U mnie z czytaniem Dostojewskiego jest tak: na początku jestem zła na mnóstwo poplątanych wątków i te wszystkie postaci o podobnych imionach, po czym im dalej się w książkę zagłębiam, tym bardziej się nią zachwycam - tymi niesamowitymi myślami ubranymi w tak piękny, a przecież często niewyszukany język. Nigdzie poza tym jeszcze nie spotkałam tak barwnych, o tak niesamowicie zarysowanej osobowości bohaterów - to jest po prostu mistrzostwo świata. Tylko geniusz byłby w stanie tak idealnie opisać ludzką psychikę.
'Bracia Karamazow' to po prostu majstersztyk. Ostatnia i chyba najlepsza powieść Dostojewskiego, chociaż właściwie po każdej jego książce mam wrażenie, że właśnie przeczytałam najlepszą rzecz w moim życiu.
Naprawdę żal mi tych, którzy z różnych względów zrazili się do jego twórczości - i nie mówię tego, by się w jakiś sposób wywyższać i obrażać tych, którzy w takiej prozie nie gustują. Po prostu NIGDZIE jeszcze nie spotkałam się z takim opisem charakteru człowieka, z tak złożonymi i wyrazistymi bohaterami, z których każdy z osobna posiada swoją własną duszę. To jest właśnie to, co w Dostojewskim mnie po raz kolejny zachwyca najbardziej.
Proszę, postarajcie się go polubić ;)

U mnie z czytaniem Dostojewskiego jest tak: na początku jestem zła na mnóstwo poplątanych wątków i te wszystkie postaci o podobnych imionach, po czym im dalej się w książkę zagłębiam, tym bardziej się nią zachwycam - tymi niesamowitymi myślami ubranymi w tak piękny, a przecież często niewyszukany język. Nigdzie poza tym jeszcze nie spotkałam tak barwnych, o tak niesamowicie...