Od czego by tu zacząć? Może od tego, że jedna minusowa gwiazdka jest za zmarnowany potencjał, a reszta...

Lena żyje w świecie, w którym miłość jest chorobą, a każdy w wieku osiemnastu lat otrzymuje na nią szczepionkę. Dziewczyna nie może doczekać się tego dnia, bardzo pragnie już być bezpieczna i szczęśliwa. Czy jednak właśnie to co ją czeka można nazwać szczęściem? Niedługo przed zabiegiem spotyka Aleksa, który podda w wątpliwość wszystkie zasady, w które tak gorliwie wierzyła...

Byłam wprost zakochana w pomyśle autorki. Oryginalny i intrygujący. Liczyłam na dodanie tej pozycji do ulubionych albo przynajmniej miło zapamiętaną lekturę. Co więc poszło nie tak? Zacznijmy od stylu i narracji. O tym pierwszym za dużo powiedzieć nie mogę, ot co, prosty, łatwo się czytało. Nie zły, ale też nie jakiś wyróżniający się. Niestety jednak, autorka uczyniła narratorką główną bohaterkę i napisała to w czasie teraźniejszym, co dla mnie zwykle jest od razu dużym minusem *są wyjątki, ale ta pozycja do nich nie należy*. Lena jest irytująca, o czym za chwilę, co sprawia, że i narracja dużo traci. A w kwestii bohaterki, jest płytka, naiwna, nierozsądna *choć próbuje by było na odwrót* i bardzo schematyczna. Ogólnie żadna postać jakoś specjalnie ,,żywa" czy po prostu warta uwagi mi się nie wydała, ale w przypadku Leny i jej najlepszej przyjaciółki schemat raził mnie z daleka, i to tak, że stał się jednym z głównych minusów. Otóż jak już wiemy, nasza główna bohaterka jest zwolenniczką leczenia miłości i uważa ją za chorobę, a jak możemy się domyślić, zmieni zdanie. Zaś jej przyjaciółka łamie czasami prawo, a jej opinia odnośnie zabiegu nie jest jednoznacznie pozytywna. Kiedy jednak przychodzi co do czego, ,,magicznie" okazuje się, że nasza bohaterka jest urodzoną rebeliantką, potrzebowała tylko to odkryć, a Hana *przyjaciółka* nie jest chyba tak pewna swego. Podwójnie wkurza mnie takie rozwiązanie, bo po pierwsze robi z bohaterki ,,jestem taka do niczego, a nie chwila, jednak jestem super i moi bliscy mnie podziwiają i są dumni". Nie lubię takich przekonanych o własnej beznadziejności lasek, które ,,tak naprawdę, w głębi duszy" zawsze były odważne i cudowne, nie żeby czytelnik miał okazję zauważyć. Drugim minusem jest umniejszanie wartości przyjaciółki, bo polubiłam Hanę i przykro mi było, gdy nagle autorka zrobiła z niej jakieś miękkie kluchy. 
Ogółem jeśli chodzi o przemianę Leny to jest to również nurtujący proces, ale może w tej kwestii jestem nieobiektywna. 
Fabuła całkiem w porządku, dość długo się rozkręcała, ale rozumiem, że to pierwszy tom i autorka chciała się skupić na innych kwestiach. Świat jest dobrze zarysowany, nie mamy dużo informacji, ale to ze względu na prowadzoną przez Lenę narrację, wiemy w końcu tyle co ona. Znana nam część jest w każdym razie zbudowana starannie i ciekawie.
Wątek romantyczny mi się podobał, Aleks jest jedną z lepszych postaci i nie podchodzi ZA BARDZO pod ,,typowego macho", sprawia nawet realne wrażenie.
Trochę żałuję, że nie został rozbudowany wątek Grace, mam jednak nadzieję, że będzie jej więcej w następnych tomach *o ile je przeczytam*. 
Uczucia Leny w związku z rzeczami, które straci po zabiegu były trafnie pokazane, miło, że autorka nie zapomniała o bieganiu, muzyce itp. koncentrując się tylko na związku z Aleksem.
Podsumowując, nie było tak źle, choć jestem trochę rozczarowana, a opis drugiej części niesie jeszcze więcej typowo młodzieżówkowej schematyczności i trochę odstrasza. Choć oczywiście zgadłam ten niespodziewany zwrot akcji, który zachodzi w następnej części i ,,dramatyczny" wątek wynikający z niego w trzeciej. To trochę psuje moje ogólne wrażenie, ale nie dotyczy stricte tej części, więc za to gwiazdek nie odejmuje. Teraz bije się z myślami czy czytać dalej. Może będzie lepiej.

Od czego by tu zacząć? Może od tego, że jedna minusowa gwiazdka jest za zmarnowany potencjał, a reszta...

Lena żyje w świecie, w którym miłość jest chorobą, a każdy w wieku osiemnastu lat otrzymuje na nią szczepionkę. Dziewczyna nie może doczekać się tego dnia, bardzo pragnie już być bezpieczna i szczęśliwa. Czy jednak właśnie to co ją czeka można nazwać szczęściem?...