Duuuużo słabsza część od tych wcześniejszych... Choć stwierdzenie, że ludzie wolą iluzję od prawdy jest trafne. Rozumiem rozterki (i wspomnienia) Wiedźmina, jednak wprowadzały one tylko chaos.

Duuuużo słabsza część od tych wcześniejszych... Choć stwierdzenie, że ludzie wolą iluzję od prawdy jest trafne. Rozumiem rozterki (i wspomnienia) Wiedźmina, jednak wprowadzały one tylko chaos.

Ciekawy komiks. Taki stonowany i refleksyjny. Trochę zgrzytało mi zakończenie, wybrzmiałoby lepiej, gdyby komiks nie był częścią dłuższej serii.

Ciekawy komiks. Taki stonowany i refleksyjny. Trochę zgrzytało mi zakończenie, wybrzmiałoby lepiej, gdyby komiks nie był częścią dłuższej serii.

Powrót do formy po słabiutkim tomie czwartym, choć należy zaznaczyć, że nie jest to komiks dla każdego fana Wiedźmina (i stąd pewnie zaskakująco niskie oceny). Typowe dla serii intryga i klimat zostały tu zepchnięte nieco na bok, w zamian położono pewien nacisk na analizę psychologiczną Geralta (który, muszę to niestety zaznaczyć, nie zawsze zachowuje się w 100% tak, jak można by tego oczekiwać po książkach lub grach). Mamy tu również, chyba po raz pierwszy w serii, wyraźną zabawę z formą (chcąc uniknąć spoilerów nie będę pisać, jaką dokładnie). W skrócie, tom piąty stanowi swego rodzaju eksperyment, który, choć niepozbawiony wad (wspomniany wyżej, momentami dziwny Geralt),uznałbym jednak za udany, a już na pewno interesujący.

Gdyby tylko rysunki nie były tak słabe... Rozumiem, że każdy ma swój styl, i podobało mi się podejście każdego z artystów zatrudnionych przy poprzednich komiksach. Ale tym razem nie jest inaczej, jest po prostu gorzej.

Powrót do formy po słabiutkim tomie czwartym, choć należy zaznaczyć, że nie jest to komiks dla każdego fana Wiedźmina (i stąd pewnie zaskakująco niskie oceny). Typowe dla serii intryga i klimat zostały tu zepchnięte nieco na bok, w zamian położono pewien nacisk na analizę psychologiczną Geralta (który, muszę to niestety zaznaczyć, nie zawsze zachowuje się w 100% tak, jak...

Najgorszy komiks w tej serii, mimo, że jeden z najładniejszą kreską w mojej opinii.

Najgorszy komiks w tej serii, mimo, że jeden z najładniejszą kreską w mojej opinii.

W tym miejscu seria zaliczyła ogromny regres. Historia jest pogmatwana, trzeba kilka razy przeczytać, żeby zrozumieć, nie ułatwiają tego dziury fabularne. Kreska też jest mniej dokładna, postacie są narysowane na szybko.

W tym miejscu seria zaliczyła ogromny regres. Historia jest pogmatwana, trzeba kilka razy przeczytać, żeby zrozumieć, nie ułatwiają tego dziury fabularne. Kreska też jest mniej dokładna, postacie są narysowane na szybko.

Najgorsza jak do tej pory historia, ale zapytacie dlaczego. No więc, fabuła nic a nic nie wciąga, akcja dzieje się wolno, historia nie wnosi nic świeżego, podane w sposób mocno liryczny do tego chaotyczne monologi, ktoś tu popsuł serie.

Najgorsza jak do tej pory historia, ale zapytacie dlaczego. No więc, fabuła nic a nic nie wciąga, akcja dzieje się wolno, historia nie wnosi nic świeżego, podane w sposób mocno liryczny do tego chaotyczne monologi, ktoś tu popsuł serie.

Chyba najlepiej napisany fabularnie komiks o Wiedźminie.

Geralt w trakcie podróży trafia do miasteczka, w którym giną chłopcy, a podejrzewane są o to mglaki, tak więc 'parszywy odmieniec' przyjmuje zlecenie i stara się uwolnić wioskę od potworów. Niby zwyczajne wiedźminskie zlecenie, ale moralne wybory i ukazanie ludzkiego nieszczęścia było tutaj szalenie dobre, musiałem zebrać myśli po przeczytaniu, bo wszedł trochę za mocno.

Jak dla mnie komiks genialny, serdecznie polecam!

Chyba najlepiej napisany fabularnie komiks o Wiedźminie.

Geralt w trakcie podróży trafia do miasteczka, w którym giną chłopcy, a podejrzewane są o to mglaki, tak więc 'parszywy odmieniec' przyjmuje zlecenie i stara się uwolnić wioskę od potworów. Niby zwyczajne wiedźminskie zlecenie, ale moralne wybory i ukazanie ludzkiego nieszczęścia było tutaj szalenie dobre, musiałem...

zajebiste, baaardzo dziwne i brutalne. samotny wiedźmin i zmieniający się świat, który się rozpada.

zajebiste, baaardzo dziwne i brutalne. samotny wiedźmin i zmieniający się świat, który się rozpada.

Wiedźmin. Zatarte Lisioły
.
To już piąta przygoda Lisioła w świecie komiksowego wiedźmina, toteż futrzak odważnie wkroczył na strony piątego tomu i od razu zderzył się z nieciekawą oprawą graficzną. Jednak to dopiero początek problemów!
.
Przez cały komiks w tle snuta jest osobna opowieść, pojawiają się jej fragmenty i dopiero pod koniec sprawa jest wyjaśniana. Lisioła jednak to irytowało, bo nie wiadomo, o kim jest mowa w danym fragmencie. Mówienie o przeszłości i złych wspomnieniach pasuje do wszystkich, w tym – a raczej zwłaszcza –do Geralta, ale tym razem ten uniwersalizm futrzaka nie urzekł. Podobnie sprawa wygląda z motywem przewodnim, czyli życiem w zgodzie ze sobą, znane również pod nazwą czy warto być wiedźminem? W poszukiwaniu odpowiedzi na to pytanie Lisioł towarzyszył Geraltowi w wyszynku, gdzie rozpoczęło się mało eleganckie poszukiwanie pracy. Niespodziewanie przerodziło się ono w propozycję rybacką.
.
Zew wiedźmiństwa jednak odezwał się w tle i przybył posłaniec z wezwaniem o pomoc. Potwory, oczywiście, że potwory. No przecież by nie szukali wiedźmina, gdyby mieli problem z nadmiarem alkoholu prawda? W ten sposób Lisioł przybył do Bardżewa. Od razu rzuciło się w oczy Lisiołowi, że pani burmistrz jest coś zbyt miła. Sami mieszkańcy twierdzą, że w raju mieszkają i w dodatku są mili. Dziwne, bardzo dziwne, ale nie tak, jak powracający w kółko ten sam problem. Klątwa? Magia? Podatki? Tego musicie się dowiedzieć sami, czytając piąty tom przygód Geralta.
.
Lisioł jednak będzie szczery. Ten tom go nie urzekł tak, jak poprzednie. Nie tylko nieciekawa kreska miała w tym udział. Niestety sama historia również nie porwała futrzaka. Zwłaszcza końcówka to jakiś chaos. Przeskoki czasowe, a raczej iluzyjne i już nie wiadomo, kto żyje, a kto nie. Dołączone na końcu arty chciały wygryźć Lisiołowi oczy. Tego nie jest w stanie wynagrodzić futrzakowi bonus pod postacią dwóch wywiadów. Być może Lisioł nie jest w stanie docenić głębokiej filozofii tej historii, dlatego najlepiej ocenić to samemu.

Wiedźmin. Zatarte Lisioły
.
To już piąta przygoda Lisioła w świecie komiksowego wiedźmina, toteż futrzak odważnie wkroczył na strony piątego tomu i od razu zderzył się z nieciekawą oprawą graficzną. Jednak to dopiero początek problemów!
.
Przez cały komiks w tle snuta jest osobna opowieść, pojawiają się jej fragmenty i dopiero pod koniec sprawa jest wyjaśniana. Lisioła...

Fantastyczny zeszyt!
Uwielbiam historię z ukrytym motywem kiedy to ktoś próbuje Geralta traktować jak zwykłego najemnika który ma ślepo wykonywać polecenia bez zadawania pytań, a Geralt, jak to Geralt robi swoje jak zawsze odkrywając całą prawdę.
Piąty zeszyt z serii raczy nas dość mroczną, brutalną ale i przygnębiającą historią więcej niż jednego człowieka. Wątek główny dotyczy bohaterów jak i samego Geralta po części. Przyjemna kreska, opowieść zapadająca w pamięć i pozostawiająca po sobie ślad.
Bardzo podobała mi się gratka na końcu, wywiad ze scenarzystą - Bartoszem Sztyborem oraz Rafałem Jakim - dyrektorem d.s. spraw rozwoju i biznesu. Wywiady pozwoliły uchylić zasłonę procesu tworzenia i poznać trochę ludzi, którzy dwoją się i troją by sprawić fanom radość :)
Bardzo dobry komiks, polecam serdecznie.

Fantastyczny zeszyt!
Uwielbiam historię z ukrytym motywem kiedy to ktoś próbuje Geralta traktować jak zwykłego najemnika który ma ślepo wykonywać polecenia bez zadawania pytań, a Geralt, jak to Geralt robi swoje jak zawsze odkrywając całą prawdę.
Piąty zeszyt z serii raczy nas dość mroczną, brutalną ale i przygnębiającą historią więcej niż jednego człowieka. Wątek główny...