"Jesteś jedynym stałym punktem odniesienia w zmieniających się czasach" Sherlock do Watsona w opowiadaniu "Ostatni ukłon"

Wydanie to zawiera przedmowę Arthura Conan Doyle’a – która wiele wyjaśniła. Otóż dowiedziałam się, że opowiadania zawarte w „Dziennikach Sherlocka Holmesa”, zakończone potyczką z profesorem Moriatym, miały być ostatnie. Wreszcie autor określił swoje arcygenialne opowiadania jako „lżejsze formy literackie”.

Nie czytałam nic innego, co napisał Arthur Conan Doyle - i nie rozumiem dlaczego nie doceniał tego, że stworzył NAJGENIALNIEJSZEGO DETEKTYWA WSZECH CZASÓW. Kiedy piszę o Sherlocku – że jest archetypem detektywa – to nie jest to komplement, ale jest to szczera prawda. Przecież wszyscy późniejsi detektywi, są porównywani właśnie do Sherlocka. I kiedy przeczytałam takie zdanie z przedmowy „Czas, by wielki detektyw zniknął zarówno ze świata realnego, jak i z wyobraźni” – aż zacisnęłam usta!!! Bo to jest NIEMOŻLIWE. Sherlock istnieje w mojej wyobraźni, tak jak istnieje w niej Watson. Pomyślałam sobie także – że wszyscy czytelnicy i fani Sherlocka – mają wielkie szczęście! Dobrze, że autor – przez zwykłą niewiedzę o własnym geniuszu – nie spalił swoich rękopisów!!!

Same opowiadania – zawarte w tych tomach, są dość chaotycznie ułożone. Niektóre opowiadają o przygodach Watsona i Sherlocka po małżeństwie Watsona, inne miały miejsce w czasach jeszcze przed jego małżeństwem, dwa opowiadają o emeryturze Sherlocka, a niektórych w ogóle nie mogłam umiejscowić w czasie.

Co ciekawe, nie wszystkie opowiadania są pisane z punktu widzenia Watsona, bo np. opowiadanie pt. "Lwia grzywa" czy „Żołnierz o bladym obliczu” napisał Sherlock. Najlepszy był w tym ostatnim opowiadaniu zły humor Sherlocka, bo zajął się pisaniem tej historii, zaraz po ślubie Watsona. I trochę mi się go szkoda zrobiło, kiedy napisał: „Zostałem sam”.

Opowiadania, zawsze, dają wspaniały obraz relacji Watsona i Sherlocka.

Uwielbiam opowiadanie pt. „O trzech panach Garrideb” – to jedno z moich ulubionych opowiadań w ogóle – bo tam, po raz pierwszy, uczucia Sherlocka, w stosunku do Watsona, są tak bardzo widoczne:)! Lubię opowiadanie „Znamienity klient” – bo opisano tam zachowanie i oszołomienie Watsona, po tym jak pobito Sherlocka. I lubię opowiadanie „Wampirzyca z hrabstwa Sussex”, bo tam Sherlock mówi do Watsona „ - Nigdy nie rozgryzę cię do końca, Watsonie (...) Ukrywasz pokłady niezbadanych możliwości”:) Albo jak się nie uśmiechnąć, kiedy w opowiadaniu „Ofiara miłości” mamy taki telegram Sherlocka do Watsona - „Jeśli możesz przyjdź natychmiast; jeśli nie możesz, i tak przyjdź. SH” I z pewnym niepokojem czytałam opowiadanie "Umierający detektyw"!

Rozbroiło mnie opowiadanie "Ostatni ukłon" i te słowa Sherlocka do Watsona "Jesteś jedynym stałym punktem odniesienia w zmieniających się czasach". Chciałabym, żeby ktoś, kiedyś, tak powiedział do mnie:)! I zostawiłam Sherlocka i Watsona, na emeryturze, odjeżdżających razem samochodem, na chwilę przed wybuchem I Wojny Światowej.

"Jesteś jedynym stałym punktem odniesienia w zmieniających się czasach" Sherlock do Watsona w opowiadaniu "Ostatni ukłon"

Wydanie to zawiera przedmowę Arthura Conan Doyle’a – która wiele wyjaśniła. Otóż dowiedziałam się, że opowiadania zawarte w „Dziennikach Sherlocka Holmesa”, zakończone potyczką z profesorem Moriatym, miały być ostatnie. Wreszcie autor określił swoje...