Trudno jest mi o takiej książce pisać udając, że jestem w stanie oddać jej sprawiedliwość - po prostu nie jestem dość kompetentny. Mogę natomiast napisać kilka słów na temat moich odczuć względem niej i względem nauki (a raczej nauczania nauki) jako takiej.

Jedne fragmenty tej książki (według słów autorów pisanej z myślą o humanistach) czytałem z większym zrozumieniem niż inne - być może więcej pojąłbym, gdyby tą samą wiedzę starałby się wpoić mi cierpliwy nauczyciel - nie tylko pismem ale i słowem. I to jest refren, do którego wracam ostatnio coraz częściej - szczerze żałuję, że wiele zagadnień ze szkoły spłynęło po mnie jak woda po kaczce. Nie wiem, czy to moja wina (najprawdopodobniej),czy może metod nauczania, czy może nauczycieli. Fakt jest faktem - dopiero teraz wracam myślami do minionych czasów i czuję się głodny wiedzy, którą przecież dawno temu próbowano mi wpoić.

W czym problem? Tak jak wspomniałem, może tkwił we mnie - bo jakie dziecko lubi się uczyć? Ale może i sama metodyka nauczania jest (i była) nieintuicyjna? Książka "Siedem teorii..." ma bardzo ciekawą konstrukcję - każdy kolejny rozdział jest rozwinięciem założeń z poprzedniego lub próbą odpowiedzi na pytania, na które rozdział poprzedni nie był w stanie odpowiedzieć. To wydaje się takie naturalne - fizyka, matematyka, czy jakiekolwiek inne nauki biologiczne lub historyczne nie są zawieszone w przestrzeni. Odkrywcami i naukowcami nie kieruje chęć uprzykrzenia życia uczniom szkół, ale zwykła ciekawość i potrzeba zrozumienia tego, co widzą i czego sami doświadczają.

Przykładem, który wydaje mi się najbardziej rażącym jest matematyka. Jedni ją lubią, inni nie tolerują - argumentem tych ostatnich często jest oderwanie Królowej Nauk od życia (po co mi pochodne do obliczania reszty w sklepie?). A przecież matematyka, choćby zaawansowana, właśnie w tym najbardziej doświadczalnym życiu ma swój początek. Nawet najbardziej abstrakcyjne zagadnienia nie są sztuką dla sztuki - trygonometria, wielomiany, całki, macierze etc etc - to wszystko powstało jako narzędzia służące zrozumieniu świata. Tymczasem kilkanaście lat po ukończeniu liceum nadal nie wiem, po co szukałem miejsc zerowych, stycznych i po co przekształcałem jedną formę wielomianu w drugą. Jakie znaczenie ma to czy byłem w tym dobry czy nie?

To wszystko tyczy się też biologii i chemii, nie wspominając już o fizyce, która bez żenady prowadzona była na zasadzie zakuć-zdać-zapomnieć.

Smuci mnie to strasznie, ale pozostaje cieszyć się z tego, że są takie książki jak "Siedem teorii...", do których mogę zajrzeć teraz, po latach, i spróbować zrozumieć nieco więcej z otaczającego mnie świata. Szczerze polecam, mimo iż chwilami jest to lektura nad wyraz ciężka.

Trudno jest mi o takiej książce pisać udając, że jestem w stanie oddać jej sprawiedliwość - po prostu nie jestem dość kompetentny. Mogę natomiast napisać kilka słów na temat moich odczuć względem niej i względem nauki (a raczej nauczania nauki) jako takiej.

Jedne fragmenty tej książki (według słów autorów pisanej z myślą o humanistach) czytałem z większym zrozumieniem niż...

Książka o charakterze popularno-naukowym, napisana bardzo przystępnie. Autorzy podeszli w sposób opisowy do kilku najważniejszych koncepcji fizycznych opracowanych w ciągu ostatnich stuleci, omawiając je w powiązaniu z historycznym i filozoficznym kontekstem, w którym się zrodziły. Położono nacisk na ich źródła, sens i znaczenie oraz ich ograniczenia w opisywaniu fizycznych własności wszechświata. Poza dygresjami i przykładami stosunkowo niewiele mówione jest o praktycznym zastosowaniu nauki i o technice. Rzadko też szczegółowo rozważane są korzyści lub szkody płynące z nauki dla ludzkości. Książka nie zajmuje się też wpływem nauki i techniki na społeczeństwo, politykę czy też środowisko naturalne.

Bardzo przyjemna lektura pozwalająca zapoznać się z podstawowymi prawami fizycznymi bez sięgania do wzorów, skomplikowanych obliczeń ani rozbudowanych definicji. Pozycja dobra dla osób ciekawych, ale w razie gdyby ktoś chciał uzyskać prawdziwą wiedzę z jakiegoś tematu trzeba sięgnąć do rzeczywistych źródeł.

Książka o charakterze popularno-naukowym, napisana bardzo przystępnie. Autorzy podeszli w sposób opisowy do kilku najważniejszych koncepcji fizycznych opracowanych w ciągu ostatnich stuleci, omawiając je w powiązaniu z historycznym i filozoficznym kontekstem, w którym się zrodziły. Położono nacisk na ich źródła, sens i znaczenie oraz ich ograniczenia w opisywaniu fizycznych...

Książka bardzo przydatna dla osoby, która się tym interesuje, lecz wątpię by mogła zachęcić do fizyki kompletnego laika... Jest napisana dość trudnym językiem i narracja nie jest popularno-naukowa.

Książka bardzo przydatna dla osoby, która się tym interesuje, lecz wątpię by mogła zachęcić do fizyki kompletnego laika... Jest napisana dość trudnym językiem i narracja nie jest popularno-naukowa.