Kiedy po raz usłyszałem o tej książce, od razu chciałem ją mieć. Haczykiem, na który się złapałem była nietypowa konstrukcja książki - najpierw powinno czytać się ją normalnie (56 pierwszych rozdziałów), a potem z kluczem (między każdy 56 rozdziałów dodaje się pewna liczba dodatkowych rozdziałów - dużo krótszych od "podstawki" - znajdujących się na końcu książki i dozowanych wg "instrukcji obsługi").

Pomysł wydał mi się fascynujący. Oczyma wyobraźni widziałem już książkę, która czytana dwukrotnie zupełnie zmienia swoje znaczenie, poznajemy nowe fakty, nowe motywacje bohaterów i ta sama historia nabiera zupełnie innego blasku. Zakochałem się w tej książce zanim jeszcze wziąłem ją do ręki.

Tym bardziej bolesne zatem było zderzenie z rzeczywistością. Książka jest niewiarygodnie nudna, o kompletnie niczym. Nie dzieje się nic, absolutnie nic, bohaterowie prowadzą jakieś przeintelektualizowane monologi, narrator snuje wspomnienia zamieniając zdanie w stylu "poszedłem do kuchni po cukier" na trzystronnicową epistołę. Akcji jako takiej nie ma, nie wiadomo kto, co z kim i po co.

Rozczarowany i zdesperowany przekartkowałem klucz licząc, że być może on coś będzie w stanie zmienić w moim odbiorze książki. Nie, nie zmienił. Jest jeszcze gorszy. Większość z dodatkowych rozdziałów albo jest utrzymana w podobnym stylu, albo też składa się jedynie z jakichś nic nie wnoszący do fabuły cytatów z literatury.

Wiem, że istnieje jakaś mniejszość gotowa nie tylko zaakceptować, ale nawet oczarować się tym stylem. Myślę, że w sporej części ta grupa pokryje się z wielbicielami "W poszukiwaniu straconego czasu" Prousta. Dla mnie - ten sam typ literatury, kompletnie oderwany od tego, czego ja od książki oczekuję.

Daję dwie gwiazdki, a nie jedną tylko za fajny pomysł na czytanie książki dwa razy, za każdym razem z innymi emocjami i innym odbiorem. Może ktoś to kiedyś wykorzysta i napisze coś ciekawszego wykorzystując ten genialny jakby nie było pomysł.

Ja wysiadłem po ok. 50 stronach. Raczej nie wrócę.

Kiedy po raz usłyszałem o tej książce, od razu chciałem ją mieć. Haczykiem, na który się złapałem była nietypowa konstrukcja książki - najpierw powinno czytać się ją normalnie (56 pierwszych rozdziałów), a potem z kluczem (między każdy 56 rozdziałów dodaje się pewna liczba dodatkowych rozdziałów - dużo krótszych od "podstawki" - znajdujących się na końcu książki i...