Dla wielu najgorszy ale to nieprawda bo gorsze są epizody 21 i 31. To nie jest ten sam Tytus, który poprawiał dwójkę z geografii czy został dziennikarzem. To jakiś prymitywny, nieciekawy lump, który obiera za swą laskę brzydką babę.

Dla wielu najgorszy ale to nieprawda bo gorsze są epizody 21 i 31. To nie jest ten sam Tytus, który poprawiał dwójkę z geografii czy został dziennikarzem. To jakiś prymitywny, nieciekawy lump, który obiera za swą laskę brzydką babę.

Nigdy nie miałem okazji sięgnąć po tego Tytusa. No, może i miałem okazję, ale jakoś się broniłem, bo jednak to już nie to samo… Jednak gdy Córeczka przeczytała, pomyślałem, że ojciec nie może być gorszy, skoro sam zaraził dziecko miłością do komiksów :-) I co? Nie było tak źle, jak się spodziewałem. Już nie ta kreska, nie ten humor, ale zdarzyło się, że kilka razy kąciki ust drgnęły w nieśmiałym uśmiechu. Poza tym dziecku się podobało, a to nadal mój ukochany Papcio, więc daję 6!

Nigdy nie miałem okazji sięgnąć po tego Tytusa. No, może i miałem okazję, ale jakoś się broniłem, bo jednak to już nie to samo… Jednak gdy Córeczka przeczytała, pomyślałem, że ojciec nie może być gorszy, skoro sam zaraził dziecko miłością do komiksów :-) I co? Nie było tak źle, jak się spodziewałem. Już nie ta kreska, nie ten humor, ale zdarzyło się, że kilka razy kąciki...

Niestety to chyba jeden z najsłabszych zeszytów z serii. Kompletnie nie przekonuje mnie pomysł z ożenkiem Tytusa. Może dlatego, ze zasługiwał na ładniejszą małżonkę i równie zabawną jak on ? Czytelnicy starszych komiksów pamiętają, że sympatycznemu szympansowi nieobce były porywy serca, choćby zakochanie w manekinie krawieckim po ukłuciu strzałą Amora czy nawet modelka w tomie o uplastycznieniu. Tymczasem humor jest przyciężki i raczej dedykowany do starszych czytelników.

Niestety to chyba jeden z najsłabszych zeszytów z serii. Kompletnie nie przekonuje mnie pomysł z ożenkiem Tytusa. Może dlatego, ze zasługiwał na ładniejszą małżonkę i równie zabawną jak on ? Czytelnicy starszych komiksów pamiętają, że sympatycznemu szympansowi nieobce były porywy serca, choćby zakochanie w manekinie krawieckim po ukłuciu strzałą Amora czy nawet modelka w...

Akurat to pamiętam bardzo dobrze - ten tom wywoływał u mnie lekkie obrzydzenie od najmłodszych lat... Głównie za sprawą narzeczonej naszego Tytusa.

Akurat to pamiętam bardzo dobrze - ten tom wywoływał u mnie lekkie obrzydzenie od najmłodszych lat... Głównie za sprawą narzeczonej naszego Tytusa.

J

J

Najbardziej abstrakcyjna część przygód Tytusa. Rozpoczyna się poszukiwaniem duszy dla szympansa, prowadzi przez piekło, niebo i Hawaje a kończy się stworzeniem Szympansi - towarzyszki życia Tytusa.

Najbardziej abstrakcyjna część przygód Tytusa. Rozpoczyna się poszukiwaniem duszy dla szympansa, prowadzi przez piekło, niebo i Hawaje a kończy się stworzeniem Szympansi - towarzyszki życia Tytusa.

Ta część ostatecznie zabiła we mnie i głęboko pogrzebała sentyment i uwielbienie do "Tytusa, Romka i A'Tomka". Po pozostałe jakie się pojawiły zdecydowanie nie sięgnę, a wysoce wątpliwe jest, że kiedykolwiek najdzie mnie ochota na powrót do tych czytanych wcześniej.

Cóż, tak właśnie umierają legendy...

Ta część ostatecznie zabiła we mnie i głęboko pogrzebała sentyment i uwielbienie do "Tytusa, Romka i A'Tomka". Po pozostałe jakie się pojawiły zdecydowanie nie sięgnę, a wysoce wątpliwe jest, że kiedykolwiek najdzie mnie ochota na powrót do tych czytanych wcześniej.

Cóż, tak właśnie umierają legendy...

Ostatni gwóźdź do tytusowej trumny. Kolejnych już nie czytałem, bo mógłbym tego nie przeżyć. Warto księgi I-XX (większość znakomita). Resztę można odpuścić (a żeniącego się Tytusa wręcz trzeba).

Ostatni gwóźdź do tytusowej trumny. Kolejnych już nie czytałem, bo mógłbym tego nie przeżyć. Warto księgi I-XX (większość znakomita). Resztę można odpuścić (a żeniącego się Tytusa wręcz trzeba).

TYTUS OBECNY DUCHEM I CIAŁEM

To chyba najmocniejszy z tomów Tytusa. Kiedy przeczytałem go w młodości, mając niespełna lat 12 – wtedy jeszcze we fragmentach w jakiejś gazecie, które wycięte posiadam do tej pory – zrobił na mnie wielkie wrażenie. Aż kupiłem tom, by w pełni poznać tą historię. Było to przy okazji moje pierwsze spotkanie z tą serią. I teraz, gdy po latach znów czytam ten tom, wrażenie jakie robi jest niemniejsze niż wtedy.

Tytus wszedł już w wiek XXI, a jednak nadal nie jest uczłowieczony. Poszukiwania żony, choć kandydatek na to stanowisko jest wiele, nie przynoszą rezultatów. Czegoś brakuje. Czego? Duszy! Z żelazka się nie nadaje, więc profesor T’Alent wynajduje duszę elektroniczną. W trakcie wgrywania jej Tytusowi, nasz człekokształtny mdleje, a dusza ulatuje w kosmos. Bramy do Nieba i Czyśćca są przed nią zamknięte, ale Piekło chętnie przygarnia postnego bohatera. I tak Tytus zaczyna realizować program, który zapewni mu pozycję wśród piekielnej braci…

Mało wychowawczo to brzmi, a wręcz kontrowersyjnie, jeśli się pomyśli, że to seria dla dzieci, która z założenia miała bawiąc uczyć, a nade wszystko wychowywać. Moralizować. I to nadal jest obecne, a jednak Papcio Chmiel przekroczył też wiele granic, jakich nie przekraczał dotychczas. czarny humor to jedno, ba, jest nawet włamanie do kostnicy i kradzież zwłokom kosmka włosów w konaniu Tytusa. Druga rzecz to nuta erotyki, gdzie pojawiają się sceny topless. Zupełnie jakby seria dorosła wraz z wiekiem. I choć może wydawać się, że te elementy nie współgrają ze sobą, całość jest smakowita i tak udana, że dla mnie prywatnie to najlepszy tom serii. Odważny, dla bardziej dorosłego czytelnika, z nutą dydaktyzmu i udaną szatą graficzną.

Polecam, choć raczej nie dla najmłodszych czytelników, lepiej by ci zaczęli od pierwszych ksiąg i z wiekiem dotarli do tej.

Recenzja także na moim blogu http://ksiazkarnia.blog.pl/2016/04/05/tytus-romek-i-atomek-ksiega-xxv-tytus-sie-zeni-henryk-jerzy-chmielewski/

TYTUS OBECNY DUCHEM I CIAŁEM

To chyba najmocniejszy z tomów Tytusa. Kiedy przeczytałem go w młodości, mając niespełna lat 12 – wtedy jeszcze we fragmentach w jakiejś gazecie, które wycięte posiadam do tej pory – zrobił na mnie wielkie wrażenie. Aż kupiłem tom, by w pełni poznać tą historię. Było to przy okazji moje pierwsze spotkanie z tą serią. I teraz, gdy po latach znów...

Nie wiem jak ocenić ten komiks. Z jednej strony niezły jest cały, obszerny wątek duszy Tytusa błąkającej się po rajach, czyśćcach i piekłach, jak jakiś skrzywiony bohater Dantego, z drugiej cały wątek ślubu i fatalnie narysowanej narzeczonej woła o pomstę do nieba, co też ten Papcio wyczynia, ani to śmieszne, ani ciekawe, a pani młoda ma tragiczne imię i wygląda jak z teatrzyka kukiełkowego.

Lepsiejsze wstawki - "duszno mi", "jestem zlustrowana dusza i chcę się dostać do niebieskiego raju, w czerwonym już byłam", "duszo, nie upadaj na duchu", "Boruta. Grzechy główne"

Nie wiem jak ocenić ten komiks. Z jednej strony niezły jest cały, obszerny wątek duszy Tytusa błąkającej się po rajach, czyśćcach i piekłach, jak jakiś skrzywiony bohater Dantego, z drugiej cały wątek ślubu i fatalnie narysowanej narzeczonej woła o pomstę do nieba, co też ten Papcio wyczynia, ani to śmieszne, ani ciekawe, a pani młoda ma tragiczne imię i wygląda jak z...