceniać takie osobistości jak Sołżenicyn?

Książka na pewno godna polecenia miłośnikom twórczości Aleksandra Isajewicza.

Z któryś z fragmentów Archipelag Gułag z tego co kojarzę, Sołżenicyn podważał słuszność małżeństwa. Niestety nie pamiętam, który to rozdział, lecz zaciekawiony lekturą sięgnę po biografię- Sołżenicyn. Dusza na wygnaniu, aby sprawdzić punkt widzenia autora na pewne sprawy przedstawione przez pierwszą żonę.

Na koniec tak melancholijnie, smutno czyta się pewne wątki osobiste tych ludzi, myśląc o tym jak im bezpowrotnie życie minęło, w jakich trudnych czasach żyli, i to, że już tych ludzi nie ma wśród nas...

Bardzo dobra książka, forma pamiętnika, czyta się ją lekko i przyjemnie.
Mam wrażenie, że książka jest autentyczna autorka nie próbuje na siłę krytykować swojego byłego męża- artystę, często go też chwali, dlatego też przekaż stworzony przez p. Natalie jak dla mnie jest prawdziwy. Niestety moje wrażenia dotyczące Sołżenicyna trochę się zmieniły po tej lekturze, wydaje mi...