Zbyt szeroki zakres temaytyczny jak na te niecałe 500 stron.

Nie jest tak, żeby po przeczytaniu pozostostawało wrażenie, że książka była o wszystkim i o niczym ale w tej objętości autor próbował upchnąć zdecydowanie za dużo: historię pornografii począwszy od starożytności do współczesności, fenomen internetu i jeszcze dodać do tego analizę socjologiczną pornografii i prawodastwa schodząc na tematy feminizmu, walki o prawa kobiet i historię opisu tych zjawisk w socjologii. To musiało wyjść zbyt płytko choć nie we wszystkich fragmentach. Najlepsze rozdziały to te o wieku XX, pedofilii, BDSM. Ale już historii pornografii w starożytności brakuje choćby nakreślenia tematu Egiptu. Rozdział o tabu i parafiliach to totalne łapu-capu.

1000 stron małym drukiem- może by to się udało.
A tak- podkreślana jest wyjątkowa transgresywność pornografii i to, że odbija trendy społeczne i ludzkie potrzeby, lęki. Cóż- całość ludzkiej kultury to robi- w ten sam sposób można mówić o książkach fantasy, muzyce rockowej, pokoleniu dzieci kwiatów, komiksów o superbohaterach, kinematografii amerykańskiej, horrorach, disco polo.
"Pornografia korzystała z wielu mediów, pornografia jest trangresywna". W wielu innych książkach takie stwierdzenia to punkt wyjścia do rozważań- tu takie banalne stwierdzenia nieraz zamykają rozdziały.

"Pornografia" to nakreślenie tematu. Jeżeli potratkujemy książkę w ten sposób to Nijakowski w nakreślaniu jest bardzo dobry.
Autor mimo prolewicowych orientacji i zanurzenia w badaniach gender studies zachowuje pełną obiektywność. Przytacza różne źródła i nie waha się rzeczowo skrytykować jeżeli są przestarzałe lub w swoich "postępowych" zapędach brną w ślepe uliczki. Świetnie pokazuje choćby absurdy paniki moralnej związanej z pedofilią czy skrajne odłamy feminizmu tropiące heretyków (heretyczki).

W opisie historycznym Nijakowski moim zdaniem nie ustrzegł się charakterystycznego dla rozmytych pojęciowo dziedzin humanistycznych "cherry picking"- na tej zasadzie z jaką dobiera czasem przykłady można by opisać Rosję z początku XX wieku jako epokę Rasputina a dzisiejsze czasy jako czasy zabawy w słoneczko. Bataille i Foucault przytaczani tu raz po raz to byli myśliciele wybitni ale historykami nie byli i mieli swoje zboczenia narracyjne, które czasem ich wiodły hen hen daleko.

Pomimo wszystkich minusików jakie przytoczyłem książkę polecam. Najbardziej cenne są w niej wszystkie przypisy. Z chęcią zapoznam się choć z częścią wymienionych źródeł- artykułami, filmami dokumentalnymi, książkami. "Pornografia" nie jest może źródłem głębokiej wiedzy ale na pewno jest dobrą, solidną bazą do poszukiwań dla zainteresowanych poruszanymi w książce tematami.

Zbyt szeroki zakres temaytyczny jak na te niecałe 500 stron.

Nie jest tak, żeby po przeczytaniu pozostostawało wrażenie, że książka była o wszystkim i o niczym ale w tej objętości autor próbował upchnąć zdecydowanie za dużo: historię pornografii począwszy od starożytności do współczesności, fenomen internetu i jeszcze dodać do tego analizę socjologiczną pornografii i...