Niech kogoś, kto przymierza się do przeczytania tej książki tytuł nie zwiedzie.
Autorka spisuje dwa równoległe życiorysy - Sołżenicyna i swój, kładąc nacisk głównie na życie zawodowe. Rieszetowska nie rzuca nowego światła na losy Sołżenicyna, chyba że za takowe przyjmiemy informacje o tym, że w zasadzie nie było mu na zesłaniu tak źle.
Nie chcąc nadmiernie zdradzać szczegółów napisze tylko, że im dalej w treść, tym podejście żony do Sołżenicyna się zmienia. Nie jest on już Sanią, a staje się Aleksandrem Isajewiczem, który świata poza swoją twórczościa nie widzi i wszystko jej podporządkowuje.
W ogóle po przeczytaniu wydaje mi się, że z ksiażki bije gorycz, złość i żal, jaki autorka czuje do swojego już wtedy ex-męża.
Polecam tym, których interesuje Aleksander Sołżenicyn i wszystko co z nim związane. Innym powiem tylko, że zapewne, tak jak mnie, ta książka ich rozczaruje.

Niech kogoś, kto przymierza się do przeczytania tej książki tytuł nie zwiedzie.
Autorka spisuje dwa równoległe życiorysy - Sołżenicyna i swój, kładąc nacisk głównie na życie zawodowe. Rieszetowska nie rzuca nowego światła na losy Sołżenicyna, chyba że za takowe przyjmiemy informacje o tym, że w zasadzie nie było mu na zesłaniu tak źle.
Nie chcąc nadmiernie zdradzać...

Czy biografia noblisty napisana przez jego ex żonę może być obiektywna? Oczywiście, że nie, zwłaszcza gdy mąż zostawia małżonke po kilkudziesięciu latach dla dużo młodszej kobiety . Solzenicyn w wspomnieniach Natali to egocentryk dla którego jedyna miłość to literatura. Czegoś mi jednak w tej książce zabrakło..niestety, ale ostatni rozdział ich związku został opisany w jednym zdaniu. Dla fanów twórczości pisarza lektura obowiązkowa chociażby jako ciekawostka ( w antykwariatach do kupienia po złotówce)

Czy biografia noblisty napisana przez jego ex żonę może być obiektywna? Oczywiście, że nie, zwłaszcza gdy mąż zostawia małżonke po kilkudziesięciu latach dla dużo młodszej kobiety . Solzenicyn w wspomnieniach Natali to egocentryk dla którego jedyna miłość to literatura. Czegoś mi jednak w tej książce zabrakło..niestety, ale ostatni rozdział ich związku został opisany w...

Autorka na początku ma pretensje do Zachodu, że traktuje "Archipelag Gułag" jako powieść czysto historyczną, gdzie powinna ona być traktowana literacko tylko po to, by innym dziełom Sołżenicyna zarzucać ich literackość i brak całkowitego oddania historycznej prawdy.
Dobrze dowiedzieć się czegoś o prywatnym życiu pisarza, jednak lepiej by to wyszło bez ciągłego zrzucania na niego winy za słabości autorki. Ponadto zadaje ona często gęsto pytania bez odpowiedzi, które mogła w owym czasie bezpośrednio zadać Sołżenicynowi.

Autorka na początku ma pretensje do Zachodu, że traktuje "Archipelag Gułag" jako powieść czysto historyczną, gdzie powinna ona być traktowana literacko tylko po to, by innym dziełom Sołżenicyna zarzucać ich literackość i brak całkowitego oddania historycznej prawdy.
Dobrze dowiedzieć się czegoś o prywatnym życiu pisarza, jednak lepiej by to wyszło bez ciągłego zrzucania na...

Bardzo dobra książka, forma pamiętnika, czyta się ją lekko i przyjemnie.
Mam wrażenie, że książka jest autentyczna autorka nie próbuje na siłę krytykować swojego byłego męża- artystę, często go też chwali, dlatego też przekaż stworzony przez p. Natalie jak dla mnie jest prawdziwy. Niestety moje wrażenia dotyczące Sołżenicyna trochę się zmieniły po tej lekturze, wydaje mi się, że chyba na gorsze, po zyskaniu międzynarodowego rozgłosu, stał się innym człowiekiem
chyba,że nie nam maluczkim jest dane oceniać takie osobistości jak Sołżenicyn?

Książka na pewno godna polecenia miłośnikom twórczości Aleksandra Isajewicza.

Z któryś z fragmentów Archipelag Gułag z tego co kojarzę, Sołżenicyn podważał słuszność małżeństwa. Niestety nie pamiętam, który to rozdział, lecz zaciekawiony lekturą sięgnę po biografię- Sołżenicyn. Dusza na wygnaniu, aby sprawdzić punkt widzenia autora na pewne sprawy przedstawione przez pierwszą żonę.

Na koniec tak melancholijnie, smutno czyta się pewne wątki osobiste tych ludzi, myśląc o tym jak im bezpowrotnie życie minęło, w jakich trudnych czasach żyli, i to, że już tych ludzi nie ma wśród nas...

Bardzo dobra książka, forma pamiętnika, czyta się ją lekko i przyjemnie.
Mam wrażenie, że książka jest autentyczna autorka nie próbuje na siłę krytykować swojego byłego męża- artystę, często go też chwali, dlatego też przekaż stworzony przez p. Natalie jak dla mnie jest prawdziwy. Niestety moje wrażenia dotyczące Sołżenicyna trochę się zmieniły po tej lekturze, wydaje mi...

Dla każdego miłośnika Sołżenicyna książka obowiązkowa. Autorka, była żona pisarza, przybliża Sołżenicyna od strony psychologicznej, osobowościowej i charakterologicznej i konfrontuje życie pisarza z jego twórczością, realia z mistyfikacjami.

Dla każdego miłośnika Sołżenicyna książka obowiązkowa. Autorka, była żona pisarza, przybliża Sołżenicyna od strony psychologicznej, osobowościowej i charakterologicznej i konfrontuje życie pisarza z jego twórczością, realia z mistyfikacjami.

Nie przeczytałam i nie wiem czy przeczytam. Recenzje czytelników zachwalające pióro pani/panów piszących tę "książkę" pokazują, że czekiści osiągnęli już założony cel....
http://www.andsol.org/polski/sania.html

Nie przeczytałam i nie wiem czy przeczytam. Recenzje czytelników zachwalające pióro pani/panów piszących tę "książkę" pokazują, że czekiści osiągnęli już założony cel....
http://www.andsol.org/polski/sania.html