http://basiapelc.blogspot.com/2014/05/bibliotekarki-teresa-monika-rudzka.html


"Bibliotekarki" to przezabawny... dramat.
Lektura opowiada o pracy pań bibliotekarek. Oczywiście z przymrużeniem oka. Wszystkie postacie i wydarzenia to fikcja literacka. Fabuła jest przezabawna, a zarazem troszeńkę smutna, ponieważ realia jakie są tutaj przedstawione mają słodko-gorzki smak... Bohaterowie zachowują się w sposób dość przerysowany, przejaskrawiony. Trudno jest się nie śmiać z poznanych bibliotekarek. Główna bohaterka Żywia po dłuuuuższym czasie, czyli wielu miesiącach "polowania" na dyrektora biblioteki, otrzymuje nareszcie upragnioną pracę w bibliotece. Jej perypetie i przygody w pracy są... intrygujące.
"Myślicie, że biblioteka to spokojne miejsce? Myślicie, że przychodzą tam ludzie mili, inteligentni, oczytani i kulturalni? Myślicie, że w bibliotece nie spotkacie pijaczka, wariata, czy dresiarza? Mylicie się jak cholera. Myślicie, że w bibliotece jest nudno? Że w bibliotece nic się nie dzieje i nie ma się z czego pośmiać? Mylicie się jak cholera."
Ta książka to rzeczywiście bibliotekarski dramat w przeogromnej ilości aktów. Podobno to pierwsza książka na polskim rynku ukazująca nam bibliotekarskie realia. Podobno jest szczera do bólu. No cóż... bzdura? W jakiejś części na pewno. Jednak pamiętajmy, że we wszystkim może tkwić doza prawdy.
"Śmiechu warte" - tak powinien brzmieć podtytuł tej książki.
Bibliotekarka do nowej koleżanki po fachu:
"Jak ty się naprawdę nazywasz? Bo ja chyba nie dosłyszałam? Żywia? Poważnie? Dziwne imię: Występuje w Starej Baśni Kraszewskiego, mówisz? Słowiańskie? Przepraszam, jesteś ochrzczona? O rany, ksiądz nic nie mówił? Podobało mu się, no popatrz. W życiu bym nie przypuszczała."
Picie alkoholu w pracy, małostkowość, tępota, plotkowanie za plecami, układy, zawiść, niechęć, fałszywa serdeczność, puste rozmowy o niczym (m.in.: oczywiście o kotach) - z tym wszystkim mamy do czynienia w "Bibliotekarkach".

"Alka nie za dużo pijesz?
Dajcie mi spokój, ja wam nie liczę."
"Iza nie jedz tyle. Inni też by chcieli spróbować".
Rozbrajająco bezpośrednia lektura. Niesamowicie zabawna. Proszę was odbierzcie ją z przymrużeniem oka. Wiele młodych bibliotekarek (mowa tu także o mnie;):
- ukończyło lub nadal studiuje na kierunku: bibliotekoznawstwo i informacja naukowa,
-są oczytane (istni literaccy pasjonaci),
-chętne do pomocy,
-codziennie mają wiele pracy do wykonania,
-nie czytają książek w godzinach pracy,
-nie piją hektolitrów kawy tudzież herbaty przez cały czas,
-nie plotkują godzinami o niczym,
-lubią swoich czytelników,
-nie są stereotypowymi bibliotekarkami: nie noszą okularów, nie ubierają staromodnych ubrań, nie czeszą sobie koków, nie uciszają dzieci, nie są groźne, fukające, prychające, nieprzyjemne, a wręcz przeciwnie: wiedzą do czego służy maskara oraz szminka, uśmiechają się do każdego, potrafią nawet modnie się ubrać :)
-nie mają żadnych znajomości.
Tak, istnieje wiele takich osób. Serdecznie polecam tę lekturę każdemu, a szczególnie użytkownikom bibliotek - sami oceńcie czy cechy bohaterek są wyssane z palca, czy kryje się w nich jakaś prawda. Serdecznie pozdrawiam wszystkie bibliotekarki i bibliotekarzy.

http://basiapelc.blogspot.com/2014/05/bibliotekarki-teresa-monika-rudzka.html


"Bibliotekarki" to przezabawny... dramat.
Lektura opowiada o pracy pań bibliotekarek. Oczywiście z przymrużeniem oka. Wszystkie postacie i wydarzenia to fikcja literacka. Fabuła jest przezabawna, a zarazem troszeńkę smutna, ponieważ realia jakie są tutaj przedstawione mają słodko-gorzki smak......