O ile darzę dość dużą sympatią książkowe, jak i growe przygody Geralta tak ten komiks jakoś niespecjalnie zrobił na mnie wrażenie.

Pierwsze co się może rzucić w oczy to fakt, że postaci Geralta jest tu naprawdę niewiele, ale szczerze nie przeszkadzało to w żadnym stopniu w lekturze. Zamiast tego dostajemy historie Korina i Visenny. Czy jest ona ciekawa? Szczerze to tak niespecjalnie. Owszem da się ją przeczytać, jednak ani ona wielce nie wciąga czytelnika, ani nie zapada jakoś w pamięci. Ot taka historyjka na raz, może dwa razy.

Warto również wspomnieć o kresce Bogusława Polcha. Co mogę o niej powiedzieć? Jest dość specyficzna i trzeba się do niej przyzwyczaić. Gdy już się to zrobi, lektura idzie o wiele szybciej. Same tła, jak i plenery są rzeczywiście bardzo ładne, niestety nie można tego samego powiedzieć o twarzach postaci. Są one narysowane, tak jak wcześniej wspominałem w specyficzny sposób — czasami wygląda lepiej, a czasami wręcz brzydko czy też karykaturalnie. Jednak wszystko jest kwestią przyzwyczajenia.

Komiks może i jest uznawany za kultowy, jednak tak naprawdę nie jest to jakieś arcydzieło. Po prostu zwykły komiks do poczytania w wolnym czasie. Polecam go raczej wielkim fanom świata stworzonego przez Andrzeja Sapkowskiego. Oni jeszcze mogą znaleźć w jego czytaniu jakąś radość, reszta raczej nie będzie specjalnie zachwycona lekturą.

O ile darzę dość dużą sympatią książkowe, jak i growe przygody Geralta tak ten komiks jakoś niespecjalnie zrobił na mnie wrażenie.

Pierwsze co się może rzucić w oczy to fakt, że postaci Geralta jest tu naprawdę niewiele, ale szczerze nie przeszkadzało to w żadnym stopniu w lekturze. Zamiast tego dostajemy historie Korina i Visenny. Czy jest ona ciekawa? Szczerze to tak...