Zrezygnowałam po paru stronach...Rzadko mi się to zdarza, ale...Może nie doceniam, moze nie moje upodobania.

Zrezygnowałam po paru stronach...Rzadko mi się to zdarza, ale...Może nie doceniam, moze nie moje upodobania.

Dziewczyna o silnej osobowości i niezwykłej wrażliwości, za cel obiera pomoc ludziom. Jednak gdy rozpada się jej rodzina, traci grunt pod nogami. Spotkanie z Markiem, uroczym i tajemniczym mężczyzną, wywołuje zamieszanie w jej życiu.

Dziewczyna o silnej osobowości i niezwykłej wrażliwości, za cel obiera pomoc ludziom. Jednak gdy rozpada się jej rodzina, traci grunt pod nogami. Spotkanie z Markiem, uroczym i tajemniczym mężczyzną, wywołuje zamieszanie w jej życiu.

Poza okładką nie umiałabym napisać nic dobrego, więc... na tym zakończę.

Poza okładką nie umiałabym napisać nic dobrego, więc... na tym zakończę.

Męczyłam się z nią.... Koszmar !

Męczyłam się z nią.... Koszmar !

Zadziwiająca jest ta książka! Napisana pięknym, plastycznym językiem, pełna wzruszeń i radości. Optymistyczna i ponura jednocześnie. Dobra i zła. Pełna skrajności, przez co niezwykle trudna w ocenie. Jedno jest jednak pewne - warto się z nią zapoznać.

Ola żyje w swoim zamkniętym świecie - uparcie walczy z demonami przeszłości, próbuje oswoić kompleksy i do każdego wyciąga pomocną dłoń. Życie nigdy jej nie oszczędzało, ale dziewczyna nie poddaje się i żyje tak, aby uszczęśliwiać wszystkich wokół. Z wyjątkiem siebie... Otoczenie ma ją za przewrażliwioną dziwaczkę. Nie można się im dziwić - wewnętrznie rozbita bohaterka wciela się w rolę poczciwej samarytanki, ale w swej nachalnej dobroci niejednokrotnie przekracza wszelkie granice. Uzurpuje sobie prawo do przyjmowania na siebie cierpienia innych, płacenia za ich błędy i zgrywania adwokata, ochroniarza, psychologa i Bóg wie jeszcze kogo. Jak myślicie, czy takie uszczęśliwianie wszystkich na siłę jest metodą dobrą? Bo mnie ta postawa bohaterki wybitnie irytowała. Młode dziewczę uczyniło z siebie matkę-Polkę, która chucha i dmucha, aby się czasem inni nie sparzyli. Tyle tylko, że ten kto się nie sparzy, nie będzie umiał stawiać czoła problemom... A Ola czyni to codziennie za siebie, za rodzinę, za koleżanki i wszystkich wokół... Nie dziwota więc, że tak często obrywa za swe dobro.

Żeby zrozumieć postawę dziewczyny trzeba zagłębić się w jej mroczną przeszłość oraz wniknąć w umysł, pełen sprzecznych uczuć i lęków. Nikt jednak nie sili się na poznanie bliżej tej skomplikowanej osobowości - otoczeniu wystarcza rzut oka na niezbyt ładną twarz, chwila rozmowy z zahukanym dziewczęciem i już etykietka wisi na jej czole. Dlatego Ola jest taka nieszczęśliwa.

Ale wtedy w jej życiu pojawia się Marek. Marek, który budzi w jej sercu nieznane dotąd uczucia. Który rozpala emocje i wznieca ogień pożądania. Między bohaterami rodzi się miłość, ale oboje próbują zabić ją w sobie. Często czyniąc to całkowicie nieświadomie...

Marek jednak wcale nie jest tym, który całkowicie rewolucjonizuje życie Oli. Nie on nieustannie "jest tu, przy niej" (nawiązując do tytułu) i nie on pomaga jej w walce o szczęście. Pojawia się tu pewna tajemnicza postać, która dla czytelnika może okazać się wielkim zaskoczeniem. Pobawcie się nieco i spróbujcie zgadnąć, o kogo może chodzić. Obiecałam wiosenną nagrodę, toteż 'Jestem tu, przy Tobie' rozlosuję wśród tych, którzy przyłączą się do zabawy i w komentarzach przedstawią swoje typy. Myślę, że warto, aby ta niezwykła książka trafiła w dobre ręce. Myślę, że warto ją czytać...

Powieść Anetty Kołodziejczyk-Rieger potrafi oczarować i zachwycić, ale i zirytować. Akcja biegnie tak wolno, że momentami czytanie staje się męczące. Można też odnieść wrażenie, iż cała historia jest nieco przegadana, przydługa. Zbyt wiele tu nawiązań i zbędnych opisów. Czyta się je dobrze, gdyż urzekają pięknem, ale można odnieść wrażenie, że pewne fragmenty ciągną się w nieskończoność. Chyba właśnie takie sytuacje kwituje się określeniem "przerost formy nad treścią", choć wcale tego pewna nie jestem.

Mimo paru niedogodności, książkę nazwałabym pełną ciepła i magii. Pełną optymizmu i wiary w człowieka. Pełną sekretów i dziwaczności. Dlatego tak trudno ją ocenić. Tak trudno pokochać lub znienawidzić. Tym bardziej zachęcam do lektury - 'Jestem tu, przy Tobie' pozostawia w sercu pewien rodzaj niepokoju i zadumy. Nie można przejść obok tej historii obojętnie. A nic tak dobrze nie świadczy o książce jak to, że potrafi wywrzeć wrażenie i wzbudzić falę emocji. Zgadzacie się?

Zadziwiająca jest ta książka! Napisana pięknym, plastycznym językiem, pełna wzruszeń i radości. Optymistyczna i ponura jednocześnie. Dobra i zła. Pełna skrajności, przez co niezwykle trudna w ocenie. Jedno jest jednak pewne - warto się z nią zapoznać.

Ola żyje w swoim zamkniętym świecie - uparcie walczy z demonami przeszłości, próbuje oswoić kompleksy i do każdego wyciąga...

Niestety nie dałam rady przebrnąć do końca. Książka mnie znudziła i nawet nie interesowało mnie co wydarzy się dalej. Może jeszcze kiedyś spróbuję choć na pewno nieprędko.

Niestety nie dałam rady przebrnąć do końca. Książka mnie znudziła i nawet nie interesowało mnie co wydarzy się dalej. Może jeszcze kiedyś spróbuję choć na pewno nieprędko.

Nie przebrnęłam. Żadko się to zdarza, ale nie dałam rady, potwornie się wynudziłam, podchodziłam kilkakrotnie, dawałam czas, ale nic to nie dało :(

Nie przebrnęłam. Żadko się to zdarza, ale nie dałam rady, potwornie się wynudziłam, podchodziłam kilkakrotnie, dawałam czas, ale nic to nie dało :(

Mieliście kiedyś, że zamiast spędzić miło czas przy książce, męczyliście się przy niej? Ona was nudziła i nie pozwalała dalej przez siebie brnąć, odpychała od siebie i myśleliście aby sięgnąć po coś innego? Takie właśnie uczucia miałam czytając ''Jestem tu, przy tobie''. Z opisu wydawało mi się to świetną pozycją, w późniejszym czasie już nie bardzo.

Ola jest dziewczyną po wielu przejściach, ma wiele kompleksów, ale każdemu służy pomocą. Żyje nie dla siebie, ale dla innych. Pomaga im, bierze ich winy na siebie, nie myśląc zupełnie o sobie, swoich pragnieniach. Wiele w życiu przecierpiała i to właśnie przez ludzi, ale w dalszym ciągu chce im pomagać, nadstawiać się za nich.
Dziewczyna mimo swojej dobroci jest strasznie irytującą postacią. Nie ma własnego zdania, użala się nad sobą, uszczęśliwia wszystkich, sama nie będąc szczęśliwą.
Gdy spotyka Marka, dla którego zrobiłaby wszystko, w jej sercu budzi się miłość i gdy zaczyna się między nimi układać, coś nagle zaczyna się psuć. Para rozstaje się, jednak miłość w ich sercach dalej tkwi. Ola przeżywa rozstanie, ale dalej pomaga innym i żyje, oczywiście cały czas użalając się nad sobą. Pomaga jej jednak osoba, która potrafi podnieść ją na duchu, wszczepić w nią trochę optymizmu, pomaga pozbierać się i myśleć o sobie w łagodniejszy sposób. Utwierdza ją w przekonaniu, że Ola jest wspaniałą osobą, która powinna właśnie tak o sobie myśleć.

Akcja książki toczy się bardzo wolno. Jest tu wiele niepotrzebnych opisów, które dodatkowo przedłużały ją, a także powodowały moje niezadowolenie. Rzadko kiedy mogliśmy spotkać jakikolwiek dialog lub monolog. W książce tej przeważają opisy. Postać Oli denerwowała mnie do tego stopnia, że miałam ochotę przywalić książką w ścianę tak mocno, aby Ola odczuła to i chociaż raz pomogła sobie a nie innym. Ta jej dobroć, która na początku urzekała, po pewnym czasie stała się czymś strasznie irytującym, potrafiła wręcz do siebie zniechęcić.

Jednak mimo tych wszystkich wad, książka Anetty Kołodziejczyk – Rieger miała przepiękne opisy. Piękne porównania, epitety, czasami jednak za długie, ale mimo wszystko była w nich magia i czar. To właśnie dla nich chciałam przeczytać książkę do końca. Nie dla historii, czy dla Oli, ale właśnie dla opisów, które urzekły mnie już od pierwszej strony. Rzadko kiedy można się spotkać z tak dobranymi słowami i myślami, a tu wielkie zaskoczenie, gdyż na każdej stronie była myśl warta zapamiętania. A do tego wszystkiego okładka jest naprawdę piękna i zachwyca.

Mieliście kiedyś, że zamiast spędzić miło czas przy książce, męczyliście się przy niej? Ona was nudziła i nie pozwalała dalej przez siebie brnąć, odpychała od siebie i myśleliście aby sięgnąć po coś innego? Takie właśnie uczucia miałam czytając ''Jestem tu, przy tobie''. Z opisu wydawało mi się to świetną pozycją, w późniejszym czasie już nie bardzo.

Ola jest dziewczyną po...