W ramach kolejnej części "Błękitnokrwistych" otrzymujemy dalszy ciąg powieści - pt. "Zbłąkany Anioł" - oraz "Krwawe Walentynki" - czyli zbiór trzech opowiadań. Dość nietypowo, przyznaję, ale ten zabieg wyszedł nawet na dobre.
Tym, co od razu rzuciło mi się w oczy od samego początku było to, że autorka przestała przeskakiwać z jednego bohatera do drugiego. Najpierw mamy perspektywę Schuler, potem Mimi Force. Tak z nowości, to jeszcze pojawił się wątek krrryminalny. Co prawda niezbyt wciągający, ale stąd moja nieco wyższa ocena w stosunku do poprzedniej części, ponieważ "Błękitnokrwiści" przestali chociaż na chwile być mdłym romansidłem pustych postaci. Chociaż, czy do końca...? W tym tomie poznajemy dwie nowe postaci, Deming oraz Paula. Oni także nie są głębocy jak studnia (Deming idealna, piękna, zgrabna, mądra, same pozytywne epitety, a Paul myślał, że jest przebiegły, ale od samego początku nie był, cóż), ale to właśnie wokół nich toczyła się akcja.
We wspomnianych już przeze mnie trzech opowiadaniach, możemy znaleźć natomiast ciekawsze treści. Pierwsze z nich opowiada o Oliverze i jego nowym uczuciu do Freyi, drugie jest o przeszłości Allegry Van Allen (czyli jak poznała ojca Schuler), a trzecie o ślubie Jacka i Schuler. Miłość tych dwóch ostatnich jest niby opisana na taką "wielką" i "prawdziwą", ale ja nigdy nie pozbędę się wrażenia kiczu, więc jakoś mną to nie tknęło. Oni w ogóle do mnie nie przemawiają i jakoś nigdy im nie kibicowałam. W każdym razie ten tom bardziej podobał mi się od "Dziedzictwa" i mam nadzieję, że kolejny będzie jeszcze lepszy... **Tak, wierzę w cuda**

W ramach kolejnej części "Błękitnokrwistych" otrzymujemy dalszy ciąg powieści - pt. "Zbłąkany Anioł" - oraz "Krwawe Walentynki" - czyli zbiór trzech opowiadań. Dość nietypowo, przyznaję, ale ten zabieg wyszedł nawet na dobre.
Tym, co od razu rzuciło mi się w oczy od samego początku było to, że autorka przestała przeskakiwać z jednego bohatera do drugiego. Najpierw mamy...