Niby jest ponuro, ale w sumie dosyć pogodnie i statecznie. Bardziej dramat społeczny, aniżeli s-f. Niby są wszystkie zagrożenia związane z upadkiem cywilizacji, czyli zezwierzęcenie, rozpad dużych skupisk społecznych, gwałty, handel ludźmi, rozboje, brak prawa i rządy podejrzanych typów, jednak podane jest to w formie geriatrycznej (za wyjątkiem oczywiście rozdziałów retrospekcyjnych). Przez książkę przewija się tabun mniej lub bardziej wiekowych, bezzębnych dziadów kalwaryjskich (tudzież bab), ale na szczęście my mamy do czynienia z najmłodszymi (nieco ponad 50 lat) i najatrakcyjniejszymi przedstawicielami zdziadziałego społeczeństwa, tj. Siwobrodym i jego żoną.
Wizja Aldissa chociaż wiekowa (sic!) jest spójna i dobrze się to czyta, brak fajerwerków typowych dla literatury postapokaliptycznej jest przesłonięty bardzo dobrze rozpisaną i sympatyczną parą głównych bohaterów.
Czegoś mi zabrakło, może więcej akcji, a mniej nie najwyższych lotów filozofii, ale można spokojnie polecić miłośnikom gatunku.

Niby jest ponuro, ale w sumie dosyć pogodnie i statecznie. Bardziej dramat społeczny, aniżeli s-f. Niby są wszystkie zagrożenia związane z upadkiem cywilizacji, czyli zezwierzęcenie, rozpad dużych skupisk społecznych, gwałty, handel ludźmi, rozboje, brak prawa i rządy podejrzanych typów, jednak podane jest to w formie geriatrycznej (za wyjątkiem oczywiście rozdziałów...