Dawno tyle razy nie zasnęłam na książce jak przy czytaniu tej. Zdecydowanie nie jest to książka do której chce się wracać zaraz po jej odłożeniu, o której się myśli cały dzień co będzie dalej. Mimo że autorka przepięknie dobierała słowa w opisie obrazów, bohaterów, sytuacji, nudziła i denerwowała mnie każda kolejna kartka. A wszystko przez kogoś, kto napisał na górze okładki, że pokocham ją jak "Jeźdźca Miedzianego". Każda kartka tej książki uświadamiała mnie w przekonaniu że "co to, to nie". Czytałam i prychałam że "do pięt nie dorasta Jeźdźcowi". A szkoda... bo gdybym dostała tę książkę bez żadnego porównywania do jakiejkolwiek innej pewnie bym czytała ją całkiem inaczej. Każdą książkę staram się dokończyć, jaka nudna by nie była, bo obawiam się że przerwę czytanie akurat w momencie gdy zacznie się robić ciekawa. I dzięki Bogu ta książka robi się ciekawa, co prawda około 360 str. na 475 stron całej książki, ale jednak. I ku mojemu ogromnemu zaskoczeniu końcówka rzeczywiście przypominała mi klimat Jeźdźca, nawet dziwne powiązanie. Jakby historia tych osób działa się dosłownie obok. Dlatego ciężko jest mi wystawić ocenę. Jestem skołowana. Bo skończyłam ją czytać wczoraj, odłożyłam i w sumie mam ochotę na drugą część...

Dawno tyle razy nie zasnęłam na książce jak przy czytaniu tej. Zdecydowanie nie jest to książka do której chce się wracać zaraz po jej odłożeniu, o której się myśli cały dzień co będzie dalej. Mimo że autorka przepięknie dobierała słowa w opisie obrazów, bohaterów, sytuacji, nudziła i denerwowała mnie każda kolejna kartka. A wszystko przez kogoś, kto napisał na górze...