"Prosty, przejrzysty język, jakim Archer posługuje się, tworząc swoje opowieści, jest wielką zaletą wśród czytelników, traktujących książki jako formę rozrywki i odskoczni od rzeczywistości. Prawie całkowity brak opisów, metafor czy porównań sprawia, że opowiadania Archera czyta się szybko, łatwo przestawiając się na sprawny, oszczędny styl, jaki proponuje nam pisarz.

„Ale to nie wszystko” to połączenie „lżejszych” opowiadań Agathy Christie (powiedzmy tych z panną Marple w roli głównej) z zaskakującymi puentami, jakimi czarował widzów choćby Alfred Hitchcock w swoich krótkich serialach. Uważny czytelnik rzadko jednak poczuje się zbity z tropu – zakończenia opowiadań Archera są ciekawe, ale przewidywalne i raczej nie „wbijają w ziemię”. Nie ma w nich niesamowitego klimatu, znanego z dzieł swojego wielkiego szkockiego poprzednika sir Arthura Conan Doyle’a; nie ma chwil napięcia, jakie cechują opowiadania grozy mistrza krótkiej formy literatury popularnej – Stephena Kinga.
Jest za to niezobowiązująca zabawa, która na pewno niejednemu z was przypadnie do gustu. Dla tych, którzy od literatury oczekują czegoś ponad – może to być troszkę za mało."

Cała recenzja do przeczytania pod adresem:

https://experymentt.wordpress.com/2011/03/30/jeffrey-archer-ale-to-nie-wszystko-recenzja/

"Prosty, przejrzysty język, jakim Archer posługuje się, tworząc swoje opowieści, jest wielką zaletą wśród czytelników, traktujących książki jako formę rozrywki i odskoczni od rzeczywistości. Prawie całkowity brak opisów, metafor czy porównań sprawia, że opowiadania Archera czyta się szybko, łatwo przestawiając się na sprawny, oszczędny styl, jaki proponuje nam pisarz.

„Ale...