Zarzucam sobie, że czasami, a nawet w pierwszej połowie często oddalałam się myślami od treści, bywałam nieobecna. Nie wiem czy to do końca moja wina, ale niech będzie, że moja, czy też winą jest ogromne zagęszczenie słów w bardzo obszernej opowieści. Z jednej więc strony uważam, że jest to dzieło wielkie, z niezwykłą historią, z drugiej zaś nie do końca udźwignęłam jej ciężar.
W gęstwinie słów (zapewne 99% to zdania wielokrotnie złożone) czasami brakowało mi oddechu, chwili wytchnienia, aczkolwiek język autora jest piękny.
Bracia, ojciec - Thomas Sutpen, Negry - więc rasizm, wojna, jest i siostra, i ciotka i wiele więcej postaci, których czasami nie rozpoznawałam. Jest dramat. Jest zmienność narratorów, czasów.
Jakże mylne było moje rozumowanie zachowań, przetarłam oczy dopiero pod koniec książki, chociaż to autor taką mnogość interpretacji nawarstwiał. Henry jest tu jak syn biblijnego Davida i cała ta historia Thomasa przypomina biblijną opowieść. Dlaczego doszło do dramatu? Wyjaśniło mi to dopiero ostatecznie zakończenie.
Powtórzę. Opowieść NIEZWYKŁA i pięknym językiem opowiedziana.
Do moich ulubionych pokazanych tu wydarzeń należą te dotyczące ciotki Rosy oraz końcowe Charlesa Bona.
Moje zagubienie co do bohaterów ostatecznie rozpłynęło się gdy na końcu autor przedstawia chronologię wydarzeń i genealogię postaci. Lektura trudna. Ja ją polecam.
Myślę, że kiedyś przeczytam ponownie, aby zrozumieć to czego nie dostrzegłam teraz i moja ocena będzie maksymalna, im więcej książek autora czytam, tym bardziej jestem tego pewna.

"Jej życie i moje życie są po to, żeby istnieć w kręgu twojego życia i żeby twoim życiem się karmić."

Zarzucam sobie, że czasami, a nawet w pierwszej połowie często oddalałam się myślami od treści, bywałam nieobecna. Nie wiem czy to do końca moja wina, ale niech będzie, że moja, czy też winą jest ogromne zagęszczenie słów w bardzo obszernej opowieści. Z jednej więc strony uważam, że jest to dzieło wielkie, z niezwykłą historią, z drugiej zaś nie do końca udźwignęłam jej...